In ons magazine CubaTips van afgelopen weekend signaleerden we een verhit debat in sociale media in Cuba over de uitsluiting van drie van de vijf ‘Helden van de Revolutie’ van de kandidatenlijst voor het parlement. Olga Salanueva, de vrouw van een geheime Cubaanse agent die meer dan 10 jaar gevangen zat in de VS voor terug te keren naar Cuba, schreef er over op haar Facebookpagina. Volgens Fernando Ravsberg van de website Cartas desde Cuba zou die verhitte discussie onnodig zijn geweest als de Cubaans media hun werk goed zouden doen.
De Cubaanse Vijf met rechts René González en zijn vrouw Olga Salanueva
René González en vier andere geheim agenten – beter bekend als de Cubaanse Vijf – worden in Cuba beschouwd als nationale helden vanwege hun spionageactiviteiten in de VS onder Cubaanse ballingen. Zij maakten deel uit van een spionagenetwerk dat in 1998 door de VS werd ontmanteld. Het netwerk was ondermeer betrokken bij de moord op Cubanen die behoorden tot de oppositiegroepering Hermanos al Rescate. De vijf agenten staan buiten Cuba bekend als de Cubaanse Vijf, in Cuba als de Vijf Helden. Twee van deze spionnen zaten hun straf uit en konden naar Cuba terugkeren; de anderen werden in december 2014 naar Cuba teruggezonden in het kader van een gevangenenruil. Sinds hun terugkeer worden de vijf agenten door de officiële media en bij bijeenkomsten als belangrijke persoonlijkheden onthaald.
Onrecht
Twee van de ex-agenten Fernando González en Gerardo Hernández staan op de kandidatenlijst voor het nieuw te kiezen parlement. De namen van René González, Ramón Labañino en Antonio Guerrero ontbreken op deze lijst. Volgens Olga Salanueva is er sprake van ‘een grote onrechtvaardigheid tegenover de vijf Helden van de Republiek Cuba’. Zij bevestigt de juistheid van de open brief op Facebook, maar wil verder geen commentaar leveren.
Transparantie
Fernando Ravsberg verwees op 28 januari op zijn site Cartas desde Cuba naar het debat dat ontstond over de uitsluiting van 3 van de 5 Cubaanse agenten, die eerder gevangen zaten in de VS. Het debat kwam op gang door de brief van Olga, de vrouw van René González, in Facebook.
Ravsberg: ‘Onmiddellijk klonken stemmen op – de meerderheid – die de vermelding van alle vijf helden op de kandidatenlijst bepleitten. Anderen beschuldigden haar er bijna van een contrarevolutionair te zijn. De discussie nam toe via sociale media – de staatsmedia zwegen in alle talen – en via Radio Bemba oftewel het geruchtencircuit van de straat. Ook buitenlandse kranten wijdden er aandacht aan. Zij die voor de kandidaatstelling van alle vijf waren, argumenteerden dat niemand meer recht hadden op een plek in het parlement dan deze vijf. Sommigen stelden zelfs voor dat sommige afgevaardigden hun zetel ter beschikking zouden moeten stellen zodat de drie spionnen die waren buitengesloten alsnog konden kandideren.’
Verdeeldheid
‘Er waren er ook die Olga beschuldigden interne verdeeldheid onder de revolutionairen te zaaien, misbruik te maken van de sociale media en niet via ‘de geëigende kanalen’ kritiek te leveren. Olga zou zo de vijand een wapen in handen hebben gegeven en zij werd als een vijand van de revolutie afgeschilderd hoewel zij deel had uitgemaakt van het netwerk van agenten die in de VS waren gearresteerd. De zaak zou gemakkelijk zijn opgelost als de Cubaanse media hun werk zouden doen. Men zou de leden van de Kandidatencommissie hebben kunnen interviewen en hen kunnen vragen naar de selectiecriteria die de commissie gebruikt bij de uitsluiting van deze personen,’ aldus Ravsberg.
Bron
* O.a. 14ymedio en Cartas desde Cuba, 28 januari 2018
CUBA 
Hier gaan we weer: er is een duidelijk verschil tussen een infiltrant en een spion! De eerste werkt zich in een vijandige organisatie is om met de bekomen informatie aanvallen van die organisatie te neutraliseren, de tweede vergaart specifieke informatie om die aan de eigen organisatie te bezorgen. De vijf hebben terreuraanslagen tegen Cubaanse doelwitten verijdeld en dus levens gered, hun info is aan het FBI bezorgd geweest, die hen hiervoor ‘bedankte’ met jarenlange onterechte opsluiting. De processen hierover waren politieke processen: iedereen weet dat je in Miami, waar de anti-Cubaanse reactionnairen het sterkst zijn, geen eerlijk proces kan verwachten..