Europarlement: ‘grote bezorgdheid’ over nieuwe grondwet Cuba

De voltallige vergadering van het Europees Parlement (EP) heeft ‘grote zorgen’ over de nieuwe ontwerpgrondwet en het voor februari 2019 geplande referendum in Cuba. Een resolutie ingediend door de Liberale en Conservatieve fracties, werd aangenomen met 325 stemmen voor, 240 tegen en 4 onthoudingen. De sociaaldemocraten stemden tegen evenals links-radicale partijen als Podemos (Spanje) en Groen Links (Nederland).

Tijdens het debat werd herinnerd aan de Overeenkomst betreffende politieke dialoog en samenwerking (PDCA) tussen de EU en Cuba, die in 2017 in werking trad. Deze voorziet in een opschortingclausule wanneer de mensenrechten op het eiland niet worden gerespecteerd. Ter linkerzijde werd o.a. door Elena Valenciano (PSOE-Spanje) opgemerkt dat de indieners van deze resolutie enkel de dialoog met Cuba willen boycotten en het aanstaande bezoek van de Spaanse president Pedro Sánchez aan Cuba willen frustreren.

Participatie organisaties
In de door het Europees Parlement goedgekeurde resolutie wordt kritiek geuit op het feit dat in het constitutionele proces in Cuba ‘elementen als inclusie, tolerantie en respect voor fundamentele burgerlijke en politieke rechten die een democratisch constitutioneel proces zouden kunnen waarborgen, ontbreken’. De resolutie dringt er bij de Cubaanse regering op aan haar mensenrechtenbeleid te herdefiniëren door het aan te passen aan het internationaal recht. Zij dringen erop aan dat de nieuwe grondwet alle maatschappelijke organisaties en leden van de politieke oppositie in staat stelt actief deel te nemen aan het politieke en sociale leven, zonder dat er beperkingen worden opgelegd.

Geen verbeteringen
Ook veroordeelt de resolutie ‘willekeurige detentie, vervolging en pesterijen en aanvallen tegen vreedzame dissidenten, onafhankelijke journalisten, mensenrechtenactivisten en leden van de politieke oppositie in Cuba’. De leden van het Europees Parlement ‘betreuren’ dat ‘de situatie op het gebied van mensenrechten en democratie niet is verbeterd, ondanks de goedkeuring van de samenwerkingsovereenkomst tussen de EU en Cuba, die in 2017 in werking is getreden. Ze roepen op tot naleving van de bindende verplichtingen die in die overeenkomst zijn vastgelegd, vooral die over de eerbiediging van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden, en herinnerden dat als dat niet het geval is, het samenwerkingsverdrag kan worden opgeschort. De resolutie in het Europees Parlement is een initiatief van christendemocraten, conservatieven en liberale Europarlementariërs. Ze werd ingediend, één week voor het historische bezoek van de Spaanse president Sánchez aan het eiland, het eerste officiële bezoek van een Spaanse president in 32 jaar.

Bron
* Diverse persbureaus, de website 14ymedio, 15 november 2018

Oproep tot respect voor elk politiek gedachtengoed

Roberto Carcassés, musicus en leider van de groep Interactivo, is woonachtig in Havana en schrijft op zijn Facebookaccount over het debat dat in Cuba plaatsvindt over de nieuwe grondwet. Roberto Carcassés: ‘Ik denk dat een van de belangrijkste elementen in de nieuwe grondwet moet zijn, dat alle vormen van politiek gedachtengoed gegarandeerd zullen zijn.’

De muziekggroep Interactivo met rechts pianist Roberto Carcassés

Carcassés herinnert aan de oproep van de Cubaanse autoriteiten en de Nationale Assemblee waarin zij de Cubanen vroegen naar hun mening over de nieuwe grondwet. ‘Ik had nooit kunnen denken dat ik in mijn leven nog die mogelijkheid zou krijgen, gezien het grote aantal mensen dat geboren wordt en sterft zonder deze kans.’ Zijn vrienden en bekenden vertelden hem echter dat zijn mening van geen belang zou zijn, want de regering ‘zal zoals altijd, doen wat ze wil’. (…) ’Maar ik vertegenwoordig hier niemand anders dan mezelf. Ik zou denken en willen dat iedereen zichzelf kan vertegenwoordigen en kan leven in vrijheid, verantwoordelijkheid en met een gezond verstand,’ voegde hij eraan toe.

