Onbewoonbaar aan de boulevard van Havana

Gisteren meldden we dat 130.000 inwoners in Havana geen woonruimte hebben. De dissidente Martha Beatriz Roque geeft een concreet voorbeeld van een gezin da woonachtig was in een krotwoning aan boulevard van Havana, de Malecón, in een huis dat de thuisbasis was voor meerdere gezinnen. Het alternatief dat de autoriteiten de gezinnen bood was een woning (zie foto) enkele straten verderop in San Lazaro.

In het gebouw aan de Malecón zaten 36 mensen gepropt, variërend in leeftijd van 70 en 80 jaar, dus bejaarden, tot kinderen van 3 jaar. Een jonge vrouw was zwanger en verwachtte in de komende weken te bevallen. Enkele bewoners leven op het dak, in handgemaakte houten hutjes. Al veertig jaar is er geen onderhoud gepleegd en hebben er geen reparaties plaatsgevonden, ondanks de voortdurende klachten van de mensen die er wonen. De huidige bewoners hebben niet de middelen om zelf verbeteringen aan te brengen, maar ze mogen dat ook niet eens doen. Het gebouw is bezit van ‘het volk’ (de Staat) en enkel een overheidsinstelling mag daar onderhoud plegen.

Geen tegenspraak
De 36 Cubanen (binnenkort dus 37) moeten binnenkort verhuizen want een bouwinspecteur heeft eindelijk besloten dat de woning gevaarlijk is en niet meer hersteld kan worden. Iedereen heeft bevel gekregen naar een even slecht gebouw even verdrop in de straat San Lazaro te gaan (zie foto). Daar is tot nu toe geen elektriciteit of stromend water. Het enige verschil met de nieuwe woning is dat deze ‘niet meer valt op te knappen’ en de nieuwe misschien nog wel, volgens de inspectie. De nieuwe woning van de bewoners staat op een van de hoeken van de straat San Lazaro, de patroon van de onderdrukten en de volhouders. Beide woningen zijn even vervallen en onveilig. Maar wat de regering voorschrijft, kan niet worden betwist of getrotseerd, ongeacht hoe slecht het bevel ook is.