De grote vergissing van Fidel Castro

David D’Omni ZF (1984) is een betrokken Cubaanse musicus. Hij groeide op in de wijk Alamar in Havana en maakt deel uit van de interdisciplinaire groep Omni-Zonafranca. Rock, new age, hiphop en reggae hebben zijn muziek beinvloed. Maar hij is ook een politiek betrokken Cubaan; zijn teksten op Facebook bewijzen dat. Hij publiceerde in oktober een post waarin hij de ‘grote vergissing van Fidel Castro beschreef’ namelijk ‘dat hij geen vertrouwen stelde in zijn volk.’ Op 26 november 2016 is het twee jaar geleden dat Fidel Castro overleed. Hier volgt zijn betoog.

Fidel Castro, begin jaren zestig

Ik denk dat Fidel Castro, zoals veel anderen die almaar aan de macht blijven, de grote vergissing beging dat hij geen vertrouwen stelde in zijn volk, dat hij het liet wennen aan paternalisme en dat hij de initiatieven van de hele samenleving fnuikte. Híj was de grote econoom, de grote politicus, de grote kunstenaar, de grote Godgelijkende vader van wie een heel volk afhankelijk was. Dit egovertoon, dat geneigd is de natuurlijke diversiteit van het brede menselijk spectrum te fnuiken en dat berust op een doorzichtig Messiascomplex, heeft tot een diepe morele crisis in onze maatschappij geleid. Geen enkele staatsburger die na 1959 in Cuba werd geboren, ontving voor zijn eigen onbedwingbare ideeën steun onder de bescherming van de grote Vader, die stakingen en partijen verbood en iedere andere sociale manifestatie die zich buiten de lijnen van de enige heersende partij waagde. De emigratie en constante repressie van vrijdenkers gedurende tientallen jaren heeft ons tot een verweesde maatschappij gemaakt. Vader is er niet meer, maar voor hij heenging heeft hij zich gekloond in alle wettige instellingen van ons eiland. Heel de handel, de politiek, de kunst en het onderwijs zijn in handen van twee of drie generaals van het leger. Nu is het aan het maatschappelijk middenveld, uitgedund en gestigmatiseerd, om moedig te vechten voor het zaaien van schaars maar vruchtbaar zaad in de dorre grond die Vader ons heeft nagelaten.

David D’Omni

Welke toekomst?
Hoe dan ook is het van belang om niet alleen te kijken naar de gevolgen van een ‘verlengde’ Fidel, maar ook naar de rol van het maatschappelijk middenveld. Eerst is er het zijn, dan denken, dan doen en vervolgens bezitten, en vanzelfsprekend gaat bezitten vooraf aan geven. Om geld te kunnen geven, moet je geld hebben, om vrede te brengen moet je vrede hebben, om liefde te verspreiden moet je die in je binnenste koesteren en om vrijheid te geven moet je er wat van hebben. Hypocrisie is een duidelijk voorbeeld van geven wat je niet hebt. De lijst van politici die spreken van vrede en legers aanhouden, van kunstenaars die spreken van gemeenschap zonder iets te weten van gedienstigheid en van leiders die spreken van zuiverheid terwijl ze de kiemen van tirannie in hun hart bewaren, is lang. Op deze lijst staan de meesten van ons, daarom kan ik niet spreken over de toekomst van mijn eiland zonder de wereld erbij te halen. Ik zie wel degelijk een toekomst, maar welke toekomst komt er zoals iemand die plant? De toekomst ligt in de waakzaamheid van onze daden nu, er bestaan geen gegarandeerde strategieën, maar het is een feit dat het oprecht handelen van iemand die niet eerloos kan leven, diepe sporen trekt in de geschiedenis.

De mensenrechtengroep Damas de Blanco wordt in Cuba vervolgd

Onszelf
Weliswaar is in mijn land het gebrek aan democratie enorm groot, maar het is niet groter dan het vermogen dat huist in de wil van de mens om in vrijheid te handelen. Wanneer we de schuld voor onze problemen bij anderen en bij externe omstandigheden leggen, geven we onze macht weg. Als de wortel van het probleem niet in onszelf ligt, dan de macht om het op te lossen ook niet. Ik denk niet dat het de tijd is om te wachten op democratische platforms die de regering toch niet wil oprichten. Daarom heb ik het diepste respect voor het Cubaanse maatschappelijk middenveld dat, ondanks slaag en willekeurige opsluitingen, besluit om de teugels van de vrijheid in handen te nemen, en inderdaad scheppen ze zo democratische ruimtes, ook al doet de regering haar best ze te bagatelliseren.