Verraad
De musicus ging in op het controversiële begrip ‘verraad aan het vaderland’ in de tekst van de ontwerpgrondwet. ‘Geen enkele Cubaan die de oprechte bedoeling heeft om zijn land met vreedzame middelen, met redenen en goede daden te verbeteren, kan worden beschouwd als een verrader van zijn land, zelfs als hij het niet eens is met het socialisme als systeem,’ aldus Carcassés. ‘Als dit begrip in de grondwet wordt opgenomen, kan iedereen als een verrader worden beschouwd die een systeem wil consolideren dat al zijn economische ondoelmatigheid heeft bewezen en, op zijn zachtst gezegd, ideologisch discutabel is’. Carcassés geeft toe dat het Cubaanse socialistisch proces gunstige gevolgen had voor Cuba, maar ‘de ideologische starheid, de onderdrukking en het slechte economische beheer van het socialistische programma, ontgoochelden vanaf het allereerste begin veel mensen en zij staakten het gesprek over ideeën met hun leiders.’ Om die reden, zegt de musicus, moeten zij die geëmigreerd zijn en de bewoners van het eiland ‘dezelfde rechten hebben als degenen die het huidige project van de Revolutie verdedigen. We maken allemaal deel uit van wat wordt omschreven wordt als het volk van Cuba en ik geloof dat we op een punt zijn beland waar ieder van ons de dialoog kan voeren en naar de ander kan luisteren, ook naar degene die niet denkt zoals ik, maar mij met respect behandelt en van wie ik iets kan leren.’

Robertico Carcassés

Investeringen
Over de economische situatie van het eiland, zegt hij dat Cubanen de eersten zijn die er belang bij hebben ‘een land achter te laten waar ze trots op zijn en waar ze niet weg willen.’ Daarom moeten buitenlandse investeringen worden bevorderd, maar moeten ook ‘investeringen van Cubanen in hun eigen land, in kleine, middelgrote en grote bedrijven, afhankelijk van het kapitaal dat ze hebben, bevorderd en ondersteund worden’. (…) ‘Op economisch gebied moet van alles gebeuren. Er is hier geen cement, er zijn geen spijkers, geen vloerkleden, geen transport, enz. Cubanen, ongeacht van waar ze komen of waar ze zich bevinden en wat ze denken, zullen het meest geïnteresseerd zijn om hun creativiteit en middelen in te zetten, zodat ieder van ons zich kan ontwikkelen in overeenstemming met zijn kwaliteiten en in het bezit van echte economische en politieke macht om onze dromen te realiseren, in solidariteit en met een sociaal geweten.‘

Sancties
Robertico Carcassés werd in september 2013 voor onbepaalde tijd uit de officiële muzieksector verwijderd als represaille voor de politieke kritiek die hij tijdens een rechtstreekse televisie-uitzending uitte over het gebrek aan vrije verkiezingen en de achterstelling van dissidenten in Cuba. Ook eiste hij ‘vrijheid van informatie’. Hij bepleitte de vrijlating van de helden van de Cuban Five, maar ook van dissidenten. ‘Militanten van de partij of dissidenten, alle Cubanen hebben dezelfde rechten,’ zei hij toen tegen de president.

Bron
* Diario de Cuba, 9 november 2018

Linken
* Zie deze Cubaweblog van 14 september 2013: Oproep via Cubaanse staatstelevisie voor meer vrijheid
* YouTube: De 30 seconden televisie met kritiek van Robertico Carcassés.

Protest van kerken is opportunistisch

‘Ik sta verbaasd over de bezorgdheid en betrokkenheid van de kerk in Cuba over de mogelijkheid in Cuba het homohuwelijk in te voeren. Het verbaast me en lijkt me een daad van totaal en absoluut opportunisme’. Dat schrijft de website Habanero 2000 in een reactie op publieke protesten uit de evangelische en katholieke gemeenschappen in Cuba. Hier volgt de tekst van het commentaar.

