Einde VS-embargo verviervoudigt landbouwtransacties tot 1 miljard dollar

De landbouwsector in de VS wil dat dit land een einde maakt aan het al bijna 60 jaar bestaande embargo tegen Cuba. De National Association of State Departments of Agriculture of the United States (NASDA) zei dit afgelopen donderdag in Havana nadat een delegatie een week lang in Cuba verbleef om te overleggen met de autoriteiten en zij landbouwprojecten bezocht. Steven Reviczky, voorzitter van NASDA, pleitte tijdens een persconferentie voor normalisering van de bilaterale handelsbetrekkingen tussen Cuba en de VS.

Het beleid van Washington ten aanzien van Cuba ‘is inconsistent met het beleid tegenover andere landen’, zei Steven Reviczky, wiens organisatie de landbouwsector in de vijftig staten van de V.S. vertegenwoordigt. ‘Open je geest en je hart om vrijhandel mogelijk te maken’, eiste de president van de NASDA in een boodschap aan de regering, het Congres en de Senaat van zijn land, op een moment dat de Verenigde Staten hun bilaterale banden met een andere historische vijand, Noord-Korea, herstellen. Het eind van het embargo zou de jaarlijkse handel in landbouwproducten tussen de twee landen verviervoudigen, van de huidige $250 miljoen naar $1 miljard dollar, aldus de vertegenwoordigers van NASDA.

Landbouwlobby
De minister van Landbouw van de staat Delaware, Michael Scuse, gaf aan dat normalisering van de handelsbetrekkingen een ‘wederzijds voordeel’ zou opleveren, aangezien niet alleen de Verenigde Staten graan, maïs of peulvruchten aan Cuba zouden kunnen verkopen, maar het eiland in de Verenigde Staten een brede markt aantreft voor tropisch fruit en biologische producten. Vertegenwoordigers van de Amerikaanse agrarische sector beloofden in het Congres en de Senaat te zullen blijven lobbyen voor het opheffen van het embargo dat voormalig president Dwight D. Eisenhower in 1960 tegen Cuba had ingesteld naar aanleiding van de gedwongen nationalisatie van Amerikaanse bedrijven door Fidel Castro.

Persconferentie van de landbouwdelegatie uit de VS in Havana

Relikwie
‘Bezoekers komen naar Cuba, zien de klassieke auto’s in Havana en geloven dat het een land is waar de tijd heeft stilgestaan, maar ironisch genoeg is het juist het Amerikaanse beleid ten opzichte van Cuba dat een relikwie van het verleden is’, aldus de afgevaardigde van Virginia voor landbouwzaken, Charles Green tijdens de persconferentie woensdag jl. Ook vertegenwoordigers van Delaware, Noord-Dakota, Minnesota en Washington namen aan de persconferentie deel. In 2014 begonnen de voormalige president van de VS, Barack Obama, en zijn Cubaanse tegenhanger Raúl Castro een proces van normalisering van de bilaterale betrekkingen, maar dit beleid werd door Donald Trump bij zijn aantreden in januari 2017 teruggedraaid.

Bron
* Persbureau EFE, 15 juni 2018

Cubaanse douane wil ‘muilezels’ stoppen

De Cubaanse douane wil pakketten in beslag nemen, afkomstig uit de VS en vervoerd door zogeheten mulas / muilezels. Deze mulas zijn in dienst van in de VS gevestigde agentschappen die door Cuba als ‘illegaal’ worden omschreven. Deze bedrijven zijn vaak gevestigd in het zuiden van Florida en snel gegroeid nadat de betrekkingen tussen Cuba en de VS op initiatief van voormalig President Barack Obama, beter werden. De waarde van de goederen die vorig jaar op deze wijze naar Cuba werden vervoerd, wordt op $3 miljard dollar geschat.

Volgens José Luis Muñoz Toca, directeur van de Technische Douane, is meer dan drie ton aan producten in beslag genomen die via deze netwerken het land binnenkwamen. ‘Tot nu toe werden er vier meldingen van smokkel gemeld,’ aldus Muñoz, die niets zei over de nationaliteit van de betrokkenen. Volgens de autoriteiten werden tot nu toe in 2018 113 gevallen van ongewenste goedereninvoer door mulas vastgesteld. Hij zei ook dat zijn dienst 29 bedrijven in de VS had geïdentificeerd die actief zijn op dit gebied en die goederen naar Cuba sturen ‘via reizigers die ermee instemmen om ze in ruil voor betaling of compensatie in te voeren in Cuba.’ Het plaatsvervangend hoofd van de douane, Wiliam Pérez González, rechtvaardigde van zijn kant het optreden van de douane tegen de activiteiten van dergelijke agentschappen ‘omdat zij geen officiële contracten hebben met Cubaanse bedrijven die gemachtigd zijn om deze operaties uit te voeren’.

