Raúl Castro blijft de Venezolaanse president Nicolás Maduro steunen, maar ontwikkelt een plan B voor het geval de politieke koers in Venezuela zich wijzigt. Cubaanse leiders zouden verrast zijn door de recente groei van het verzet tegen de regering van Nicolás Maduro in Venezuela. Maar de Cubaanse bevolking heeft, verscheurd tussen verbazing en verrukking, op het Venezolaanse televisiekanaal Telesur gezien hoe de politieke crisis zich ontvouwde in Caracas. Dit televisiekanaal is traditioneel trouw aan het regime. De Cubaanse media zeggen zelf zo min mogelijk over de onrust. Met een goede reden want de ondergang van de socialistische regering van Venezuela zou een ramp zijn voor Cuba’s communistische regime dat het eiland de laatste 55 jaar regeerde, aldus een artikel in Le Monde en The Guardian.
President Raúl Castro
Behalve de politieke schade veroorzaakt door de val van een bevriende regering, zouden de gevolgen voor de Cubaanse economie fors zijn. Cuba is afhankelijk van Venezolaanse olie; Caracas levert dagelijks 80.000 vaten olie hoewel de leveranties in het laatste jaar met 20 tot 30% terugliepen. De financiële voorwaarden waaronder de olie wordt geleverd zijn aantrekkelijk en het grootste deel wordt betaald doordat Cuba het land voorziet van duizenden gezondheidswerkers, vooral artsen en verpleegsters. De handel met Venezuela voorziet Cuba voor 20% van zijn Bruto Binnenlands Product. Cubaans dissidenten hebben de protesten via sociale netwerken nauwkeurig gevolgd. De gebeurtenissen wekken bij hen de suggestie dat uiteindelijk ook veranderingen in eigen land mogelijk zijn en daarom sturen ze regelmatig steunboodschappen aan hun Venezolaanse partners. ‘Er kan van alle gebeuren,’ zegt de onafhankelijke advocaat Wilfredo Vallin Almeida. De mogelijkheid dat het Venezolaanse regime opgericht door Hugo Chávez, zou kunnen instorten is een slecht signaal voor de Cubaanse leiders en herinnert hen aan 1991 toen de Sovjet Unie in elkaar stortte. Het verdwijnen van het Oostblok, waar Cuba zo afhankelijk van was, was bijna een fatale klap voor Cuba.
Promotie voor het vrijhavenproject Mariel
Jaren negentig
‘Het Bruto Binnenlands Product daalde toen met een derde,’ zegt Joaquín Infante Ugarte, plaatsvervangend hoofd van de Nationale Associatie van Cubaanse Economen en Accountants. De jaren negentig waren een moeilijke tijd voor de Cubanen toen de lokale economie er nauwelijks in slaagde tegemoet te komen aan de grootste behoeften van de Cubanen, met name voedsel. De Cubaanse president is vastbesloten een soortgelijke ramp te voorkomen en doet alles om Maduro te steunen. Maar hij werkt ook aan een plan B voor het geval de koers in Caracas wijzigt.
Diplomatie
Cuba heeft al vooruitgang geboekt in de versterking van de diplomatieke banden. In januari was Havana de gastheer van de Latijns-Amerikaanse en Caribische Gemeenschap (CELAC) en heeft bewezen, dat ondanks het Amerikaanse embargo, de relaties met landen elders in het continent werden verbeterd. Ook de normalisatie van handelsstromen zet door. De eerste doelstelling van de regering Castro is om meer investeerders aan te trekken om de economie te versterken. ‘We hebben minstens 2,5 miljard dollar nodig om die te ontwikkelen,’zegt Ugarte. Behalve het probleem van de energie, geeft Cuba ook nog eens 2 miljard dollar uit aan de import van voedsel. Toch ligt een groot deel van het land braakt.
Uitspraak Raúl Castro op billboard: ‘Tegenover de crisis van het kapitalisme, rest ons geen andere optie dan ons te verenigen’
Dubbele monetaire standaard
Het voortbestaan van een dubbele monetaire standaard in Cuba met de peso’s (linkerhand) en de CUC’s in de rechterhand, weerhoudt buitenlandse ondernemingen om in Cuba te investeren. Maar buitenlandse ondernemingen die willen investeren worden geconfronteerd met veel problemen. Het eerste probleem is dat het land nog steeds twee gescheiden maar parallelle geldstromen kent. De lonen van gewone Cubanen worden uitbetaald in peso’s en die kunnen gebruikt worden voor de basisbehoeften. De convertibele peso of CUC (25 peso’s waard) is gekoppeld aan de Amerikaanse dollar. Die wordt gebruikt om de import te financieren maar ook in de behoeften te voorzien als de subsidies op basisbehoeften niet toereikend zijn. De regering heeft plannen aangekondigd om de CUC af te schaffen maar zonder veel details prijs te geven waardoor de bevolking ongerust is geworden omdat ze inflatie vrezen. ‘Monetaire eenwording is essentieel’, zegt Cesário Melantonio Neto, de Braziliaanse ambassadeur in Cuba. ‘Als de zaken blijven zoals ze zijn, zullen ondernemers afgeschrikt worden om naar Cuba te gaan.’
Lees verder:
* Cuba plans tentatively for life after a socialist Venezuela – Gezamenlijk artikel van Guardian Weekly en Le Monde
CUBA 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.