Cuba zal van 19 juli tot 3 augustus met 368 atleten deelnemen aan de 23ste Midden-Amerikaanse en Caribische Spelen in Barranquilla in Colombia. Het land is uit op de landentitel, een streven waarin het al twaalf keer eerder slaagde. Afgezien van de sportieve prestaties zijn er zorgelijke aspecten die niets van doen hebben met de competitie. Het geweld, de criminele en amorele instelling van de sporters en de lauwe reactie van de Cubaanse autoriteiten en van het publiek zelf hierop, maken ook tal van supporters bezorgd.
Het eerste van de feiten die voeding geven aan deze bezorgdheid vond plaats in februari, met de terugkeer in Cuba van Rolando Cepeda, voormalig aanvoerder van het nationale volleybalteam, nadat hij in Finland een gevangenisstraf had uitgezeten van twee en een half jaar wegens verkrachting. Hoewel de Nationale Federatie in 2016 verklaarde dat zijn misdrijf ‘volslagen vreemd was aan de discipline, het fatsoen en het respect die onze sport en samenleving kenmerken’, was Cepeda een VIP-bezoeker van het Nationale Kampioenschap Volleybal dat in Sancti Spíritus werd gehouden. De media maakten geen melding van de aanwezigheid van de voormalige sporter in zijn geboortestad, maar volgens een verslag van de onafhankelijke pers werd hij, alsof er niets was gebeurd, ‘door het publiek en zijn ex-collega’s met open armen ontvangen.
Volleybalteam in Finland voor de aanhoudingen door politie
Nu bekijkt hij de boel op afstand vanaf de tribune, vanaf de plaatsen die zijn voorbehouden aan sporthelden en politieke autoriteiten’. Verschillende spelers van de Cubaanse ploeg, onder wie hij, verkrachtten een vrouw urenlang in een hotel in de Finse stad Tampere, waar ze wedstrijden speelden in de Liga Mundial, en ze filmden de verkrachting met een mobiele telefoon. Later klaagde hij dat hij gefrustreerd was ‘vanwege een onzinnige onnadenkendheid’, de classificatie van Cuba bij de Olympiade van Rio, en dat hij tijdens het proces geleden had onder een vijandige sfeer vanwege zijn ras en zijn hoedanigheid als sporter en Cubaan.
De actie tegen scheidsrechter Chakie Chelbat in augustus 2008 in Peking betekende voor Angel Valodia Matos levenslange schorsing.
Trap in het gezicht
Een ander betreurenswaardig voorval was de uitnodiging in maart van de taekwondoka Ángel Valodia Matos voor het televisieprogramma Sporthelden. Bij de Olympische Spelen van Peking in 2008 verviel Matos in het meest onsportieve gedrag in de historie van Cuba toen hij, wegens een ongunstig oordeel, de arbiter hard in het gezicht trapte, wat hem op uitstoting uit de internationale federatie kwam te staan en hem de steun van Fidel Castro opleverde. Tegenwoordig is hij jeugdtrainer in Holguín.
Handgemeen
Recenter, tijdens een voetbalwedstrijd in april tussen de Miuras uit Camagüey en de Marineros uit Cienfuegos, ontaardde een discussie tussen een speler en de coach van de tegenpartij in een handgemeen tussen beide teams, met inbegrip van een deel van het publiek. De gewelddadigheden liepen volledig uit de hand, met verschillende gewonden als gevolg, totdat de politie ingreep. Toch zijn dergelijke voorvallen de normaalste zaak geworden in het voetbal, en ze zijn ook niet ongewoon bij honkbal.
Félix Mario Savón Savón
Vader en zoon Savón
In april bezoedelde nóg een ongelukkig voorval de Cubaanse sport, toen bekend werd dat Félix Mario Savón, zoon van de bekende atleet, bij de uitgang van een discotheek in El Vedado in de hoofdstad een meisje had aangevallen om haar een mobiel af te pakken en dat hij was opgepakt door de politie. Na 23 dagen hechtenis werd hij onverwacht vrijgelaten. Savón jr., lid van het nationale boksteam, wil in de voetstappen van zijn vader treden, van wie gezegd wordt dat hij zich, met zijn staat van zesvoudig wereldkampioen en drievoudig Olympisch kampioen, heeft ingezet voor de vrijlating, maar we weten allemaal dat er veel mensen in het land gevangen zitten voor minder zware delicten dan dat van zijn zoon, om politieke redenen zelfs voor onzinnige of in scene gezette vergrijpen.
Ethisch tekort
Als het waar is dat sport, zoals elk ander aspect van de menselijke cultuur, een afspiegeling is van de samenleving waarin zij wordt beoefend, dan is het beeld dat zij ons geeft met een overvloed aan blijken van leugenachtigheid, dubbele moraal, politieke hypocrisie, buitensporig geweld en een groot gebrek aan ethiek erg verontrustend. Nóg alarmerender is de publieke toegeeflijkheid jegens deze houding, om maar niet te spreken van de autoriteiten, de besten in het illustreren van de immoraliteit. Wat de regering kan doen om deze versnelde neergang af te remmen, moeten we afwachten, maar het is te hopen dat onze atleten in Colombia geen rol spelen in nieuwe schandalen die de sport en het internationaal aanzien van Cuba nog meer beschamen en dat ze echt gaan als ‘vaandeldragers van een sport die schoon is, ethisch, omvattend, gesmeed als recht van het volk en gehecht aan de beginselen en aan de solidariteit’.
Bron
* Website 14ymedio, Ernesto Santana, Havana 25 mei 2018
CUBA 