Universele mensenrechten zijn geen ‘concessies aan de vijand’

De Cubaanse regimecriticus Eliecer Ávila van de beweging Somos+ reageerde op de goedkeuring vorige week door de buitenlandcommissie van het Europees Parlement van het akkoord dat Cuba en de EU eind 2016 sloten. Die goedkeuring ging gepaard met een resolutie waarin erbij Cuba op werd aangedrongen de internationale verdragen van de mensenrechten te respecteren. Ávila las diverse reacties op internationale websites afkomstig van verdedigers van de Cubaanse regering die spraken over ‘bemoeienis van buitenaf’. Hier volgt zijn enigszins ingekorte reactie.

Eliecer Avila

De critici wijzen er dan op, aldus Ávila dat in veel van de landen van de EU ook schendingen plaatsvinden van de mensenrechten. En men wijst op de manipulatie en de politisering van de situatie rond Cuba om het beeld van het land en de Revolutie naar beneden te halen. Gewezen wordt dan op het ‘buitenlands belang’ van de mensenrechten in Cuba. De belangstelling ervoor wordt afgedaan als iets onlogisch, irrationeel, ingegeven door kwaadwillenden en erwordt erop gewezen ‘dat de mensen van hier’ geen belang hechten aan dit thema.

Mensenrechten en vleestekort
Ávila: ’Vooral dat laatste is werkelijk verontrustend. Het is waar dat de grote meerderheid van de mensen in Cuba hun tekorten en dagelijkse problemen niet koppelen aan het gebrek aan burger- en politieke rechten. Het is ook waar dat velen niet zien wat de vrijheid van meningsuiting, vergadering, vereniging en de persvrijheid te maken hebben met de prijs van bananen, het tekort aan vlees of gebrek aan stadsvervoer’. En hij wijst op de ontwikkeling zoals die zich voordeed in de welvarendste landen op de wereld en waar (‘of men het nu leuk vindt of niet’) Europese landen en de VS toebehoren en waar de modernisering sterk gekoppeld was aan de invalshoek van de mensenrechten. Ávila meent dat nieuwe generaties met belangrijke standaarden als welvaart, tolerantie, efficiëntie en vrede worden opgevoed, ook ingegeven door verschrikkelijke experimenten die in de moderne geschiedenis plaatsvonden en die verbonden waren met extremisme en totalitarisme. Eliecer Ávila bezocht zelf in het buitenland congressen, parlementen en regeringen van ontwikkelde landen en zag ‘de constante stroom van bezoekende scholieren die over de meest uiteenlopende maatschappelijke thema’s het woord voerden met hun volksvertegenwoordigers.’ (…) ‘Ieder mensenrecht, vorm gekregen in de sublieme Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, en allerlei instrumenten die deze vervolmaken en actualiseren (rechten van het kind, de aarde, internet) zijn bondgenoten en onmisbare elementen om een rechtvaardige en duurzame samenleving op te bouwen,’ aldus Ávila.

Argwaan
‘Wie deze zaak met argwaan en vanuit het defensief beziet, veroorzaakt ernstige schade, negeert ontelbare schendingen, houdt werkelijke problemen verborgen en, wat nog erger is, voedt de burgers niet op voor een plaats in een gezonde samenleving en met het perspectief op de toekomst, zowel voor de relaties binnen Cuba, als voor die met de wereld. Wie zegt, of beter gezegd schreeuwt dat wij ‘nooit onze principes zullen verloochenen’ ook als dat gaat om het principieel schenden van de mensenrechten, pleegt een daad van masochisme tegen de mensheid.’

Het Capitool in Havana

De vijand
De totalitaire roep en het vastklampen aan de macht door deze regering, is en waren nooit een principe van de Cubaanse natie. Het ‘meest ontwikkelde land van de wereld’ (omschrijving van Cuba door Fidel Castro, redactie) kan zich niet de luxe permitteren te beweren dat het organiseren van vrije en pluriforme verkiezingen, het niet opsluiten van hen die anders denken of de vrijheid om journalistiek te bedrijven ‘concessies aan de vijand’ zijn. Daarmee zou zij erkennen dat de vijand degene is die een plan heeft om onze materiële en spirituele noden op te lossen en niet wij zelf.

Belang
‘Het is een schande voor het land dat de VS en de Europese Unie onze regering dat vragen dat logischerwijs door de bevolking gevraagd zou moeten worden, vertegenwoordigd door zijn beste intellectuelen, vakbonden, studentengroepen, politieke bewegingen en elke Cubaan of Cubaanse op persoonlijke titel. Wij moeten ons niet afvragen waarom de VS en de Europese Unie niet ophouden met het stellen van vragen over mensenrechten maar waar deze mensenrechten voor dienen, waarom ze niet worden gerespecteerd en wie er belang bij hebben dat ze niet worden gehandhaafd,’ aldus Ávila.

Bron
* Eliécer Ávila op de website 14ymedio, 22 juni 2017 met ongeveer 60 reacties.