Pedro Pablo Alvarez – vakbondsleider – was een van de velen die deel uitmaakte van het maatschappelijk middenveld in Cuba.

Minderheden
Ieder volk heeft zijn eigen vorm van geschiedenis schrijven volgens zijn cultuur, en in het geval van het Cubaanse volk zou ik een kort historisch overzicht willen geven. In de onafhankelijkheidsoorlogen van de negentiende eeuw, toen we nog een Spaanse kolonie waren, waren de vrijheidsstrijders een minderheid. Pas toen ze zegevierend door de straten trokken sloot het volk zich aan. In de twintigste eeuw waren er andere minderheden die pas nadat ze de overwinnig behaalden, de steun van de aangestoken massa kregen. Heden ten dage is er een andere minderheid, die een meerderheid van het volk niet eens kent. Ik heb het voorrecht om deel uit te maken van dit maatschappelijk middenveld, dat bovendien vreedzaam is en op een dag in de nabije toekomst zegevierend zal optrekken. De boom van de Cubaanse revolutie groeide, droeg vruchten en stierf al lang voor Fidel. Als ik zeg ‘stierf’ bedoel ik dat niet poëtisch; dezelfde grondleggers van deze revolutie eindigden badend in corruptie en zij voor wie dat niet geldt, worden financieel onderhouden, want in dit land is werken met fatsoen onmogelijk is. Onze gefrustreerde ouders zijn het voorbeeld voor de toekomst die ons wacht als wij deze uitgeholde revolutie blijven steunen. Jongeren van nu zien als hun voorbeeld een kelner in een hotel, een gids voor toeristen of een vlot op zee; ingenieurs en leerkrachten zijn straatverkopers van allerlei zaken, die wegglippen voor de politie om te kunnen leven. Zij die nog een of andere studie volgen weten maar al te goed dat hun toekomst niet in Cuba ligt. Dagelijks vertrekken er vliegtuigen uit allerlei provincies van het land vol met Cubanen die niet van plan zijn terug te keren.

 

Leve de familie

Tijd voor democratie
Ik heb alleen maar hoop in dat waartoe we in staat zijn; als we democratie willen is het tijd om democratie in te voeren, als we welvaart willen is het tijd om onafhankelijke vakbonden en instellingen op te richten, als we vrijheid willen, is het tijd om met opgeheven hoofd te lopen en in alle windrichtingen luidkeels de wens tot emancipatie te verspreiden. Dat is allemaal verboden in Cuba, maar het is echt en komt uit het hart, en alleen het maatschappelijk middenveld is in staat gebleken dit kruis te dragen en het stigma te verduren. Het is het bestaande maatschappelijk middenveld dat de drager is van de nalatenschap van Félix Varela en José Martí, en het verbaast me niet dat het door velen wordt belasterd, vervolgd en gevreesd. Die velen zullen zich later voegen bij de lasteraars en vervolgers die zich sinds onheugelijke tijden al voortbewegen in kuddes zonder enig benul van wat het betekent om mens te zijn, uniek, divers en creatief; alles wat een kudde niet is.

Bron
* Facebook David D’Omni ZF, gepubliceerd door de website 14ymedio, 14 november 2018

Linken
* Youtube met de song Iguales (4.27 minuten)
* Youtube met het lied Pasalo (4.57 minuten)

José Martí, opnieuw te paard in Havana

Zondag zal op de 165^ste geboortedag van de Apostel van het Vaderland José Martí, een replica van zijn standbeeld in het Central Park in New York, in de Cubaanse  hoofdstad Havana worden onthuld.

Standbeeld van Martí, op de achtergrond het Capitool

Het beeld is een geschenk met een gewicht van 3 ton, ter waarde van 2,5 miljoen dollar van het Bronx Museum of the Arts in New York en bedoeld als een gebaar van internationale vriendschap tussen de volkeren. Het werd al in oktober 2017 in Havana geplaatst. Maar Cuba wilde de officiële onthulling laten samenvallen met de verjaardag van Cuba’s grootste patriot op 28 januari. De Cubanen beschouwen het standbeeld als een symbool van de eeuwigdurende vriendschap tussen de volkeren van beide landen, ondanks de verslechtering die optrad onder de Trump-administratie. Het bronzen beeld is een replica van het beeld dat sinds 1950 in het Central Park in New York staat, samen met beelden van Simón Bolívar en José de San Martín. Het werd gemaakt door de Amerikaanse kunstenaar Anna Hyatt. De Cubaanse regering bood destijds het granieten voetstuk aan.