Corruptie
Pérez González gaf toe dat er ook sprake is van corruptie rond pakketten die het land worden binnengebracht. Hij wees ook op de waarschuwingen die de douane verspreidt over de inhoud van de zendingen die passagiers vaak niet kennen. ‘Zij kunnen betrokken raken bij de handel in drugs en andere onwettige materialen.’ De belangrijkste agentschappen die door de Cubaanse douane in de gaten worden gehouden zijn XAEL Havana, Va Cuba, Cubamax Travel, Viajes Coppelia, Habana Air, Blue Cuba Travels en Central America Cargo. Aangezien de goederen die worden verzonden, bedoeld zijn voor derden ‘krijgt de inhoud een commerciële waarde’, aldus de autoriteiten. Administratieve sancties zoals inbeslagname zijn dan ook toegestaan.

Voedsel
De Cubaanse diaspora maakt gebruik van de diensten van pakketbezorgers om de noden van hun familie op Cuba te verlichten. Volgens Emilio Morales, directeur van The Havana Consulting Group, een in Miami gevestigd adviesbureau, komt bijna 90% van de zendingen die op het eiland aankomen uit de Verenigde Staten. De waarde van de goederen die naar Cuba vorig jaar werden verzonden, bedroeg ongeveer $3 miljard, aldus Morales.

Zwarte markt
De maatregel van de Cubaanse douane wordt beschouwd als een poging de steeds groeiende zwart markt in het land te beheersen. De meeste winkels behoren aan de staat en de economie wordt vanuit de machthebbers centraal geregeld. Daardoor ontstaan enorme voedseltekorten. Ook andere eerste levensbehoeften zoals tandpasta, maandverband of multi-vitamines zijn weken achtereeen niet in de winkels voorradig waardoor veel mensen hun aankopen op de zwarte markt doen. De ontluikende particuliere sector van het eiland heeft ook voorraden nodig, maar die zijn niet bij groothandel verkrijgbaar. Ook deze sector maakt gebruik van deze pakketbezorgers om de bevoorrading veilig te stellen voor de gang van zaken in paladaressen, hostels en kleine cafés die nu overal in het land aanwezig zijn.

Bron
* O. J. Pentón op de website 14ymedio, 6 juni 2018

Castro-tegenstander en gewezen CIA-agent gestorven in ballingschap

Luis Posada Carriles, een van de hardnekkigste bestrijders van het Castro-regime in Cuba, is op 90-jarige leeftijd overleden. Hij stierf woensdag in een ziekenhuis in de Amerikaanse staat Florida, waar hij in ballingschap verbleef.

Posada Carriles in Miami

De Cubaan stond bekend als een felle tegenstander van het eenpartijsysteem dat Fidel Castro had ingevoerd. Zowel de Cubaanse als de Venezolaanse regering beschuldigden hem ervan een hand te hebben in verschillende terroristische aanslagen op het Caribische eiland. De Cubanen die naar de VS waren gevlucht, beschouwden hem dan weer als een vrijheidsstrijder. In april 1961 leverde hij steun bij de invasie in de Varkensbaai, de mislukte Amerikaanse poging om het communistische bewind op Cuba omver te werpen. Volgens documenten van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken werkte hij daarna enkele jaren voor de Amerikaanse inlichtingendienst CIA.

Carriles in 1976 bij zijn aanhouding in Venezuela

Aanslagen
In 1976 werd hij in Venezuela opgepakt omdat hij ervan verdacht werd achter de aanslag te zitten op een Cubaans lijnvliegtuig, waarbij 73 mensen om het leven waren gekomen. Maar hij slaagde erin om in 1985 uit de gevangenis te ontsnappen en voegde zich later bij de grote Cubaanse gemeenschap in Miami.  Hij wordt er ook van beschuldigd betrokken te zijn geweest bij een bomaanslag op hotel Copacabana in Havana in 1997. Daarbij werd een Italiaanse toerist gedood. Posada Carriles leed volgens de krant Miami Herald aan kanker. Volgens zijn advocaat was zijn gezondheidstoestand er drie jaar geleden sterk op achteruitgegaan na een auto-ongeluk.

Reacties
De dood van Carriles werd door de Cubaanse media kort gemeld. Carriles – die in de staatsmedia dikwijls werd omschreven als ‘het zwarte beest van het anticastrisme’ – is gestorven zonder te boeten voor zijn misdaden tegen Cuba, aldus het ochtendprogramma Buenos Días. Redacteuren van de website 14ymedio zochten in Miami en Havana naar reacties op de dood. ‘Hij stond nooit voor de rechter voor wat hij deed, maar hij moet zich verantwoorden voor het tribunaal van de geschiedenis en het geweten van het Cubaanse volk,’ aldus Amaury Rosales, werkzaam in een wisselkantoor van El Cerro. In deze winkel weigerde een andere jongeman commentaar te geven omdat ‘we beter niet over politiek kunnen spreken’. Anderen wilden hun oordeel opschorten. ‘Op een dag hoop ik iets meer onpartijdige informatie te kunnen lezen over zijn leven zodat ik zijn motieven kan begrijpen. De televisie hier schildert hem af als de duivel en dat kan niet’, zegt een gepensioneerde econoom die anoniem wil blijven.