Protest bij de methodistenkerk in Marianao bij Havana

Dezelfde kerk die zwijgt over schendingen van mensenrechten, dezelfde kerk die zweeg toen de ramp met de veerboot 13^de Marzo* plaatsvond, dezelfde kerk die toen de andere kant uitkeek en daardoor medeplichtig was, deze kerk verheft plotseling luid haar stem en mobiliseert mensen. Zij protesteert tegen de liefde, maar had niet de ballen dit te doen in het zicht van de haat.

Ik hoorde over de methodistenkerk van Marianao, die 3.000 mensen mobiliseerde om te protesteren. Zij die zichzelf altijd het zwijgen oplegde vanwege medeplichtigheid en lafheid, openen nu hun mond en protesteren.

Kerkdienst met protest

De kerk moet aan de kant van de mensen staan, hun stem zijn als hen het zwijgen dreigt te worden opgelegd. Als we de bijbel interpreteren en deze rigide op de situatie van vandaag toepassen, zouden velen gestenigd worden. Als God de liefde bevordert, hoe is het dan mogelijk dat kerken haat preken?

Het is de trieste rol die de kerk in Cuba speelt , die een daad van liefde veroordeelt en duizend keren zwijgt vanwege lafheid, opportunisme en medeplichtigheid. Ze vragen erom uit de tempel verjaagd te worden die ze besmeurd hebben.

Bron
* Habanero 2000, 27 oktober 2018

Noot
* Drie Cubaanse marinevaartuigen ramden op 13 juli 1994 de veerboot 13 de Marzo met Cubanen die hun land wilden ontsnappen. Zij zetten hogedrukspuiten in tegen de passagiers op het dek en vervolgens kapseizde de boot; 41 mensen verdronken waaronder 23 kinderen.

Ongewone campagne van evangelische christenen in Cuba

De evangelische kerken in Cuba zamelen handtekeningen in tegen het voorstel om het homohuwelijk via de nieuwe grondwet te in te voeren. Volgens het persbureau Reuters is een dergelijke omvangrijke campagne in Cuba ongewoon. Het is opvallend dat de afgelopen tijd met veel openheid in de media en op straat wordt gedebatteerd over de legalisering van het homohuwelijk omdat je stem laten horen in het streng communistische land meestal niet wordt gewaardeerd. In Cuba vinden debatten plaats over de hervorming van de grondwet van 1976. In artikel 68 van de ontwerptekst wordt het huwelijk omschreven als een verbintenis tussen twee personen zonder de sekse verder te preciseren. Kerken in Cuba hebben meer autonomie en invloed dan de meeste groepen in de civil society die klein en verdeeld zijn.

Voorganger Henry Nurse leidt een dienst tegen het homohuwelijk in een methodistenkerk in Havana

‘Wij zullen in geen geval artikel 68 accepteren. En weet u waarom? (…) Omdat de Bijbel dit verbiedt,’ aldus dominee Lester Fernández (39) die een gehoor van ongeveer 500 gelovigen toespreekt in een methodistenkerk in Havana. De Methodistenkerk is een van de 21 kerkelijke groeperingen die deelnemen aan een handtekeningenactie tegen de mogelijke introductie van het homohuwelijk. De kerkgangers hebben posters en pamfletten in de hand waarbij ‘het originele ontwerp van het gezin zoals God dit heeft gewild’ wordt gesteund. Het is een ongewoon beeld voor veel Cubanen die gewend zijn dat op openbare plekken de staat en de partij publieke uitingen controleert. De aandacht voor het homohuwelijk lijkt de aandacht af te leiden van andere delicate thema’s uit de nieuwe grondwet bijvoorbeeld over de ‘onomkeerbaarheid’ van het socialistisch eenpartijsysteem in Cuba of de rechtstreekse verkiezing van de president van het land. Volgens Isbel Díaz Torrres, LGBTI-activiste, ‘functioneert het homohuwelijk als ‘een rookgordijn’ om andere werkelijkheden te verbergen. Zij is echter gelukkig als ze uiteindelijk met haar vriendin met wie ze al 14 jaar samen is, kan trouwen.