Apostel
Martí, die 15 jaar in ballingschap in de VS doorbracht, wordt wel de Apostel van Cuba genoemd en beschouwd als de ‘intellectuele auteur’ – aldus Fidel Castro – van de gewapende opstand die op 1 januari 1959 leidde tot de Cubaanse Revolutie. Overal in Cuba zijn bustes van Martí verschenen, het vliegveld van Havana is naar hem vernoemd en op het Plein van de Revolutie staat en monument van hem dat beklommen kan worden.

Bron
* Diverse persbureaus

Standbeeld José Martí met spelfouten

Donderdag jongstleden onthulde Cuba net even buiten het Museum van de Revolutie, een standbeeld van José Martí, de vader van de onafhankelijkheid. Het is een geschenk met een gewicht van 3 ton, ter waarde van 2,5 miljoen dollar van het Bronx Museum of the Arts in New York en bedoeld als een gebaar van internationale vriendschap. Het bronzen beeld is een replica van het beeld dat sinds 1950 in het Central Park in New York staat, samen met beelden van Simón Bolívar en José de San Martín.

Het beeld van Martí staat in het parkje voor het Paleis van de Revolutie. Het wordt 28 januari 2018 officieel onthuld.

Havana’s stadshistoricus Eusebio Leal legde bij de presentatie uit wat de betekenis van het beeld is. ‘Het bevestigt, ondanks dwalingen en politiek gehakketak van personen die bruggen willen vernietigen evenals de communicatie die tussen naties en tussen mensen bestaat, de overtuiging dat respect voor de rechten van anderen vrede betekent.’ De financiële campagne om het beeld te bekostigen begon op het hoogtepunt van de diplomatieke dooi tussen beide landen in december 2014. De relaties zijn inmiddels bekoeld vanwege mysterieuze geluidsignalen, gericht op personeelsleden van de Amerikaanse ambassade; 24 van hen hebben tot nu toe gezondheidsklachten en president Trump besloot daarom de helft van de staf op de ambassade terug te trekken.

Een man met een hemd in de kleuren van de Amerikaanse vlag, verricht werkzaamheden bij het beeld van José Martí.

De Apostel Martí
José Martí werd in 1895 gedood, tijdens een gevecht met de Spanjaarden in de onafhankelijkheidstrijd voor Cuba. Hij groeide uit tot de meest geëerde persoon in de Cubaanse geschiedenis en kreeg o.a. grote bekendheid door zijn gedichten en essays waarvan velen gewijd waren aan de onafhankelijkheid van Cuba. Hij verbleef 15 jaar in ballingschap in de VS.

Spelfouten
Kritisch journaliste Yoani Sánchez van 14ymedio ontdekte op de zwarte granieten gedenksteen twee spelfouten: ’nacío’ (geboren) in plaats van ‘nació’ y ‘cuidad’ (stad) in plaats van ‘ciudad’. ‘De foute tekst aan de voet van het monument is niet verklaard. We weten niet of de steen met het beeld meekwam uit de VS of dat deze lokaal geproduceerd werd, maar het is een belediging voor de dichter van Versos Sensillos, een werk van Martí,’ aldus Sánchez.

Bronnen
* Andrea Rodriguez, persbureau AP en Yoani Sánchez van de website 14ymedio, 19 oktober 2017

Goed en gratis onderwijs voor iedereen? (deel 2)

Dit fenomeen hoeft niet per se verketterd te worden. Het is de uitdrukking van een diepe verandering die de Cubaanse samenleving doormaakt en die onomkeerbaar is en ten koste dreigt te gaan van de bezitlozen.

De basisschool José Martí in Havana

We kennen al de particuliere kinderopvang waar ouders hun kinderen brengen omdat er in de kinderopvang van de staat geen plaats is of omdat ouders de voorkeur geven aan een ander type zorg voor hun kinderen die minder collectief en meer op het individu is gericht en waar niet herhaaldelijk sprake is van gebrek aan stromend water of de kwaliteit van het eten beneden peil is. Het is het moment dat ook de katholieke kerk probeert terrein en ruimte terug winnen in deze sector en alternatieven ontwikkelt voor de bestaande indoctrinatie in het onderwijs. Het is voor mij een bewijs dat de gedachte dat de opvatting dat het Cubaanse onderwijsmodel terrein verliest, sterker wordt.