Miami
In het befaamde restaurant Versailles, het centrum van het anti-castristen in Miami, gaat het leven gewoon door. Er wordt Cubaanse koffie gedronken, croquetas en gebakjes van guayaba gegeten. De dood van Posada Carriles is geen bijzonder gespreksthema. Men spreekt over het recente schietincident op een Amerikaanse school en de situatie in Venezuela. Voor zijn vrienden en ‘strijdmakkers’ is dat anders. Oud-politiek gevangene Enrique Ruano heeft Carriles lang gekend. In de bar Miami noemt hij Carriles ‘een groot strijder tegen de tirannie van Castro. Mensen zoals hij maak je niet vaak mee. Als zo’n iemand sterft, moet je hem eer bewijzen.’ En de balling Gonzalo López (77), die sinds zijn 55^ste in de VS woont, noemt Posada Carriles een ‘enorme patriot.’ Antonio Tony Calatayud, brigadecompañero van de overledene tijdens de inval in de Varkensbaai en ex-directeur van het radiostation WBQA, La Cubanísima, herinnert Posada Carriles als een ‘fijn mens, zeer vriendelijk en dienstbaar, een broeder en patriot.’ aldus Calatayud. ‘Jammer genoeg sterven eerst de goede mensen terwijl de slechten in Cuba overblijven.’

Fidel Castro met foto van Carriles

Bron
* Persbureau Belga en de website 14ymedio

Link
* De partijkrant Granma publiceerde op 23 mei de Chronologie van de Terreur over het leven van Posada Carriles

Cubaanse ambassadeur botst met Wall Street Journal

José Ramón Cabañas Rodríguez, Cubaans ambassadeur in de VS, heeft vanwege een commentaar in The Wall Street Journal, een boze brief gestuurd aan deze Amerikaanse krant. Hij waarschuwt dat zij die ‘de dissidentenbusiness’ in Cuba willen bevorderen, geen enkel succes zullen hebben.

José Ramón Cabañas

De brief is een reactie op een commentaar dat de Wall Street Journal publiceerde, getiteld Cuba gets a Castro convertible, en gewijd was aan de nieuwe president van Cuba, Miguel Díaz Canel. Ambassadeur Cabañas Rodríguez protesteert tegen de ‘corporatieve pers’ van het land die zich altijd zou hebben gekeerd tegen een vrij Cuba. Eerst in de 19^e eeuw toen de Spanjaarden de macht hadden, later ‘door steun te verlenen aan corrupte lokale politici die de invasie toejuichten, eerst militair en vervolgens economisch, en middels de Amerikaanse bedrijven in de eerste helft van de 20^ste eeuw’ en vervolgens ‘door onverzoenlijk de Cubaanse revolutie sinds 1959 te demoniseren.’

Embargo
De ambassadeur schrijft verbaasd te zijn over ‘de smerige taal in het commentaar’ die wordt gebruikt als men verwijst naar Cuba. ‘Het is een typisch voorbeeld van hen die geen argumenten hebben,’ benadrukt hij. Cabañas Rodríguez herinnert er aan dat ‘er op dit moment nog steeds een financieel, economisch en commercieel embargo bestaat dat de bedoeling heeft de bevolking van honger te doen omkomen. Maar de blokkade van de informatie is verminderd. Amerikanen reizen massaal naar Cuba en 75% van hen kiezen

Carlos Manuel de Céspedes

voor een betere relatie met ons land,’ aldus de ambassadeur.

Onafhankelijkheid
In de brief laat de ambassadeur de namen passeren van Carlos Manuel de Céspedes, José Martí, Antonio Maceo, Julio Antonio Mella, Ernesto Guevara en Fidel Castro, die hij omschrijft als proindependentistas / voorstanders van de onafhankelijkheid en herinnert er aan dat de geschiedenis hen zal herinneren, in tegenstelling tot de anexionistas (Cubanen die annexatie met de VS voorstaan, redactie). De ambassadeur adviseert de krant, voor Cuba opnieuw te bekritiseren of welk ander land in de Cariben of Latijns-Amerika, eerst eens in de spiegel te kijken.’

Rampzalig
In het commentaar van de Wall Street Journal (23 april 2018) onderstreept de krant dat de verandering van president in Cuba een kwestie van een naamsverandering is en niets vergeleken met de vrijheid van het volk. De krant herinnert aan de loyaliteit van Miguel Díaz-Canel aan de communistische partij met aan het hoofd Raúl Castro, die algemeen-secretaris blijft. ‘Als de heer Díaz-Canel zijn werk en zijn privileges wil behouden, verschijnen de mensenrechten niet op de agenda.’ Na aandacht geschonken te hebben aan de meest relevante positiebepalingen van de historische leiders van de Revolutie, vergelijkt de krant Diaz-Canel met Fidel Castro en Hugo Chávez in hun eerste jaren, bereid om zich met een vriendelijk gezicht te presenteren aan de buitenwereld om investeringen aan te trekken. ‘Nu is het geld van de schurkenfamilie in Havana op. De belangrijkste bronnen van deviezen zijn artsen en verpleegkundigen die in armoede leven, terwijl Cuba hen verhuurt aan landen over de hele wereld. Maar zelfs deze miljardenhandel in mensen is niet genoeg om de rampzalige Cubaanse economie te ondersteunen’, zegt de redactie. **