Discriminatie
Sinds het begin van de revolutie in 1959 werden homoseksuelen in Cuba gediscrimineerd en werden, evenals priesters en kunstenaars naar strafkampen gevoerd. Fidel Castro omschreef hen als ‘contrarevolutionairen’. Op het terrein van de emancipatie van LGBTI’ers werd de laatste jaren vooruitgang geboekt o.a. door de werkzaamheden van Mariela Castro, directeur van het Centro Nacional de Educación Sexual (Cenesex). Als artikel 68 uiteindelijk in februari 2019 per referendum wordt aangenomen zal Cuba samen met Argentinië, Brazilië, Colombia en Uruguay, behoren tot de landen in Latijns-Amerika waar het homohuwelijk mogelijk is.

Affiche tegen homohuwelijk

Kerken
De voorzitter van de Evangelische Liga van Cuba / Liga Evangélica de Cuba, Alida León Báez, verwacht 500.000 handtekeningen te verzamelen. Meer dan 60% van de 11,2 miljoen Cubanen zijn katholiek gedoopt. De katholieke kerk van Cuba heeft zich niet officieel uitgesproken tegen het homohuwelijk; de aartsbisschop van Santiago Dionisio García Ibáñez, deed dit wel. Bisschop Wilfredo Pino van Camagüey publiceerde een eigen brief Mi modesta opinión / Mijn bescheiden mening. Hij suggereert het woord huwelijk bij relaties tussen personen van hetzelfde geslacht achterwege te laten. Pino wijst op de situatie in sommige Europese landen waar de wettige gelijkberechtiging van homostellen juridisch is vastgelegd zonder het woord huwelijk te gebruiken.

Voor en tegen
‘Als dit concept van het huwelijk in het nieuwe ontwerp voor de nieuwe grondwet terechtkomt, zullen wij tegenstemmen,’ aldus voorganger León Báez. ‘Als dat wordt geaccepteerd, is onze natie op weg naar de complete vernietiging,’ voegt hij er aan toe. LGBTI-activisten die weinig op hebben met de autoritaire aanpak van Mariela Castro en CENESEX, voeren actie tegen de evangelische kerken vooral via sociale media, maar zij krijgen weinig ruimte omdat het regime niets van onafhankelijke gaygroepen moet weten. ‘CENESEX voert veel actie maar we moeten niet vergeten dat dit een wetenschappelijk en educatief instituut is,’ aldus de LGTBI-activist, Ulises Padrón.

Bron
* Diverse persbureaus, 18 oktober 2018

Linken
* Brief bisschop Dionisio García González 29 augustus 2018, aartsbisschop van Santiago 
* Brief Mi modesta opinion, 24 september 2018, van bisschop Wilfredo Pino van Camagüey

Dissident Tomas Nuñez vrijgelaten

De Cubaanse dissident Tomas Nuñez Magdariaga is maandag vrijgelaten. Dit deelde Ovidio Martín Castellanos, lid van de Patriottische Unie van Cuba/ Unión Patriótica de Cuba (UNPACU), mee. ‘Hij werd maandagavond vanuit een ziekenhuis in Santiago de Cuba naar Palma Soriano vervoerd,’ aldus Castellanos die de media meedeelde dat Magdariaga 62 dagen in hongerstaking was.

Magdariaga werd in augustus gevangen gezet vanwege ‘bedreiging’. Hij had juist één jaar gevangenis achter de rug vanwege zijn weigering enkele boetes te betalen die waren opgelegd na een actie in de openbaarheid. De UNPACU begon een internationale campagne en meldde het verloop van zijn hongerstaking. Begin oktober drong het Amerikaanse State Department aan op de vrijlating van deze dissident en noemde zijn gezondheidssituatie ‘kritiek’. De Cubaanse staat erkent de interne oppositie niet en noemt de leden ervan ‘huurlingen’ in dienst van buitenlandse regeringen. De leider van UNPACU, José Damiel Ferrer, dankt ieder die zich heeft ingezet voor de vrijlating van ‘onze broeder Tomás Núñez Magdariaga uit de handen van de castrocommunisten. De tirannie heeft hem onterecht gevangen gezet, hem gemarteld en als er niet zoveel solidariteit was ontstaan, had men hem gedood.’

Bron
* Persbureau AP, 16 oktober 2018

Link
* Lees ook op deze Cubaweblog het bericht van 10 oktober 2018: Aartsbisschop bezoekt politiek gevangene en hongerstaker.

