Cuba en de Europese Unie: ‘Nu is het moment’

Gisteren meldden wij dat de Cubaanse staat 68% van de salarissen in beslag neemt van die Cubaanse werknemers die werkzaam zijn in het Marielproject. Het project werd een slimme alliantie genoemd tussen ‘het staatskapitalisme in Cuba en het internationaal kapitalisme.’

In Europa ziet men misschien juist daarom ‘uitstekende economische perspectieven’ gloren nu het Marielproject op gang komt. De Deutsche Welle berichtte hierover. Hier volgt de tekst.

De Braziliaanse president Dilma Rousseff en de Cubaanse president Raúl Castro in maart j.l. bij het Marielproject. Tot nu toe is Brazilie de grootste investeerder in dit vrijhavenproject

De aanleg van een vrijhaven in de Cubaanse havenplaats Mariel, de recente opening van een containerpark daar plus de afkondiging van de nieuwe Wet op Buitenlandse Investeringen in Cuba en de ontmoeting in Havana van de Cubaanse kanselier Bruno Rodríguez en zijn Franse collega, Laurent Fabius betekenen duidelijke stappen naar een scenario waarbij de relaties tussen de Cubaanse regering en Europa verbeteren.
De vrijhaven van Mariel is gelegen aan een van de diepe baaien in het noorden van het eiland en op ongeveer 45 kilometer van de haven van de stad Havana. De laatste zal in de toekomst enkel nog bestemd zijn voor cruiseschepen met toeristen. Mariel omvat 45,8 vierkante kilometer met bedrijven van hoogwaardige technologie voor agro-industriële en biotechnologische producten en voor informatica, bestemd voor de Cubaanse markt, maar ook voor de doorvoer. Een snelweg en een spoorlijn moeten dit deel van het land verbinden met andere regio’s en met de megahaven die Postpanamax-schepen moet kunnen ontvangen met een capaciteit van meer dan 12.000 containers.

Geen onteigening
De nieuwe Wet op Buitenlandse Investeringen in Cuba, van belang voor de activiteiten van buitenlands kapitaal in Cuba, biedt ook een oplossing voor het oude probleem dat tot nu toe de uitbreiding van buitenlands kapitaal tegenhield; in de wet wordt namelijk de belofte gedaan dat de eigendommen van investeerders niet zullen worden genationaliseerd, noch onteigend en dat in geval van problemen tussen betrokken partijen internationaal erkende tribunalen bijdragen aan de oplossing van dergelijke conflicten

‘Wegwezen, een gusano’ (scheldwoord voor Amerikaan).
‘Nee, het is een investeerder.’
(Cartoon van Garrincha)

Consensus met EU
De komst van de Franse Minister van Buitenlandse Zaken vond plaats tegen deze achtergrond en in het vooruitzicht van een politieke consensus over samenwerking tussen Cuba en de Europese Unie. Havana accepteerde in maart het voorstel van de EU voor een dialoog. Dat betekende een opening naar normalisering van de relaties tussen de Europese landengemeenschap en het eiland. In 1999 was daar een einde aan gekomen met het beleid van de zogeheten Common Position, dat relaties koppelde aan de bevordering van de mensenrechten en de democratie.

VS: de volgende grote investeerder?
Zonder precies te formuleren hoe, verzekert de wettekst buitenlandse investeerders dat zij beschermd zullen worden tegen sancties die Washington sinds 1992 en 1996 afkondigde, o.a. via de Helms Burtonwet. Venezuela, China, Canada, Spanje en Brazilië blijven de belangrijkste commerciële partners van Cuba, maar als het economisch embargo van de VS wordt opgeheven kan dit land gemakkelijk veranderen in de belangrijkste investeerder voor Cuba gezien de geografische nabijheid en de intensiteit van wederzijdse banden. Op dit moment is Spanje met 45% de grootste investeerder op het eiland, gevolgd door Canada en Italië met elk 10%. Spanje voerde in 2013 38.751 commerciële operaties uit ter waarde van 8 miljard euro. Tegelijkertijd importeerde Cuba in de afgelopen 5 jaar voor een waarde van 2.600 miljoen dollar aan goederen en diensten uit Europa en exporteerde jaarlijks voor een bedrag van 800 miljoen euro naar Europa.

Ook Nederland
Tientallen ondernemers, vooral uit de sector van het toerisme, landbouw, transport en communicatie uit Spanje, Italië, Frankrijk, Griekenland, Nederland, Zweden en Duitsland hebben al hun belangstelling getoond voor de mogelijkheden die de nieuwe wet biedt. Cuba heeft tussen de 3 tot 4 miljard dollar per jaar nodig om het economische systeem op socialistische grondslag te handhaven en het zoekt naar alternatieven voor het geval er een einde komt aan de subsidie van Venezuela, die nu 13 miljard dollar per jaar bedraagt. Dit is simpel gezegd, het juiste moment voor Europa.

Bron
* Deutsche Welle