Deze week was het een jaar geleden dat Cuba aankondigde een einde te willen maken aan de dubbele munteenheid in het land. Het zou de grootste uitdaging worden in het kader van de economische hervormingen oftewel de ‘update’ van de sociaaleconomische politiek van Raúl Castro. Maar de eenwording die op Dag Nul moet ingaan, blijft een groot mysterie en Cubanen betalen nog steeds in nationale peso’s of convertibele peso’s.
‘Je kunt nu ook met Cubaanse peso’s betalen’. ‘Ja nog even en ik heb genoeg voor één fles olijfolie’
Hoewel deze maatregel volgens de eigen Cubaanse Nationale Bank en beoogde buitenlandse investeerders onontkoombaar is om de noodlijdende economie er boven op te helpen, hebben de autoriteiten de afgelopen maanden vooral aangegeven dat het niet de oplossing is voor alle problemen is en dat het hier gaat om een proces in fases. Verder zijn enkele details gepubliceerd over financiële normen en boekhoudkundige standaarden voor invoering van de eerste fase van de ene munt bij de staatsbedrijven. Ook heeft de Centrale Bank van Cuba de hoeveelheid nationale peso’s die circuleren vergroot en de uitgave van biljetten met nieuwe waarden aangekondigd; die van 100 peso’s zijn nu de hoogste. Die maatregel komt tegemoet aan een situatie in markten en winkels waar klanten in grote hoeveelheden nationale peso’s betalen en de handelaren en verkopers dus grote hoeveelheden papiergeld achter de hand moeten houden. De banken hebben ook verzekerd dat de omzetting van spaarrekening in CUP’s geen gevolgen zal hebben voor de klanten en dat deze kunnen rekenen op bescherming van de banken.
Kwaliteit en de prijs
Maar bij bedrijven en bij de Cubaanse burgers overheersen vooral vragen over de begindatum van de verandering en met name de gevolgen voor de koopkracht.
Het belangrijkste doel is het herstel van de ‘waarde’ van de Cubaanse peso (CUP) als nationaal betaalmiddel in een land waar nu ook nog de peso convertible (CUC gekoppeld aan de dollar) circuleert, die officieel evenveel waard is als 25 CUP. De meeste mensen krijgen hun salaris uitbetaald in CUP en betalen daarmee ook hun dagelijkse benodigdheden; gemiddeld gaat het dan om 466 Cubaanse peso’s (20 dollar) per maand. Er is sprake van een duidelijke scheiding met de markten en de levering van diensten in CUC; de goederen zijn er duurder maar hebben ook meer kwaliteit. De regering van Raúl Castro heeft verzekerd dat de monetaire eenwording niet zal leiden tot stijging van de prijzen voor de bevolking en dat de koopkracht niet zal worden aangetast.
Cafetaria in Havana met prijslijst in nationale peso’s
Experiment
Als experiment werd enkele maanden geleden toestemming verleend om in deviezenwinkels met nationale peso’s (CUP) te betalen, maar de prijzen bleven gelijk en de maatregel had geen gevolg voor de portemonnee van de meeste Cubanen. ‘We moeten 25 peso’s neerleggen voor 1 dollar. Dat blijft hetzelfde en het heeft ons niks opgeleverd, zegt de gepensioneerde onderwijzeres Carmen. En een andere vrouw: ’De salarissen zijn te laag, de prijzen stijgen en de salarissen blijven gelijk.’ De Cubaanse econoom Omar Everleny noemt de mogelijkheid ook in peso’s te betalen ‘positief’ omdat het de Cubanen doet wennen aan ‘de toekomst.’ Maar Everleny benadrukt ook dat ‘de mensen de verwachting hebben dat met één munt hun koopkracht automatisch verbetert en zo is het niet. Als de prijzen voortaan allemaal in CUP verschijnen, heeft het land een nieuwe inspanning nodig om andere salarissen uit te betalen. Maar dat is een andere maatregel.’
Bron
* El Nuevo Herald, 23 oktober 2014
CUBA 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.