Presentjes
We zien verder dat er op landelijk niveau een einde wordt gemaakt met de lang bestaande traditie om onderwijzers en onderwijzeressen jaarlijks presentjes aan te bieden, niet als een manier van omkoping, maar als een soort bonus bovenop het salaris voor onderwijzers en docenten. Het is pijnlijk dat er bepaalde onderwijsgevenden zijn die vallen voor de verleiding om sommige leerlingen in ruil daarvoor extra didactische hulp te verlenen. Dat probleem hangt samen met de huidige onderwijspolitiek en de beperkte budgetten, maar ook met het ontbreken van stimulansen om dit uitputtende beroep uit te oefenen. Wat rest is een traditionele pedagogische ethiek, geworteld in het denken van José Marti en in praktijk gebracht door de persoonlijke offers van duizenden leraren en onderwijzers, die elke dag lesgeven en die dat met veel liefde en toewijding doen en met trots de uitdaging van het onderwijs aangaan.

Beter betalen
Het is noodzakelijk het pedagogisch beroep haar waardigheid terug te geven en dat doet men niet met verveelde en afgezaagde betogen over de voorbeeldige ethiek van de mannen en vrouwen, die in het onderwijs werken, maar vooral door hen rechtvaardig en genereus te belonen in ruil voor hun dagelijkse inspanningen. De glimlach van een dankbare leerling of student is beslist ontoereikend. Men kan het Cubaanse onderwijs niet hervormen door de leerkrachten éénmaal per jaar gratis kleding aan te bieden die velen van hen niet eens bereiken. Of een tasje met toiletgerei aan te bieden. Of een diploma of onderscheiding. Het gaat erom hen beter te betalen zodat de opvoeding en de instructie meer zijn dan een basale scholing, maar een passie van oneindige liefde. Want dat is geen tegenstelling.

Bron
* Rolando Leyva Caballero op de website Diario de Cuba, 9 mei 2016

Link
* Lees op deze Cubaweblog: Waar zijn de meesters en juffen? 15 mei 2015

Nederlandse toerist wil huwelijksakte José Marti’s zoon meenemen

Op het vliegveld Varadero is afgelopen week een Nederlandse toerist aangehouden die de originele huwelijksakte van de zoon van José Marti naar Nederland wilde meenemen. José Marti is de nationale held van Cuba in de onafhankelijkheidsstrijd. De identiteit van de Nederlandse toerist is niet bekend gemaakt.

Het document is verzegeld en dateert van 21 februari 1916 en is  afkomstig uit de parochie van het Heilig Hart in Havana. Een medewerker van de Cubaanse douane, Leonel Rufín, viel het op dat de toerist ‘een bundel papieren meedroeg die zeer oud leken.’ De toerist werd door de autoriteiten duidelijk gemaakt dat het hier om historisch materiaal ging en dat hij/zij niet het recht had dit document het land uit te halen. Het blijft onduidelijk hoe de Nederlander aan de papieren was gekomen en of hij/zij toestemming heeft gekregen het land te verlaten of gevangen is genomen. Een medewerker van het vliegveld zei dat in het afgelopen jaar 23 maal personen waren aangehouden die voorwerpen behorend tot het nationaal erfgoed van Cuba het land uit wilden smokkelen.

Bron
* Diario de Cuba

Nieuwe geruchten over toestand Fidel Castro

Juist een jaar nadat Fidel Castro (88) voor het laatst in het publiek verscheen, zijn nieuwe geruchten ontstaan over zijn fysieke gesteldheid. In Havana staat vandaag een persconferentie gepland voor de nationale en internationale pers. Gisteren werd bekend dat een gedeelte van het kerkhof Santa Ifigenia in Santiago de Cuba is afgesloten. Daar zou de graftombe zijn geplaatst waar Fidel wordt begraven. Fidel trad in juli 2006 terug.

Fidel en de kunstenaar Kcho ontmoetten elkaar op 8 januari 2014

Hoewel de Cubaanse leider in het afgelopen jaar enkele bevriende buitenlandse leiders ontving, waaronder die van China en Rusland, is hij sinds donderdag 8 januari 2014 niet meer in de openbaarheid verschenen. Toen bezocht hij een expositie in Havana van een bevriend kunstenaar Alexis Leyva Kcho.

