Dinsdag werd op het kerkhof Colón in Havana brigadegeneraal Raúl Castro Mercader in de militaire eregalerij van de begraafplaats, bijgezet. Namens het Politburo was de Minister van de Strijdkrachten en Held van de Republiek Cuba (midden), legergeneraal Leopoldo Cintra Frías aanwezig. Er was een krans van president Raúl Castro. Castro Mercader trad in 1956 toe tot de Beweging van de 26ste Juli. In 1996 werd hij brigadegeneraal.
We maken na de vakantie weer een nieuwe start met de CubaTips. Met deze keer kerkelijk nieuws, informatie over eigen bazen, vakantieherinneringen en Spaans Leren. Bovendien komt het David Virelles Trio in september een concert verzorgen in Amsterdam. Let ook op de uitgebreide uitgaansagenda, genoemd onder 9.
Veel plezier met deze CubaTips. Hebt U al een gratis abonnement?
IN DEZE NIEUWSBRIEF
1. Van de redactie
2. 471.085 Cubanen zijn eigen baas
3. Eerste nieuwe kerk sinds 1959
4. Vakantieherinneringen aan Oud-Havana
5. Leuk Spaans Leren
6. Proosten op de vrijheid van Cuba
7. Festvial Havana de Feria Latinoamérica
8. Concert David Virelles Trio in Amsterdam
9. Culturele Cuba Agenda
10. Het laatste nieuws
Nieuwe nummers vanaf nu
Wilt u alle nieuwe nummers vanaf nu in uw mailbox ontvangen? Geef u hier op voor een gratis abonnement! Ruim 800 geïnteresseerden gingen u al voor!
De Cubaanse zanger Silvio Rodríguez beklaagt zich over het beleid van de bureaucraten op het Ministerie van Cultuur en zegt op zijn blog Segunda Cita terug te verlangen naar Fidel Castro. De autoriteiten hadden namelijk de elektriciteit afgesloten in zijn geluidstudio Estudios Abdala, een van de modernste platenstudio’s van Latijns-Amerika waar Rodríguez samen met het staatsbedrijf CIMEX, de eigenaar van is en dat sinds 1988 bestaat.
Cartoonist Guama maakte een collage over ‘het vertrek op een vlot’ van Silvio uit Cuba, gebaseerd op een lied van de zanger De gitaar van de oude soldaat.
Rodríguez schrijft op zijn blog dat het ‘op een plan van de vijand lijkt, maar het is niet de CIA.’ Hij beschuldigt functionarissen van de overheid en zegt dat zij nooit zijn bestaan hebben willen vergeven. De elektriciteit werd voor de tweede maal in enkele maanden afgesloten vanwege wanbetaling. ‘Abdala kan niet betalen omdat we al 8 maanden in een proces verwikkeld zijn van overheveling naar het Ministerie van Cultuur en dat is om onbekende redenen nog niet geheel voltooid,’ schrijft de musicus. De studio’s functioneerden, maar moesten hun activiteiten stoppen. ‘Vanaf volgende week zijn er contracten die ons land duizenden kunnen opleveren. Maar gezien de ontstane situatie kunnen we niet werken. We kunnen ook onze schulden niet betalen want als deze toestand voortduurt, verslechtert onze situatie alleen maar,’ legt Rodríguez uit. Hij benadrukt dat een viceminister van Cultuur, van wie de naam niet wordt genoemd, Abdala heeft meegedeeld dat ‘het Ministerie de elektriciteit niet kan betalen want bedrijven moeten hun eigen schulden betalen.’ Rodriguez schrijft dat deze situatie lijkt op ‘een plan van de vijand, maar het is de CIA.’
Silvio Rodriguez en Fidel Castro
Fidel’s supervisie
De verongelijkte zanger verwijst ook naar de autoriteit van Fidel Castro omdat Abdala ‘een project was goedgekeurd en gesuperviseerd door el Comandante en Jefe’ maar ‘er is nu sprake van een doodsstrijd waar veel functionarissen medeplichtig aan zijn want zij kennen de situatie en doen niets.’(…) ‘Sommige van deze functionarissen hebben het bestaan van Abdala nooit kunnen accepteren. In plaats dat zij deze studio’s zagen als een bijdrage aan de cultuur, denken zij dat de oprichting ervan bedoeld was om hun incompetentie aan het licht te brengen.’ Hij voegt er aan toe dat het veel vraagt om ‘steeds op deuren te kloppen die niet opengaan en tegen oren aan te praten die niet luisteren’ en besluit met de hartenkreet ‘dat men niet moet denken dat ik me niet schaam voor deze publieke bekentenis. Maar nog meer schaamte voel ik als ik de studio’s zie veranderen in ruïnes’.
Linken
* De website van de Abdala Studio’s
* De weblog van Silvio Rodríguez
De Cubaanse media melden voor het eerste trimester van dit jaar een groei in de landbouwproductie van 17,6%, vergeleken met dezelfde periode in 2013. Maar ‘interne en externe problemen’ blijven de productiestijging bemoeilijken.