Damas de Blanco

Handel in dissidenten
Men merkt ook op dat het nieuwe beleid van Trump ten aanzien van Cuba niet zo effectief is als het gebrek aan vertrouwen bij de investeerders. De Wall Street Journal constateert dat de economische vrijheid van de Cubanen niet is gegroeid en dat als gevolg daarvan de armoede voortduurt. Dat zal niet veranderen zolang de familie Castro aan de macht blijft. De tekst eindigt met een lofzang op de mensenrechtengroep Damas de Blanco. Dat zal de Cubaanse diplomaat ook niet zijn bevallen omdat hij zoals hij zelf schrijft ‘de bevordering van de handel in dissidentie’, veroordeelt.

Bron
* 14ymedio, Havana, 7 mei 2018

NB
* De volledige teksten van het commentaar en de reactie van de Cubaanse ambassadeur staan helaas niet op de site van de WSJ.
**  Deze week werd bekend dat de Zuidafrikaanse regering heeft besloten het aantal medisch studenten dat het land sinds 1996 naar Cuba stuurt, binnen drie jaar sterk te verminderen. Volgens een lid van de oppositiepartij Democratische Alliantie wil men op deze uitgavenpost bezuinigen. Een doktersopleiding in Zuid-Afrika kost het land 120.000  dollar, 53.000 dollar minder dan in Cuba.

Punta Alegre: ‘Bijna alle jongeren willen weg’

Yimmi Buchillón García (25) heeft al van alles gedaan om in zijn levensonderhoud te voorzien: hij was visser, timmerman en reparateur van carnavalwagens. Maar in Punta Alegre in de provincie Ciego de Ávila, ‘is het erg moeilijk om een baan te vinden,’ vertelt hij wanhopig aan de website 14ymedio. Op 25 maart zeilde hij naar de Verenigde Staten, maar bereikte zijn bestemming niet en werd weer teruggestuurd naar zijn dorp Punta Alegre ‘waar bijna alle jongeren weg willen.’

Buchillón verliet Cuba vanuit de noordkust in het centrum van het eiland, een van de gebieden die afgelopen september het zwaarst getroffen werd door de orkaan Irma. Veel inwoners dromen van emigratie om aan de crisis te ontsnappen, maar het einde van het Amerikaanse ‘natte- en droge-voeten-beleid’ betekent dat de meeste van hun pogingen eindigen in deportatie terug naar Cuba. In Punta Alegre, in de gemeente Chambas, vielen 645 huizen ten prooi aan wind en kustoverstromingen, terwijl nog eens 1.054 huizen gedeeltelijk instortten. Hoewel de regering zei de infrastructuur van de regio te willen opknappen en er kredieten werden verstrekt voor de wederopbouw van de huizen, is het economische leven van de stad niet hersteld. ‘De situatie is nog erger geworden, ik wil graag bij mijn familie blijven, bij mijn vrouw en een vaste baan hebben, maar het lukt niet,’ legt Buchillón uit enkele uren na thuiskomst. Hij was één maand weg van het eiland, zat een deel van die tijd op zee en de rest in een gevangenis op de Bahama’s, vanwaar hij werd gerepatrieerd.

Werkloosheid
Volgens gegevens van het Nationaal Bureau voor de Statistiek studeerde of werkte in 2016 17,3% van de jongeren. Meer dan een derde van deze groep werklozen (37%) zegt ook niet op zoek te zijn naar werk. De cijfers zouden hoger kunnen zijn want velen melden zich niet als werkloos. Er is geen werkloosheidsuitkering die hen in staat stelt om een minimumbedrag te innen terwijl ze op zoek zijn naar een baan. Op het platteland is het probleem ernstiger en een groot deel van de jongeren vindt alleen informeel of illegaal werk om in hun levensonderhoud te voorzien. ‘Voor de orkaan had ik werk in een café, maar het was illegaal, zonder contract,’ zegt Yoandy Rojas, een andere inwoner van Punta Alegre die het land illegaal drie keer probeerde te verlaten. ‘Sinds september is deze stad overgenomen door de politie, dus zelfs een vlieg kan de wet niet langer ontduiken.’

Toerisme
Het gebied, met weinig landbouw, is voornamelijk afhankelijk van de zee en de bezoeken van toeristen die de baaien ten noorden van Ciego de Ávila willen bekijken. ‘Er zijn steden waar mensen voornamelijk van het toerisme leven, maar buitenlanders komen hier niet veel en ook het toerisme is de laatste maanden minder geworden’, zegt hij. ‘Toerisme is hier de kern waar alles om draait,’ legt Dielsy Hechevarría uit, die als informele gids werkt en met haar moeder twee kamers verhuurt. ‘Als er geen buitenlanders zijn, is er geen werk’, zegt de jonge vrouw die nu naar Havana hoopt te verhuizen op zoek naar andere mogelijkheden. ‘Deze stad heeft geen toekomst’, besluit zij.