Toenadering VS en Cuba
Opvallend was in december de volledige afwezigheid van Fidel Castro bij de verwelkoming van de Cubaanse spionnen, de Cuban Five, die door de VS waren vrijgelaten. Zelfs een foto van een ontmoeting met hem en de Vijf ontbrak. Ook is er geen commentaar van Fidel verschenen over de belangrijke toenadering tussen Cuba en de VS.

Marlon Mendez toont foto’s van zijn ontmoeting op 12 augustus 2014 met Fidel Castro

De laatste schriftelijke bewijzen van zijn leven zijn foto’s van een ontmoeting op 12 augustus 2014 tussen Fidel en een Cubaans gezin. Hun zoon Marlon Méndez Cabrera is een groot bewonderaar van Fidel en draagt dag-in-dag uit het uniform van de voormalige Cubaanse leider.

Graftombe
In Santiago de Cuba is een klein gedeelte vlak bij het monument van José Martí, sinds enkele dagen voor het publiek afgesloten. Daar zou ruimte zijn gemaakt voor de in rose marmer uitgevoerde graftombe van Fidel, aldus de website Diario de Cuba.

Persconferentie
Bij al deze geruchten komt nog de aankondiging van de autoriteiten in Havana dat vandaag een persconferentie zal worden gegeven voor zowel de nationale als de internationale media. Het onderwerp van deze persconferentie is niet genoemd.

Abel Prieto:´Zonder socialisme wordt Cuba karikatuur van zichzelf´

Abel Prieto, voormalig Minister van Cultuur en adviseur van generaal Raúl Castro, heeft tijdens een bijeenkomst met studenten, gevraagd het socialisme te verdedigen, want als Cuba ‘dat verliest’ zal het land veranderen in ‘een karikatuur van zichzelf.’ Dit meldt een provinciale krant van de provincie Girón.

Abel Prieto (links) en Raul Castro

Prieto: ‘Men moet weten hoe onze natie functioneert en waarom we het socialisme moeten verdedigen, want als we dat verliezen, veranderen we in een vage natie, een karikatuur van het land,´ aldus Prieto in Matanzas. Hij eiste van toekomstige opvoeders dat die verknocht blijven aan het werk van José Martí. ´Een Cubaanse opvoeder is onbestaanbaar zonder het werk van Martí, die hij moet lezen, zich toe-eigenen en zorgen dat hij altijd in onze schoollokalen aanwezig is, in het dagelijks contact met onze studenten en leerlingen. Men moet Martiano /  volger van Martí zijn,´ aldus Prieto.

Meer dan versiering
Hij deed de uitspraken tijdens een ´bijeenkomst van de generaties´ aan de Universiteit voor Pedagogische Wetenschappen Juan Marinello Vidaurreta in Matanzas in aanwezigheid van Miguel Barnet, voorzitter van de Cubaanse Kunstenaarsbond UNEAC. ´Cultuur is geen boekenwijsheid en is meer dan versiering,´ aldus Abel Prieto. ´Het is schepping, een kracht die ons onderwijst. Cultuur en identiteit zijn concepten die duiden op vooruitgang.´
Het denken van de bekende Cubaanse onafhankelijksstrijders José Martí. is langzamerhand de plaats gaan innemen van de marxistisch-leninistische filiosofie in Cuba, maar het Martiaans denken is onder jongere generaties weinig populair. Op de website Diario de Cuba staat een reactie van een Cubaan die onderwijzer was in Cuba en ‘ik heb het land verlaten juist omdat ik op zoek was naar de rechten en vrijheden die José Martí.voorstond, maar die er in Cuba niet waren en er niet zijn. Ik denk dat deze Prieto, adviseur van de dictatuur, José Martí.nooit gelezen heeft.´ In de officiele Cubaanse publicaties van de werken van José Martí worden diverse van zijn uitspraken o.a. over individuele vrijheden, de rol van de machthebbers en de bureaucratische aspecten van het socialisme weggelaten. Op die manier is de vrijheidsstrijder Martí – door Cubanen over het algemeen zeer gerespecteerd – door het regime geannexeerd wordt zijn gedachtegoed gecontroleerd.