Aartsbisschop bezoekt politieke gevangene en hongerstaker

Dionisio García Ibáñez, de aartsbisschop van Santiago de Cuba, heeft een bezoek  gebracht aan de hongerstakende politieke gevangene Tomás Núñez Magdariaga. Magdariaga werd veroordeeld tot één jaar gevangenisstraf voor een vermeende ‘bedreiging.’ Maar de openbare aanklager Aldo Rosales Montoya liet de rechtbank in Palma Soriano weten dat hij onder druk van de geheime dienst een valse verklaring had afgelegd. Magdariaga is vanwege zijn hongerstaking opgenomen in het ziekenhuis Dr. Juan Bruno Zayas. Vandaag is hij 57 dagen in hongerstaking, aldus José Daniel Ferrer García, algemeen coördinator van de Patriottische Unie van Cuba (UNPACU). Sinds 24 september wordt hij geisoleerd en kan zijn familie hem niet bezoeken.

Tomás Núñez Magdariaga.

Dissidentenvoorman José Daniel Ferrer betwist de waarneming van de aartsbisschop, die zei dat Magdariaga ‘nog steeds sterk en helder is’. (…) ‘Iemand die 55 dagen niet eet is niet sterk,’ aldus Ferrer. Hij herinnert aan zijn eigen gevangenschap tijdens de Zwarte Lente van 2003. ‘Ik zag gevangenen in hongerstaking, die na 27 dagen krankzinnig werden, alle begrip van realiteit en tijd verloren en onzin spraken omdat de lange tijd vasten hun hersenen had beïnvloed.’ In een interview met Martí Noticias zei de aartsbisschop dat hij alleen met Magdariaga sprak, die op zijn bed zat, maar onduidelijk is of de politieke gevangene geboeid was aan zijn bed of stoel zoals eerder. Bisschop Dionisio García zei: ‘Hij maakte een heldere indruk en is stabiel, wellicht ook door het intraveneus voedsel dat hij krijgt toegediend’. Hij voegde er aan toe dat de kwestie binnen enkele dagen zal zijn opgelost omdat de autoriteiten met wie hij sprak, hem dat zeiden. Ook wees hij er op dat de openbare aanklager de klacht tegen Magdariaga had ingetrokken, maar de autoriteiten zeiden dat er nog onderzoek nodig is.

Aartsbisschop Dionisio García (midden) begroet Raúl Castro

Waardering bisschop
De UNPACU laat weten dat de oppositiebeweging de inspanningen van de aartsbisschop waardeert en wijst erop dat ‘Jezus Christus in de Bijbel na 40 dagen vasten ook steun van engelen nodig had om hem te helpen’ en dat dit ook geldt voor een sterveling als Tomas Magdariaga, die op zijn leeftijd en met de gezondheidsproblemen die hij heeft, al veel kritieke en moeilijke situaties doormaakte. Zo werd hij fysiek en psychologisch gemarteld in de politiebureaus van Versailles en Palma Soriano en werd hij met geweld bedreigd toen hij een hongerstaking hield in de Boniato-gevangenis in Havana. Ferrier: ‘Men wilde hem dwingen de hongerstaking te beëindigen, maar dat lukte hen niet. Hij bleef standvastig’.

De Boniato-gevangenis

Isolement
Sinds 24 september van dit jaar heeft geen enkel familielid Tomás Núñez Magdariaga kunnen zien. Zijn nicht Nurvia Núñez Jaime zegt: ‘Ik heb geprobeerd hem in het ziekenhuis te bezoeken, maar ze laten me niet naar het zaaltje gaan waar hij in isolement wordt gehouden, door twee politieagenten wordt bewaakt en geboeid aan zijn bed vast zit,’ zegt zij met tranen in zijn ogen. Zij vreest hem niet meer levend te zien. Een recente poging om hem toch te bezoeken mislukte omdat een verpleegster haar wegjoeg toen zij de afdeling waar hij lag, wilde binnengaan.