Dit gebied, met weinig landbouw is vooral afhankelijk van de zee.

Politie
In Punta Alegre verdiende Buchillón zijn brood als visser en verkocht zijn producten illegaal aan inwoners en bedrijven in het gebied. De Nationale Revolutionaire Politie (PNR) heeft dit werk de nek omgedraaid met een toename van het aantal operaties aan de kust. ‘Ze kwellen de vissers en laten ze niet leven’, zegt zijn moeder, María de Los Ángeles García León. Afgelopen zomer werd Buchillón ingehuurd om de praalwagens van de volksfeesten festiviteiten te repareren. ‘Ze betaalden me 150 Cubaanse peso’s, ongeveer 7 convertibele peso’s voor al het werk. Het was net genoeg om schoenen te kopen voor mijn dochter die naar school ging,’ herinnert hij zich. Sindsdien is hij niet meer in dienst getreden bij de staat of in een particuliere onderneming.

Vier keer afscheid
García León heeft vier keer afscheid genomen van haar zoon, bij elke poging om het land te verlaten. De laatste keer was amper een maand geleden, toen hij met 12 andere vrienden vertrok om te proberen de kust van de Verenigde Staten te bereiken. ‘Er is hier veel ellende en de jongeren hebben geen leven omdat ze een touw om hun nek hebben’, zegt de vrouw. De vluchtenden bouwden een boot met een zeil maar zonder motor, in de volksmond bekend als chapín, en kozen de zee. ‘We waren vijf dagen op zee en er waren veel hoge golven,’ herinnert Buchillón zich, die nog steeds lijdt aan een keelontsteking. Op 30 maart onderschepte de Amerikaanse kustwacht het vlot en verhuisden de inzittenden naar een detentiecentrum voor migranten in het kuststadje Flipper op de Bahamas. Na verhoor werden de 13 Cubanen naar Nassau gebracht, waar ze 22 dagen werden opgesloten tot hun terugkeer naar Cuba.

Hongerstaking
Buchillón zegt dat 34 Cubanen van verschillende groepen bij elkaar zaten en een vernederende behandeling moesten ondergaan. Ze besloten daarom over te gaan tot een hongerstaking. Een paar uur nadat de hongerstaking begon kwam de Cubaanse ambassadeur in de Bahamas, Ismara Mercedes Vargas Walter hen bezoeken en dwong hen het protest te staken. Maandag jongstleden zette de groep voet op Cubaanse bodem en twee dagen later was Buchillón weer terug in Punta Alegre. ‘Op dit moment denk ik niet aan een nieuwe poging het land te verlaten,’ zegt hij. Maar hij weet dat hem een moeilijke taak wacht, even moeilijk als het ontwijken van de kustwacht of het overleven van de golven; een baan vinden.

Bron
* 14ymedio, Luz Escobar, 26 april 2018
Noot
* De Amerikaanse kustwacht onderschept nog regelmatig Cubaanse vissersboten die onderweg zijn naar de VS. Het gebeurde maandag nog toen een boot met 10 Cubaanse immigranten 94 kilometer ten noordoosten van Matanzas werd aangehouden. Kapitein Willie Carmichael van de kustwacht: ‘Wij benadrukken dat deze illegale emigratiepogingen gevaarlijk en nutteloos zijn, vaak gevoed door geruchten of leugens van de kant van mensensmokkelaars die de emigranten misbruiken.’ Sinds 1 oktober 2017 werden 144 Cubaanse vluchtenden aangehouden. Tussen 1 oktober 2016 en 1 oktober 2017 waren dat er 1951. Voormalig president Barack Obama maakte in januari 2017 een einde aan het droge-voeten, natte-voeten beleid. Tot die tijd werden bijna alle Cubanen die aan de Amerikaanse kust landden, aangemerkt als vluchtelingen en konden zij na één jaar een permanente verblijfsvergunning aanvragen.

Zeven procent minder Amerikaanse toeristen naar Cuba

In het eerste trimester van 2018 is het aantal bezoekende Amerikaanse toeristen aan Cuba met 7% gedaald in vergelijking met het eerste trimester een jaar eerder, aldus het Ministerie van Toerisme. De autoriteiten in de sector blijven vasthouden aan de prognose van 5 miljoen te verwachten toeristen voor dit jaar.

De belangrijkste factoren voor de daling zijn de effecten van de orkaan Irma en het beleid van de regering Trump. De president raadde Amerikanen bezoeken aan Cuba af en maakte toeristisch bezoek aan Cuba gecompliceerder. De orkaan Irma heeft in september vorig jaar vooral veel schade veroorzaakt in het midden van het land en de kuststreken, die druk door toeristen bezocht worden. Het toerisme vanuit de VS naar Cuba was toegenomen nadat de voormalige Amerikaanse president Obama in 2014 toenadering zocht tot Cuba en het toerismebeleid soepeler werd.