Bron
* Diario de Cuba

Nieuwe generatie Cubaanse dissidenten ontmoet een veranderend Miami

Yoani Sánchez, de Cubaanse dissidente die door haar scherpzinnige blog en Twitterberichten uitgroeide tot een ‘cause célèbre’ voor de democratie op het eiland, zit aan de rand van de boulevard in Miami waar ook het pelgrimsoord voor Cubanen in deze stad is. La Ermita de la Caridad heet de kapel, vernoemd naar het bekende heiligdom in Santiago de Cuba in hun vaderland. Lizette Alvarez publiceerde in de New York Times van 1 april 2013  de volgende reportage.

Yoani Sanchez aan de Malecón in Miami

‘Ik voel me als in Cuba, maar vrij,’ zegt Sánchez op de eerste dag van haar verblijf in Miami vrijdag jongstleden. Met deze zinsnede sloeg Sánchez officieel de brug met de oude garde, de Cubaanse ballingen in deze stad. Maandag (1 april) zal zij ondanks haar komend vertrek naar Cuba en haar oppositie tegen het economisch embargo, het woord voeren tijdens een bijeenkomst op de Freedom Tower in de binnenstad. Het is de plek waar honderdduizenden Cubanen in de jaren zestig en zeventig als vluchtelingen werden behandeld en boterhammen met industriële kaas en gekookte ham kregen uitgereikt. Onder degenen die haar willen groeten, behoren veteranen van de mislukte inval in de Varkensbaai – zij zijn de vaandeldragers van de generaties van hardliners – maar ook de jongere Cubanen die een groeiend contact met het eiland beschouwen als de weg naar meer voorspoed. Het is nog niet heel lang geleden dat Cubaanse-Amerikanen hier de loper uitrolden voor overlopers die hun geboorteland verafschuwden en in Amerika wilden blijven. Maar Yoani Sánchez, een journaliste die naar Cuba terug wil om zich bij haar zoon en echtgenoot te voegen, heeft een alternatief geboden voor de teleurgestelden in Cuba en de hoopvollen in Miami, een weg die loopt via internet.

Torre de la Libertad/Toren van de Vrijheid in Miami

Meer eenstemmigheid
‘Dat is schitterend,’ zegt Eduardo J. Padrón, de voorzitter van het Miami Dade College, die de bijeenkomst sponsort en die zich goed herinnert hoe hij als 15-jarige aankwam bij de Freedom Tower. ‘Er bestaat een overduidelijk overeenstemming hier dat zij de stem van het Vrije Cuba vertolkt. Haar bezoek bewijst dat wij, ongeacht verschillen van mening over de middelen, het eens zijn over het uiteindelijke doel.’ Sánchez zegt zelf in een interview dat de ontvangst die ze hier kreeg haar verwachtingen sterk overtroffen. ‘Ik begin Cuba te ontdekken, buiten Cuba,’ zei ze in het Spaans. ‘Ik ben opgegroeid in Cuba en geïndoctrineerd dat de ballingen de vijand waren, en dat zij het land hadden verraden. En zie hier hoe Cubanen Cuba koesteren, de cultuur, de historie en de muziek.’

Cubaans absurdisme
Werkend vanuit haar appartement in Havana, heeft de 37 jarige Sánchez teksten gemaakt over de tegenstellingen op het eiland, de absurditeiten van het dagelijks leven onder een communistisch regime en het gebrek aan vrijheid en mensenrechten. Internet en usb-sticks die de Cubanen gebruiken om informatie met elkaar te delen, zijn haar grootste bondgenoten geweest. Zij noemde haar blog Generación Y, een knipoog naar Cubanen van haar leeftijd die bij hun geboorte namen kregen die begonnen met een Y, op een moment dat de Sovjet Unie nog grote invloed uitoefende over het eiland.  Haar weblog krijgt miljoenen hits per maand, de meesten van mensen buiten Cuba want de staat beperkt de toegang tot internet. Ook heeft zij 459.000 volgers op Twitter.

Maduro van Venezuela klaagt bij Raúl Castro over de aandacht voor Yoani.
De presidentskandidaat zegt: ‘Chef, die Yoani steelt de hele show….’.