Bron
* Yosmany Mayeta Labrada, Cubanet, 8 oktober 2018

Na 27 jaar: vrijlating Daniel Santovenia

Daniel Santovenia Fernández is zaterdag jl. na 27 jaar gevangenisstraf vrijgelaten, aldus de Cubaanse schrijver Ángel Santiesteban op zijn Facebookpagina. De tegenstander van het regiem werd in 1991 aangehouden nadat hij clandestien Cuba was binnengekomen met de bedoeling sabotageacties op het eiland uit te voeren. Santovenia heeft een staarprobleem en een slecht gehoor. Ángel Santiesteban: ‘Vanaf vandaag zal hij niet meer in gevangenschap wakker worden, behalve in de grote gevangenis die Cuba is. Wij hopen dat hij spoedig werkelijk vrij zal zijn als hij in Miami aankomt.’

Daniel Santovenia

Santovenia Fernández (63) werd in 1992 tot 30 jaar gevangenisstraf veroordeeld en verbleef 22 jaar in de gevangenis van Agüica in Matanzas. Zijn arrestatie vond plaats op 29 december 1991 bij de stad Cárdenas (Matanzas), toen hij daar aan land ging na vertrek uit Miami. Hij was vergezeld van Pedro Álvarez Pedroso en Eduardo Díaz Betancourt. Bij hun aanhouding werden wapens en munitie in beslag genomen. De drie werden ter dood veroordeeld, maar in het geval van Santovenia Fernández en Álvarez Pedroso werd de doodstraf omgezet in lange gevangenisstraffen.

Mensenrechtencomité
Van Díaz Betancourt verschenen foto’s in de media terwijl hij een notitieboekje bestudeerde waarin de namen en adressen stonden van de gebroeders Gustavo en Sebastián Arcos en Yanes Pelletier, leden van het Comité Cubano Pro Derechos Humanos / Cubaans Comité Voor Mensenrechten (CCPDH). Kort daarop werden de huizen van de gebroeders Arcos belegerd door een schreeuwende menigte die vernielingen aanrichtte. Gustavo Arcos die in 1953 deelnam aan de aanval op de Moncada-kazerne in Santiago de Cuba, was de eerste ambassadeur van het revolutionaire Cuba in Brussel. Hij werd gearresteerd en ontslagen omdat hij de communistische koers van de Castro’s verwierp. De drie leden van de CCPDH werden volgens verklaringen van het Ministerie van Binnenlandse Zaken in verband gebracht met de operatie van Santovenia en enkele uren voor de gerechtelijke uitspraak, gearresteerd. Internationaal werd tegen de doodstraf geprotesteerd door de regering van de VS, maar ook door de presidenten van Nicaragua en Spanje, Violeta Chamorro en Felipe González. Díaz Betancourt werd op 20 januari 1992 geëxecuteerd.

Gustavo Arcos

Identiteit
Pedro Álvarez Pedroso, compañero van Daniel Santovenia, deelde de redactie van 14ymedio mee dat de vrijgelatene sinds maandag jl. in het kantoor van de burgelijke stand vande gemeente Cardenas verblijft om een identiteitskaart en een paspoort te krijgen. Hij wil dan bij de ambasade van de VS een verblijfsvergunning aanvragen. In de VS wonen zijn drie zonen en zijn broers. Die procedure is nog niet geslaagd omdat hij geen geboortebewijs kan overleggen. Zijn collega Álvarez Pedroso verliet Cuba toen hij 6 was, maar keerde als 25-jarige terug naar Cuba. Hij verbleef die periode in de VS maar vroeg nooit het Amerikaans staatsburgerschap aan. Hij is op 6 januari 2017 vrijgelaten en repatrieerde niet naar de VS omdat identiteitspapieren ontbraken. ‘Ik ben op dit moment een illegaal in Cuba. Ik kan niet werken, ik kan niets ondernemen tot dit proces met de papieren rond is.’

Bron
* Website 14ymedio, Havana, 28 oktober 2018

Link
* Amnesty International, 13 januari 1992 over de veroordeling tot de doostraf van Eduardo Diaz Betancourt, Daniel Candelario Santovenia Fernandez en Pedro de la Caridad Alvarez Pedroso.

Club La Madriguera wegens protest tegen Decreet 349 gesloten

De jongerenclub La Madriguera in Havana is sinds dit weekend gesloten. De sluiting vond plaats nadat verschillende artiesten zich tijdens een optreden uitspraken tegen Decreet 349. La Madriguera is ook het hoofdkantoor van de regimegezinde organisatie Asociación Hermanos Saíz (AHS), die o.a. de popmuziek controleert.

