De evangelische kerken in Cuba zamelen handtekeningen in tegen het voorstel om het homohuwelijk via de nieuwe grondwet te in te voeren. Volgens het persbureau Reuters is een dergelijke omvangrijke campagne in Cuba ongewoon. Het is opvallend dat de afgelopen tijd met veel openheid in de media en op straat wordt gedebatteerd over de legalisering van het homohuwelijk omdat je stem laten horen in het streng communistische land meestal niet wordt gewaardeerd. In Cuba vinden debatten plaats over de hervorming van de grondwet van 1976. In artikel 68 van de ontwerptekst wordt het huwelijk omschreven als een verbintenis tussen twee personen zonder de sekse verder te preciseren. Kerken in Cuba hebben meer autonomie en invloed dan de meeste groepen in de civil society die klein en verdeeld zijn.
Voorganger Henry Nurse leidt een dienst tegen het homohuwelijk in een methodistenkerk in Havana
‘Wij zullen in geen geval artikel 68 accepteren. En weet u waarom? (…) Omdat de Bijbel dit verbiedt,’ aldus dominee Lester Fernández (39) die een gehoor van ongeveer 500 gelovigen toespreekt in een methodistenkerk in Havana. De Methodistenkerk is een van de 21 kerkelijke groeperingen die deelnemen aan een handtekeningenactie tegen de mogelijke introductie van het homohuwelijk. De kerkgangers hebben posters en pamfletten in de hand waarbij ‘het originele ontwerp van het gezin zoals God dit heeft gewild’ wordt gesteund. Het is een ongewoon beeld voor veel Cubanen die gewend zijn dat op openbare plekken de staat en de partij publieke uitingen controleert. De aandacht voor het homohuwelijk lijkt de aandacht af te leiden van andere delicate thema’s uit de nieuwe grondwet bijvoorbeeld over de ‘onomkeerbaarheid’ van het socialistisch eenpartijsysteem in Cuba of de rechtstreekse verkiezing van de president van het land. Volgens Isbel Díaz Torrres, LGBTI-activiste, ‘functioneert het homohuwelijk als ‘een rookgordijn’ om andere werkelijkheden te verbergen. Zij is echter gelukkig als ze uiteindelijk met haar vriendin met wie ze al 14 jaar samen is, kan trouwen.
Discriminatie
Sinds het begin van de revolutie in 1959 werden homoseksuelen in Cuba gediscrimineerd en werden, evenals priesters en kunstenaars naar strafkampen gevoerd. Fidel Castro omschreef hen als ‘contrarevolutionairen’. Op het terrein van de emancipatie van LGBTI’ers werd de laatste jaren vooruitgang geboekt o.a. door de werkzaamheden van Mariela Castro, directeur van het Centro Nacional de Educación Sexual (Cenesex). Als artikel 68 uiteindelijk in februari 2019 per referendum wordt aangenomen zal Cuba samen met Argentinië, Brazilië, Colombia en Uruguay, behoren tot de landen in Latijns-Amerika waar het homohuwelijk mogelijk is.
Affiche tegen homohuwelijk
Kerken
De voorzitter van de Evangelische Liga van Cuba / Liga Evangélica de Cuba, Alida León Báez, verwacht 500.000 handtekeningen te verzamelen. Meer dan 60% van de 11,2 miljoen Cubanen zijn katholiek gedoopt. De katholieke kerk van Cuba heeft zich niet officieel uitgesproken tegen het homohuwelijk; de aartsbisschop van Santiago Dionisio García Ibáñez, deed dit wel. Bisschop Wilfredo Pino van Camagüey publiceerde een eigen brief Mi modesta opinión / Mijn bescheiden mening. Hij suggereert het woord huwelijk bij relaties tussen personen van hetzelfde geslacht achterwege te laten. Pino wijst op de situatie in sommige Europese landen waar de wettige gelijkberechtiging van homostellen juridisch is vastgelegd zonder het woord huwelijk te gebruiken.
Voor en tegen
‘Als dit concept van het huwelijk in het nieuwe ontwerp voor de nieuwe grondwet terechtkomt, zullen wij tegenstemmen,’ aldus voorganger León Báez. ‘Als dat wordt geaccepteerd, is onze natie op weg naar de complete vernietiging,’ voegt hij er aan toe. LGBTI-activisten die weinig op hebben met de autoritaire aanpak van Mariela Castro en CENESEX, voeren actie tegen de evangelische kerken vooral via sociale media, maar zij krijgen weinig ruimte omdat het regime niets van onafhankelijke gaygroepen moet weten. ‘CENESEX voert veel actie maar we moeten niet vergeten dat dit een wetenschappelijk en educatief instituut is,’ aldus de LGTBI-activist, Ulises Padrón.
Bron
* Diverse persbureaus, 18 oktober 2018
Linken
* Brief bisschop Dionisio García González 29 augustus 2018, aartsbisschop van Santiago
* Brief Mi modesta opinion, 24 september 2018, van bisschop Wilfredo Pino van Camagüey
CUBA 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.