Burgerrechten
Sánchez is gearresteerd, gevangen gezet, geslagen en bedreigd omdat zij zich uitsprak tegen de inbreuken op de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van de pers. Zij zegt graag dat burgerrechten geen gift zijn van de regering maar dat in het woord al ‘recht’ is ingesloten. Vijf jaar lang probeerde Sánchez toestemming te krijgen om buiten Cuba te reizen, maar die werd haar steeds onthouden. President Raúl Castro hief kortgeleden de reisbeperkingen voor veel Cubanen op en de regering besloot haar ook toestemming te geven te reizen. Haar 80-dagen durende reis heeft haar op drie continenten gebracht, waar ze toespraken hield en een hele rits van onderscheidingen en bewijzen van lof kreeg uitgereikt.

Positieve persoonlijkheid
Rosa de la Cruz, een prominente kunstverzamelaar in Miami, zei dat zij twee jaar geleden een kamer in haar atelier wijdde aan Sánchez. Ook werden exemplaren uitgereikt van het boek Het ware Havana van Yoani Sánchez. ‘Zij is een positieve persoonlijkheid, niet negatief,’ zegt De la Cruz, die het economisch embargo van de VS, maar ook het belang van de mensenrechten in Cuba benadrukt. ‘En het is belangrijk om positief te zijn. Voor haar was het zwaar dit in Cuba te doen. En ze heeft gezegd dat als het moest, ze het opnieuw  zou doen.’ Natalia Martinez, de directeur communicatie voor Roots of Hope, een netwerk van 4.000 jonge professionals die jonge mensen in Cuba helpen, zegt dat Yoani Sánchez vaak spreekt over de noodzaak van diversiteit van meningen en benadrukt het belang om Cubanen op het eiland te versterken en kracht te geven. ‘Technologie is een manier om de zaak open te breken,’ zegt Sánchez. Daarom wil ze graag usb-sticks, mobieltjes en andere zaken ontvangen. ‘Zij geeft stem aan het gevoel dat er veel pijn en kwetsuren zijn verbonden aan het thema Cuba, en zij neemt die serieus,’ zegt Martinez . En ze voegt er aan toe: ‘Cubaanse-Amerikanen hebben nu meer mogelijkheden om betrokken te raken bij Cuba dan voorheen en Yoani is het symbool geworden van die gezamenlijke betrokkenheid. Zij schept een verhaal voor de toekomst.’  Het weekend bracht Yoani Sánchez door met een minder ambitieuze agenda; ze was bij haar zus, haar zwager en nichtje. Het is 2 jaar geleden dat haar zus Cuba verliet. ‘Twee jaar lang kon ik hen niet omhelzen.’

Bron
* New York Times, 1 april 2013
Link
* Interview met Yoani Sánchez CNN

Carlos Alberto Montaner

Carlos Alberto Montaner probeert het effect van Yoani’s optreden in het buitenland te verklaren. Montaner is een liberale Cubaanse balling.
‘De wapens van Yoani zijn haar oprechtheid, haar verpletterende logica, haar aangeboren eigenschap te communiceren en het verhaal van haar eigen leven. Het zijn deze  karaktertrekken die langzaam maar zeker de nieuwsgierigheid wekten van grote media en instituten als Time, El País, The Miami Herald, Foreign Policy en de Columbia University en later de bewondering van miljoenen lezers over heel de wereld die in haar teksten een evenwichtige beschrijving vonden van het verpauperde en absurdistische Cuba.

Marionet
Het Castroregime, overtuigd (of minstens vastbesloten anderen ervan te overtuigen) dat achter haar kritiek de hand schuil ging  van de Verenigde Staten, het kapitalisme, obscure economische belangen, heeft zijn uiterste beste gedaan zonder veel succes, aan te tonen dat Yoani een marionet van de CIA, de uitgeversgroep  Grupo Prisa of wat dan ook is. (…)
Als Yoani de eerste maal toen ze er om vroeg een visum had gekregen om een buitenlandse reis te maken en het regime haar had toegestaan gebruik te maken van haar fundamentele mensenrecht om in- en uit te reizen, zou zij nooit de enorme bekendheid en gewicht hebben gekregen, die zij nu heeft. (…)
Waarom heeft men dat niet gedaan? Vanwege een mengsel van arrogantie en domheid. Omdat men denkt zonder gevolgen mensen te kunnen vermorzelen. Gelukkig is dat niet waar. Haar stem is de versterkte stem van de zwakken. ‘Een eerlijk principe vanuit de diepte van een grot, is sterker van een heel leger,’ zei Jose Martí.