Protest in La Madriguera

‘La Madriguera is de ruimte waar de Asociación Hermanos Saíz zijn concerten organiseert. Daar vond het concert plaats gewijd aan het thema 349,’ zegt de dissident Madrazo Luna. ‘Het Ministerie van Cultuur en de AHS reageerden met sluiting van het lokaal…..La Madriguera is tot nadere order gesloten.’ Het gewraakte concert in La Madriguera vond op 21 september plaats toen de bekende rapper Maykel Castillo Pérez, ‘El Osokbo’, een concert gaf samen met twee andere musici, Osmany Cero Cero en Rasandino. Ook deze twee zangers worden in Cuba gecensureerd en zij ageren tegen Decreet 349. Dit decreet wordt door veel Cubaanse kunstenaars beschouwd als een nieuwe manier om de overheidscontrole op scheppende kunstenaars te vergroten.

Maykel Castillo ‘El Osokbo’

Gevangen
Drie dagen na het concert werd Maykel Castillo door leden van de Cubaanse geheime dienst aangehouden en heropenden de autoriteiten een proces tegen hem. Hij wordt beschuldigd van een ‘aanslag’ tegen een politieagent. Op dit moment zit hij in de gevangenis van Valle Grande aan de rand van Havana. Maykel Castillo schreef eerder de rap Por ti, señor / Voor u mijnheer, een harde politieke kritiek op Fidel Castro en waarschijnlijk de reden dat hij in 2015 een jaar gevangen zat.

Bron
* Diario de Cuba, 30 september 2018

Linken
* Protest op 22 september 2018 tijdens concert in La Madriguera tegen Decreto Ley 349. Ondermeer wordt de vrijlating geëist van zanger Yoandry del Río, 30 seconden.
* YouTube (4 minuten): Por ti, señor, Maykel ‘El Osokbo’, juni 2015

Reisverbod voor pleitbezorger godsdienstvrijheid

Universitair docent Dalila Rodríguez González werd deze zondag verhinderd het land te verlaten, aldus de website 14ymedio. De vrouw is het derde lid van een familie die dit overkomt en die niet meer naar het buitenland mag reizen. Rodríguez, taalkundige aan de Universidad Central de Las Villas werd vorig jaar vanwege haar pleidooien voor godsdienstvrijheid ontslagen. Zij zou een slechte invloed op haar studenten hebben uitgeoefend. Rodríguez wilde in Uruguay een seminar over dit thema bijwonen, georganiseerd door het Centro para la Apertura y el Desarrollo de América Latina Cadal.

Dalila Rodriguez González

Zondag jl. werd Dalila Rodríguez González door een medewerker van het Ministerie van Binnenlandse Zaken op de luchthaven van Santa Clara staande gehouden bij het Immigratiekantoor. Een paar minuten later werd ze overgeplaatst naar een kamer waar een officier haar vertelde dat ze een reisverbod had. Net als bij andere mensenrechtenactivisten die dit eerder overkwam, weigerden de immigratiebeambten Rodriguez informatie over het verbod te geven. ‘Het leek wel een verhoor’, aldus Rodriguez, lid van het Patmos Instituut, een evangelische groep die de vrijheid van godsdienst en de eerbiediging van de mensenrechten op het eiland bevordert. ‘Ze hebben me niet van tevoren op de hoogte gesteld om extra schade aan te richten,’ voegt Rodriguez toe.

Recht land te verlaten
In een verklaring van CADAL herinnert de organisatie aan artikel 13, lid 2 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, waarin wordt erkend dat ‘Een ieder het recht heeft om elk land te verlaten, met inbegrip van zijn eigen land, en terug te keren naar zijn eigen land.’ De academica zou van 12 tot 14 september deelnemen aan de Zesde Latijns-Amerikaanse Top van Denktanks in Montevideo. Als onderdeel van haar agenda in de Uruguayaanse hoofdstad zou Rodriguez ontmoetingen hebben met José Gabriel González Merlano, specialist in godsdienstvrijheid aan de Katholieke Universiteit van Uruguay en in Buenos Aires met de autoriteiten van de Argentijnse Raad voor Religieuze Vrijheid. CADAL hekelde deze zondag het optreden van het regime in Havana en constateerde dat ‘Cuba het enige land in Latijns-Amerika is en een van de weinige in de wereld, dat willekeurig het verlaten van het eigen land verbiedt’. In april van dit jaar nam Rodriguez deel aan activiteiten van CADAL in Argentinië, Chili, Peru en Uruguay en was ze als spreker aanwezig op de alternatieve conferentie voor de VIIIe Top van Amerika. Zij hield toen een toespraak in het Instituto Libertad y Desarrollo in Santiago de Chile over Cuba voor de derde universele periodieke evaluatie in de VN-Mensenrechtenraad, samen met het Chileense congreslid Jaime Bellolio.