Ranglijst
Canada blijft de grootste leverancier van toeristen, gevolgd door Cubanen die in het buitenland verblijven; de laatste groep groeide met 21%.  Amerikaanse bezoekers staan met 1,52 miljoen personen in het eerste trimester van 2018 op de derde plaats. Daarna volgen Frankrijk, Engeland, Italië, Spanje en Duitsland. In 2017 bezochten 4,7 miljoen toeristen het eiland, een stijging van 16,2%. Het toerisme is een van de belangrijkste bronnen van inkomsten voor Cuba en een van de weinige sectoren in de Cubaanse economie die succesvol kan worden genoemd.

Bron
* Persbureau Reuters en de website 14ymedio

Na VS trekt ook Canada familieleden diplomaten terug uit Cuba

De Canadese stap komt een halfjaar nadat de VS hadden besloten hun diplomatieke staf in Havana flink in te krimpen. Dat gebeurde omdat 24 diplomaten en hun familieleden last hadden gekregen van de geheimzinnige ‘ziekte’. Misselijkheid, hoofdpijn en concentratieproblemen zijn de symptomen. Nadat tien Canadese diplomaten in Cuba last hadden gekregen van mysterieuze gezondheidsklachten, haalt Canada hun familieleden uit het land terug.

De toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Rex Tillerson, zei toen dat de gezondheidsklachten het gevolg waren van ‘gerichte aanvallen’. Hij ging echter niet zo ver dat hij de Cubaanse regering van betrokkenheid beschuldigde. De VS dachten aanvankelijk dat de ambassademedewerkers het slachtoffer waren geworden van aanvallen met geluidsgolven, maar duidelijk bewijs hiervoor werd nooit gevonden. Datzelfde geldt voor bewijs voor betrokkenheid van de Cubaanse autoriteiten. Sommige ‘aanvallen’ vonden ook plaats in hotelkamers waar diplomaten verbleven. Omdat de gezondheidsklachten van de Amerikaanse diplomaten en hun families ook nog van persoon tot persoon verschilden, hadden artsen moeite om de oorzaak te vinden. De een kreeg plotseling last van doofheid, anderen kampten met slapeloosheid, evenwichtsstoornissen, oorsuizingen, hoofdpijn en vermoeidheid.

In november 2016 bezocht de Canadese premier Justin Trudeau Cuba. De relaties tussen beide landen zijn goed. Canada heeft nooit het Amerikaanse embargo tegen Cuba gesteund..

Hersenbeschadiging
Nadat de VS de helft van het personeel van de nieuwe ambassade hadden teruggetrokken, moesten vijftien Cubaanse diplomaten uit de VS vertrekken. Tillerson besloot hiertoe omdat Cuba in zijn ogen niet genoeg maatregelen had getroffen om de Amerikaanse diplomaten te beschermen. De Canadezen onderzochten onder andere het water en de luchtkwaliteit in de huizen van hun diplomaten, maar daar werd niets verdachts gevonden. Volgens het Canadese ministerie van Buitenlandse Zaken blijkt uit de medische gegevens van de getroffen Canadezen dat ze mogelijk een nieuwe vorm van een hersenbeschadiging hebben opgelopen.

Oorzaak
Medische specialisten, zowel in Canada als in de VS, wezen onlangs op de vorm van hersenbeschadiging die de slachtoffers mogelijk hebben opgelopen. ‘Verder onderzoek is nodig’, aldus het ministerie in een verklaring. ‘De oorzaak is niet bekend, maar het is mogelijk veroorzaakt door menselijk handelen’. Ottawa laat voorlopig niet toe dat de diplomaten op Cuba vergezeld worden door hun familieleden. Opvallend is dat tot nu toe geen enkele Canadese toerist de mysterieuze ziekte heeft opgelopen. Cuba is een populaire vakantiebestemming voor Canadezen: ruim 200.000 Canadezen bezoeken jaarlijks Cuba.

Bron
* De Volkskrant, 17 april 2017

Link
* Reportage CBC News, 16 april 2017 (3 minuten)

Billboard mensenrechten in Lima vernield

Een billboard dat oproept tot het beëindigen van onderdrukking, corruptie en straffeloosheid op Cuba is dinsdag in de Peruaanse hoofdstad Lima vernield en beklad. In Lima vindt deze week de VIIIe Top van de Amerika’s plaats. Het billboard stond in de directe omgeving van het vliegveld en was bedoeld voor aankomende bezoekers van de top.

Boven: het billboard voor de vernieling. Onder: na de vernieling met daarop de tekst Con Cuba no te metas / Van Cuba blijf je af.

De vernieling door de ‘vrienden van Cuba in Peru’ kon rekenen op de stilzwijgende goedkeuring van de Cubaanse ambassadeur in Lima, Juan Antonio Fernández. In het journaal van de Cubaanse televisie werden beelden getoond van het incident, enigszins gemanipuleerd omdat er applaus te horen was dat in werkelijkheid niet had geklonken. De officiële website Cubadebate zei dat met de vernietiging van het billboard ‘de vrienden van Cuba’ hadden aangetoond dat ‘geen provocatie van de contrarevolutionaire huurlingen onbeantwoord zal blijven’.