Link
* De weblog van Carlos Alberto Montaner
* Volledige toespraak Yoani Sánchez in de Tower of Liberty, 50 minuten

Censuur reggaetonner vanwege ‘dronkenlap’ José Marti

Er dreigt censuur voor de fameuze Cubaanse reggaetonner El Chacal omdat hij de Vader des Vaderlands, Jose Martí, een dronkenlap zou hebben genoemd. Dat blijkt uit een wat verwarrende discussie op sociale media in en buiten Cuba. Een recente videoclip van de twee artiesten is op officiele Cubaanse websites onbereikbaar ondanks de hoge noteringen op hitlijsten. 

El Chacal (links) en Yakarta

El Chacal zou zijn berispt en gecensureerd omdat hij een historische uitspraak van Jose Martí citeerde, die ooit schreef dat ‘kinderen worden geboren en dronken van geluk zijn.’ Yakarta, een collega van Chacal, liet via Facebook weten dat de voorzanger van de reggaetongroep wordt gecensureerd. Deze uitspraak leidde tot tientallen reacties op Facebook waaronder een van Guillermo Perez Sanchez, een functionaris van de Cubaanse Radio en Televisie, ICRT, die zei dat er sprake was van ‘een misverstand’ en dat alles spoedig zal worden opgelost.

Waarschuwing
Eind september publiceerde El Chacal / Jakhals al een boodschap over de dreigende censuur. ‘Het lijkt erop alsof  de muziekinstituten in Cuba ons willen weghouden uit elk medium hier. Dit is een SOS in naam van de Cubanen die van reggaeton houden,’ aldus Ramon Lavado Martínez, de ware naam van Chacal. Dinsdagnacht bleek de videoclip van Chacal en Yakarta, derde op een bekende hitlijst, onbereikbaar op de officiële website van de televisie.

Marti’s tijdgenoot en Amerikaans dichter Walt Whitman

Reacties
De reacties op de website van de Miami Herald en Diario de Cuba zijn uitgesproken kritisch over de uitspraken van Chacal en uiten begrip voor mogelijke censuur. Een bezoeker schrijft dat je privé natuurlijk grappen kunt maken over alles en nog wat, maar dat je van Jose Martí, de Cubaanse vlag, het Cubaanse volkslied, mannen als Agramonte, Maceo en Gomez moet afblijven want ‘zij vormen de Cubaanse staat en zijn heilig’ en wanneer iemand met kwalijke bedoelingen de kachel aansteekt ‘met onze nationale identiteit, reageren wij als tijgers.’ Een ander schrijft dat het niet belangrijk is of iemand alcohol gebruikt of een vrouwengek is: ‘Het gaat om zijn daden.’ Ook wijst een bezoeker op het feit dat Martí destijds een enthousiaste bezoeker was van buurten als Broadway en Soho in New York, waar hij in dezelfde kroegen kwam als de dichter Walt Whitman en andere kunstenaars uit die tijd. Het was een buurt waar opium en prostitutie om de hoek lagen. De bezoeker herinnert ook aan een lofzang van Marti op het gebruik van marihuana, maar ‘dat Martí alcoholproblemen had doet niets af aan zijn talent als dichter en zijn toewijding aan de zaak van de Onafhankelijkheid van Cuba.’

Linken
* Cubanflow
* Facebook van Yakarta
* Artikel en reacties op Diario de Cuba
* Officiele clip van El Chacal en Yakarta: El Corrupción (4 minuten)
* Het gedicht van José Marti over marihuana: Haschisch de mi dolor ven a mi boca.

Agenda pausbezoek

Aankomst in Havana

Vanochtend om twaalf uur Cubaanse tijd (6 uur  Nederlandse tijd) is paus Benedictus vanuit Santiago de Cuba in Havana aangekomen. Daar werd hij ontvangen door kardinaal Ortega en de andere Cubaanse bisschoppen. In Havana ontmoet hij om half  6 (half elf in Nederland) in het Paleis van de Revolutie de politieke leiding van het land en de ministers. Om kwart over zeven ( 3.15 uur vannacht in Nederland) eet hij met de Cubaanse bisschoppen en de nuntius van het Vaticaan. Morgenochtend om 9 uur Cubaanse tijd (3 uur ’s middags in Nederland) wordt de mis op het Plein van de Revolutie opgedragen. Deze wordt door de Italiaanse televisiezender Rai Uno uitgezonden. Om half vijf ’s middags vertrekt hij vanaf het internationale vliegveld José Martí naar Rome.