Willekeur
CADAL hekelde deze zondag het optreden van het Cubaanse regime en roept de regeringen van Latijns-Amerika en de Europese Unie op hun bezorgdheid uit te spreken bij de Cubaanse regering ‘voor de schending van dit grondrecht’ en ‘een einde te maken aan deze willekeurige praktijk, vooral in een land dat op het punt staat om twaalf jaar lid te zijn van de VN Mensenrechtenraad’.

Bron
*Website 14ymedio, 10 september 2018

Eén dag gratis mobiel internet

Het Cubaanse telecommunicatiebedrijf ETECSA heeft afgelopen dinsdag 24 uur proefgedraaid met mobiel internet in het hele land. De gebruikers konden 1 dag gratis van internet gebruik maken en hoefden daarvoor niet naar een van de ongeveer 250 Wifipunten in het land. Zij constateerden dat de snelheid extreem laag was. Eén van de gebruikers was de kritische journalist Yoani Sánchez die twitterde:  ‘U  zult het niet geloven… dit bericht verstuur ik vanaf mijn gsm… tijdens de eerste test van navigatie van internet door het staatsbedrijf ETECSA.’

Om toegang te krijgen tot deze navigatiedienst moeten klanten van ETECSA de gegevensverbinding van Nauta APN op hun telefoon configureren en activeren. Zie handleiding. ETECSA benadrukt dat men met deze proef meer zicht wil krijgen op de commercialisering van deze dienst in de toekomst. Hoewel de meeste landen in Latijns-Amerika al 4G-technologie uitrolden, heeft Cuba voorlopig gekozen voor 3G-technologie.

Vijf miljoen mobiele telefoons
Cuba telt op dit moment meer dan vijf miljoen mobiele telefoons. ETECSA heeft zich in het hele land voorbereid om in de kantoren van het bedrijf twijfels over de komst van het internet weg te nemen en vragen te beantwoorden. Al enkele maanden genieten enkele bevoorrechten al van het surfen op het web via hun mobiele telefoon, waaronder officieel erkende journalisten, buitenlandse zakenmensen en diplomaten. Tot nu toe kon de rest van de internetgebruikers alleen gebruik maken van de Wifipunten op hotspots in het hele landen en in sommige kantoren van ETECSA. De kosten daar bedragen 1 dollar per uur. Voor veel Cubanen met een gemiddeld inkomen van 30 dollar per maand, is dat veel geld. Tot 2013 was internet in Cuba enkel beschikbaar via toeristenhotels en ETECSA-kantoren. Daarnaast bestaat Nauta Hogar, een ETECSA-dienst die aankondigde dit jaar 52.000 huizen in het hele land van internet te voorzien.

Prijzen
De kosten voor deze individuele internetgebruikers zijn nog onbekend. ETECSA rekent op dit moment bij ambassades en bedrijven 45 dollar per maand voor 4GB aan data. Grotere beschikbaarheid van internet thuis verzwakt de informatiecontrole van de regering over de bevolking en kan een bedreiging vormen voor het huidige mediamonopolie van de Cubaanse autoriteiten. In juli zei president Díaz-Canel hierover: ‘Wij moeten in staat zijn de inhoud en betekenis van de Revolutie ook online te plaatsen’ en hij voegde er aan toe dat Cubanen ‘een tegenwicht kunnen vormen voor pseudoculturele, banale en vulgaire inhouden.’

Bron
* 14ymedio, Havana, 14 augustus 2018

Link
* Website ETECSA: Internet en connectiviteit