Dialoogtafel
De afgelopen dagen zijn er parallel aan de eigenlijke Top, fora georganiseerd. De Cubaanse regering leverde een delegatie met ruim 100 Cubaanse jongeren, die ‘de echte Cubaanse jeugd’ moet vertegenwoordigen. Havana verbood het vertrek naar Lima van meer dan twintig activisten uit onafhankelijke bewegingen. Ook beloofden de Cubaanse regering dat geen dissidenten of kritische stemmen getolereerd zouden worden en dat zij niet geduld werden aan dezelfde dialoogtafel als de officiële delegatie.

Bron
* 14ymedio, 11 april 2018

Wie schreeuwt het hardst in Lima?

President Trump zal vrijdag 13 en zaterdag 14 de VIIIe Top van de Amerika’s bijwonen die in Lima, Peru zal plaatsvinden. Hij zal er o.a. spreken met de Peruaanse president Martin Vizcarra. Na deze Top zal Trump nog zijn collega Juan Manuel Santos in Bogota bezoeken. De Venezolaanse president Maduro is niet uitgenodigd door Peru. Over de aanwezigheid van president Castro bestaat geen zekerheid. Wel landde zondag een vliegtuig met ruim 100 Castrogezinden op het vliegveld van Lima. Zij willen initiatieven van leden van de Cubaanse mensenrechtenbeweging onmogelijk maken. Havana zelf heeft verschillende vooraanstaande dissidenten verboden naar Peru te reizen. De Top van de Amerika’s vindt elke drie jaar plaats en is een initiatief van president Clinton.

NB: Inmiddels is bekend geworden dat president Trump niet naar Lima gaat. In zijn plaats komt vice-president Mike Pence.

Aankomst officiële delegatie van de zogenaamde ware ‘civil society’, 8 april 2018 in Lima

De ruim 100 Cubanen, die actie voeren onder de leus Con Cuba no se metan / Van Cuba blijf je af zijn o.a. actief in de officiële organisatie van juristen Unión Nacional de Juristas de Cuba (UNJC), de staatsorganisatie voor jeugdcultuur Asociación Hermanos Saíz en de studentenvakbond Federación Estudiantil Universitaria (FEU). Yamila González Ferrer, vicepresident van de UNJC, benadrukte in maart jl. dat ‘de Cubaanse civil society geen ruimte zal delen met huurlingenorganisaties.’ De Cubaanse media schenken zeer veel aandacht aan de activiteiten van deze groepen die worden omschreven als ‘de ware civil society’. Zij ‘accepteren geen provocaties’ van de zijde van ‘huurlingen’ of figuren ‘met terroristische banden’ die trachten zich de naam en faam van Cuba ‘wederrechtelijk toe te eigenen.’ Het parallele forum voor groepen van de civil society vindt plaats tussen 10 en 12 april.

Spandoek in Lima tegen de schending van mensenrechten in Cuba

Reisverboden
De afgelopen dagen is het aantal reisverboden voor Cubaanse activisten, dissidenten en onafhankelijke journalisten sterk gestegen hoewel de staatsmedia in Cuba daar geen melding van maken. Zaterdag kregen Juan Antonio Madrazo Luna en Martha dela Tamayo González, beiden lid van het Comité Ciudadanos por la Integración Racial (CIR), een reisverbod. De onafhankelijke journalisten Ileana Álvarez en Pedro Manuel González, evenals de musicus Gorki Águila en de dramaturg Adonis Milán overkwam hetzelfde. Geen van hen ontving enige uitleg voor de weigering. Zij zelf zeggen dat de reisverboden werden opgelegd omdat de autoriteiten vrezen dat zij naar Lima zullen reizen om deel te nemen aan het Forum. Tijdens de vorige Top van de Amerika’s in 2015 in Panama kwam het tot heftige botsingen tussen de ‘officiële Cubanen’ en de (ballingen)vertegenwoordigers van mensenrechtengroepen.

Linken
* YouTube: Aankomst van de Castrosympathisanten in Lima, 9 april 2018, 2 minuten
* Website Havana Times: Cubans Citizens blocked from travel abroad, 6 april 2018
* Officiële Verklaring (Spaanstalig) van Cubaanse delegatie aan deelnemers parallelle Fora in Lima, 8 april 2018
* Lees ook op deze Cubaweblog, 8 april 2015: Obama en Castro einde deze week op top van Amerikaanse landen
* Mary Anastasia O’Grady in The Wall Street Journal If Trump Meets Castro. At the Lima summit, the president can tell Raúl what the State Department won’t, 8 april 2018.
* Persbureau Prensa Latina, 10 april 2018: Cuba will show its business capabilities at the summit of Lima.

Van onze vrouw in Havana (deel 2)

Een paar weken na aanvang van mijn ambtstermijn dacht ik dat ik vooruitgang boekte toen we een uitnodiging ontvingen voor een honkbalwedstrijd van oudgedienden uit Cuba en Venezuela. Over het algemeen nodigden de Cubanen de Interests Section niet uit wanneer ze uitnodigingen verzonden aan het corps diplomatique in Havana. Ook het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken nodigde geen Cubaanse diplomaten uit.

Fidel Castro omgeven door Cubaanse honkbalspelers, 18 november 1999.

