Twee Cubaanse voetballers spelen voor Mexicaanse profclub

Verschillende sporten in Cuba vonden al de weg naar het professionalisme, maar het voetbal in Cuba weigerde tot nu toe die weg in te slaan. De meest geprofessionaliseerde van alle sporten heeft zeer specifieke en strikte regels wat betreft contracten en hier kwamen de legale specialisten van de Cubaanse sportfederatie Nationaal Instituut van Sport en Recreatie (INDER) snel achter. Het kostte INDER meer dan 2 jaar om te begrijpen hoe dat wereldje in elkaar zat en ondanks de  verzoeken van verschillende buitenlandse clubs ging er veel tijd verloren. Tenslotte zijn ze er in geslaagd een paar toetredingen voor elkaar te krijgen, die van links-back Maykel Reyes (1.83 m, 22 jaar) en middenvelder Abel Martinez (1.87 m, 22 jaar) bij de Mexicaanse club Cruz Azul, waar ze in de lagere regionen zullen beginnen om hopelijk bij de top kunnen geraken. Ronal Quiñones, journalist van Havana Times, sprak met Cesar Varela, de officiele vertegenwoordiger van Cruz Azul, een vertegenwoordiger van de Cubaanse voetbalbond en de twee spelers zelf.

Maykel Reyes (links) en Abel Martinez met de shirts van de Mexicaanse ploeg van Cruz Azul

Cesar Varela bekende dat ze aardig wat tijd aan deze jongens besteedden, maar ze waren uiteindelijk hun buren van club Santos Laguna voor die de geschiedenis leek in te gaan als de eerste profclub die Cubanen woonachtig in Cuba binnenhaalde. Santos Laguna met standplaats Torreon (Mexico) was de eerste die die de ACF (Cubaanse Voetbalfederatie) benaderde en zelfs een vriendschappelijke wedstrijd met de nationale selectie organiseerde, maar uiteindelijk was het Cruz Azul die de kat de bel aanbond. ‘We volgen ze al sinds het Mundial onder de 20 in Turkije in 2013’, zegt Varela , ‘we zagen veel in hen. We zaten al  3 jaar achter ze aan, ze waren goed in het voorseizoen, ze missen alleen wat veldspel en ook hadden ze wellicht wat last van de hoogte. Ik zag ze ook in de wedstrijd tegen Cosmos, een beetje tegen Santos en in wisselende selecties. Zij trokken vooral onze aandacht, maar we stonden open voor andere contracten.’

Competitie
Varela: ‘Door de bank genomen is het Mexicaanse voetbal competitiever dan het Cubaanse, maar ik denk dat ze in een jaar tijd wel vooruit zullen gaan. Ze beginnen in de subtop, maar ze kunnen stijgen. Vanwege het aantal buitenlanders konden we ze niet allebei in hetzelfde team plaatsen. De topploeg mag maximaal  4 buitenlanders en 1 genaturaliseerde opstellen en op dit moment heeft Cruz Azul twee nieuwe contracten waardoor ze hun plaats zullen moeten verdienen. We willen een sterke subtop. Er is een akkoord met de Cubaanse voetbalbond om tot overeenstemming te komen in geval van een transfer, in overeenstemming met de club, de speler en de bond. We hopen dat ze gelukkig zijn in Mexico en alles voor elkaar krijgen wat ze voor ogen hebben. Ze gaan de beste salarissen krijgen van heel de tweede divisie (hierover weigert hij cijfers te geven)  en ze zullen in een huis wonen van Cruz Azul waar ze samen een kamer zullen delen.’

Maykel Reyes en Abel Martínez (links) spelend in Havana

Klus
Van Cubaanse kant zei Luis Hernandez, de spreekbuis van Cubaanse voetbalbond: ‘Dit is historisch,  en we zijn blij dat ze in zo’n prestigieuze ploeg gaan spelen, met een grote geschiedenis en resultaten, en voor ons is het belangrijk dat deze spelers hun tactisch en competitief niveau kunnen opkrikken, want dat kan bepalend zijn voor het Cubaanse voetbal. Momenteel zijn we in een ontwikkelingsfase, een enorme klus, en de professionaliteit van Cruz Azul geeft ons de rust dat ze zich kunnen ontwikkelen.’

Maikel
Natuurlijk kunnen de indrukken van de hoofdrolspelers zelf in het verhaal niet ontbreken. Maikel  zegt ‘dat we geen druk, maar tevredenheid voelen want het was iets wat we al lang wilden. Wij zullen proberen zo goed mogelijk van deze opening gebruik te maken zodat er meer ruimte komt. Als wij het goed doen zal het de zaken voor degenen die na ons komen vergemakkelijken en laten zien dat wij Cubanen internationaal mee kunnen spelen. We zullen blijven groeien als mens en als spelers, en dat zal ons goed van pas komen als dat we toetreden tot de nationale selectie,  als we ons bij de elite van onze streek voegen.’ (…) ‘De trainingen zijn hetzelfde, maar gelijkmatiger en beter geregeld. Het idee dat ik in het voorseizoen had is dat ze heel serieus zijn, ze weten precies wat ze gaan doen en dat het de details zijn die soms het verschil maken. Deze ervaring zal belangrijk zijn. Ik handhaaf me als voorhoedespeler, maar niet als midvoor. De trainer ziet me als speler aan de buitenkant, wat past bij mijn manier van spelen, want ik heb altijd graag langs de buitenkant willen spelen. Ik denk dat ik me goed aan het spel van de ploeg zal kunnen aanpassen en aan de stijl van de trainer. Als we bovenaan eindigen kunnen we deze ervaring overdragen aan onze kameraden, en anderen zullen dat zeker ook  doen.’

Het tekenen van de contracten

Abel
Voor Abel ‘is het een prestatie dat hij een contract heeft gekregen bij een grote club. Ik zou graag bovenaan willen eindigen in de tweede divisie en het niveau in Cuba opkrikken zodat het een gerespecteerd land in het gebied wordt. Voor mijn carrière zal het erg belangrijk zijn, het is erg interessant in een beroepscompetitie te kunnen spelen waarbij we dan de eersten zijn die in Cuba wonen. Mijn positie zal die van middenvelder zijn, iets wat ik van jongs af aan heb gespeeld. Ik had goede resultaten in de lagere regionen, hoewel ik niet veel in de nationale competitie heb gespeeld vanwege blessureproblemen. Ik zat niet met de nationale teams  in de afdelingen onder de 15 en onder de 17, maar in onder de 20 jaar en vandaar naar de hogere selectie waar ik nauwelijks twee wedstrijden heb gespeeld (Santos en Panama).  Ik zal in de ploeg zitten van de toppers in de tweede divisie, met goede spelers, met nog twee buitenlanders en er moet er nog een komen. Tactisch gezien is het Mexicaanse voetbal snel. Wat mijn positie betreft is het anders want het scoren is praktisch persoonlijk, de bewegingen zijn anders, er wordt zowat niets aan dekking gedaan, ieder met zijn eigen spel, en je moet er er voor zorgen dat je aan de bal blijft zonder ook teveel buitenspel te spelen. Je moet van onder af aan beginnen, je plaats verdienen om redelijk veel te spelen. Ons doel is, uiteraard, in het eerste team te geraken en zoveel mogelijk ons niveau te laten zien om de wereld te tonen dat Cuba ook goede voetballers heeft. In het begin hadden we last van de hoogte maar daarna pas je je aan en kom je in je ritme. De fysieke voorbereidingen zijn hetzelfde, hoewel er meer aan krachttraining wordt gedaan, met veel gymnastiek.’

Bron
* Havana Times, 19 januari 2016