Soms was ik blij dat ik niet werd uitgenodigd, omdat dan op 26 juli, de herdenking van de aanval op de Moncada-kazerne, mij de eindeloze toespraken van Fidel bespaard bleven. Maar nu was ik blij dat ik deze onverwachte uitnodiging had ontvangen. Ik hoopte – meer optimistisch dan realistisch – dat dit misschien een klein gebaar was en een reactie op mijn vriendelijke ronde van inleidende telefoongesprekken met Cubaanse functionarissen.  Castro coachte de Cubaanse oudgedienden, terwijl de Venezolaanse president Hugo Chávez aan het pitchen was voor zijn nationale ploeg. We gingen het stadion binnen toen een ijzeren slagboom werd neergelaten die duizenden mensen blokkeerde, die nog steeds probeerden binnen te komen. Elke Cubaan houdt van honkbal; de spelers zijn uitstekend en worden vaak opgejaagd door talentscouts van de Amerikaanse Major League. De salarissen die zij in de VS kunnen krijgen, zijn in Cuba ondenkbaar. Degenen die er niet in slagen om een mensensmokkelaar te huren, proberen de Straat van Florida over te steken in een klein bootje met vrienden of familie, of stilletjes te deserteren als hun team in een ander land speelt.

Geen plaats
Met onze uitnodiging in de hand naderden we het gedeelte gereserveerd voor diplomaten. Een over ons hoofd kijkende ambtenaar onderzocht het en vroeg toen welk land we vertegenwoordigden. ‘Estados Unidos’ (de Verenigde Staten), zei ik tegen hem. Zonder enige aarzeling riep hij uit: ‘Er is geen plaats.’ ‘Als er hier geen plaats is, waar moeten we dan naar toe?’ vroeg ik. Hij haalde simpelweg zijn schouders op en liep weg. Terwijl we ons een weg baanden tussen de opgewonden menigte, wilden we uiteindelijk op een bank gaan zitten toen een nogal hooghartige man aankondigde: ‘Nee, señores, dit is niet de plaats voor jullie.’ Ik begon me af te vragen of er ergens een plek was voor ons toen we de internationale media zagen bij de Venezolaanse dugout. We persten ons ertussen en vonden het niet erg om de ruimte te delen met een aantal oudere diplomaten.

Hugo Chávez en zijn vrouw

Geen gewoon spelletje
Vanaf het dak van de dug-out hadden we een goed zicht op Chávez, de president van Venezuela. Zijn dikbuikig profiel weerhield hem er niet van de bal te grijpen en met voldoende kracht Castro’s oudgedienden te raken. We konden Fidel in de Cubaanse dugout zien zitten en vrolijk zien kletsen, mogelijk herinneringen ophalend aan de dagen voor de revolutie, toen hij een snelle worp had die goed genoeg was voor een try-out met oude senatoren in Washington. In de vijfde inning volgden de oudgedienden van Fidel de Venezolanen, totdat enkele oudgedienden, met lange grijze baarden, hits kregen. Het bleek dat dit jongere spelers waren van het nationale team van Cuba die valse baarden hadden aangeplakt. Castro wilde niet van zijn protégé Chávez verliezen, ook al was het maar gewoon een spelletje voor de lol.

Vicki Huddleston toont een korte-golf-radiootje die in Cuba werden verspreid. Op die manier konden Cubanen ook niet-gecensureerde berichten beluisteren.

Betrouwbaar
Misschien waren we niet opgemerkt als ik niet Chávez’s vrouw, Nancy Colmenares, een aantrekkelijke peroxide-blondine, was tegengekomen, die de dug-out naderde toen ik wegging. We botsten letterlijk op elkaar. Ik bood excuses aan, waar geen passende reactie op kwam. Maar het incident ontsnapte niet aan de ogen van de altijd gevoelige Cubanen. De volgende dag meldde de officiële krant Granma dat de Cubaanse oudgedienden hadden gewonnen. Dat was geen verrassing. Verder op in de krant stond echter nog een artikel dat de slechte veiligheidsmaatregelen van de Venezolanen betreurde. Dit was gericht op mijn kortstondige ontmoeting met Colmenares. De Cubanen hielden niet van het idee dat hun vijand nummer één erin geslaagd was om toegang te krijgen tot deze vriendschappelijke wedstrijd. En in plaats van me te gedragen, had ik het lef om de aandacht op mezelf te vestigen door zogenaamd opzij te gaan en de vrouw van hun geëerde gast te begroeten. Ik zei tegen mezelf dat dit een klein incident was; we zouden het zeker goedmaken. Toch waren de voortekenen niet goed. Tijdens mijn eerste paar weken in Havana leek het erop dat Castro geen poging deed positief te reageren op de signalen van president Clinton om de relaties te verbeteren. Ik zou zeker geen betrouwbare tussenpersoon worden.

Bron
* From Our Woman in Havana: A Diplomat’s Chronicle of America’s Long Struggle With Castro’s Cuba door Ambassador Vicki Huddleston. Uitgeverij The Overlook Press, Peter Mayer Publishers, Inc.