De groente- en voedseloogst bedroeg 1,93 miljoen ton, maar bereikte daarmee nog niet de opbrengst van 1,95 miljoen van het topjaar 2007, aldus deskundigen van het Cubaanse Bureau voor Statistiek en Informatie (ONEI). De productiestijging werd bereikt ondanks de dalende aardappeloogst, de citrussector die zich niet herstelde en de tomaten en uien-oogst die onder de verwachting bleef. De media in Cuba wijzen op sectoren zoals rijst, bonen en maïs waar sprake was van een ‘een tendentie tot groei’.
‘De ware vriendschap’
Fragment uit het verslag van Fidel Castro over het korte bezoek dat de Venezolaanse president Maduro hem vorige week bracht. Ze maakten o.a. een autorit door de streek.
Citaat: ‘Terwijl we een autorit maakten in deze streek die veelbelovend is op het gebied van de voedselproducties, ontmoetten we twee compañeras. Ik vroeg hen of ze mijn gast kenden. Zij keken hem goed aan en zeiden: ‘President Maduro’, en ze lachten nieuwsgierig. Ik vroeg wat voor opleiding ze hadden genoten. De jongste zei: ‘Twaalfde graad.’ De ander, jonger en sterk zei dat ze was afgestudeerd in Lichamelijke Opvoeding en Sport, een sector waar ze ook jaren had gewerkt. Tenslotte vroeg ik hen of ze in Venezuela zouden willen werken en de twee antwoordden enthousiast: ‘Ja, natuurlijk.’
Oude en nieuwe fouten
Ze wijzen op de ‘interne en externe problemen’ waarmee de landbouwsector in deze periode werd geconfronteerd zoals de prijsstijging van materialen, machines, investeringen, veevoeder en brandstoffen en de onmogelijkheid om internationaal krediet te krijgen vanwege het Amerikaans embargo. Ook wordt het effect genoemd van ‘ontoereikende interne factoren zoals oude en nieuwe fouten, zowel op macroniveau als op het niveau van de productieplekken zelf.’ Voor de sterk gestegen voedselprijzen op het eiland, wordt gewezen naar de relatie met de productie die tot nu toe ‘onvoldoende’ is. Eén van de hervormingen van de regering van Raúl Castro betrof de overdracht van onbewerkte landbouwgrond percelen aan kleine boeren, maar tot nu toe blijven de gewenste resultaten daarvan uit
Fidel in gesprek met president Maduro, 19 augustus 2014
Bron
* Diverse internationale persbureaus
Link
* Volledige Engelse tekst van het verslag van Fidel Castro in o.a. de partijkrant Granma.
* De productiecijfers zijn afkomstig uit een reportage van René Tamayo op de website en in de krant Juventud Rebelde met de titel ‘Het platteland schenkt leven’. Daar vindt u ook officieel cijfermateriaal over de productie sinds 2007.
‘Noord Korea is een model voor de progressieve wereld,’ aldus Germán Hermin Ferrás, Cubaans ambassadeur in Noord-Korea donderdag jl. tijdens een solidariteitsbijeenkomst, die gehouden werd in een textielfabriek in PjongJang. De bijeenkomst vond plaats in het kader van de Maand van de Solidariteit met het Cubaanse Volk, die in augustus wordt gevierd.
De ambassadeur van Cuba in Noord-Korea, Ferraz Alvárez tijdens de ondertekening van een verdrag in 2012
Ferrás Álvarez zei verder dat ‘de vriendschapsbanden tussen beide landen, gecreëerd en ontwikkeld door eerdere leiders, met extra kracht groeien dankzij maarschalk en president Kim Jong-un.’ Hij noemde Noord-Korea verder ‘een model voor de progressieve wereld’ en prees zijn ‘strijd’ tegen de inspanningen van de VS het land ‘te isoleren.’ Kim Tong-son, vicevoorzitter van het Solidariteitscomité met het Cubaanse Volk, zei dat het Cubaanse volk ‘de weg naar de overwinning eervol had geopend, en het land en de verworvenheden van de revolutie verdedigd tegen zijn vijanden, onder leiding van de Cubaanse Communistische Partij.
In 1986 bezocht Fidel Castro Noord-Korea en ontmoette toen president Kim il Sung
Samenwerking
In 2006 kreeg Fidel Castro ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag al de eretitel Held van de Arbeid in Noord-Korea. Korea en Cuba hebben diverse samenwerkingsprojecten getekend op het gebied van onderwijs, olie, landbouw en handel. Vorig jaar kwamen de nauwe banden tussen Cuba en Noord-Korea plotseling aan het licht toen een Noord-Koreaans schip in het Panamakanaal werd onderschept, dat een lading wapens uit Cuba vervoerde. De Verenigde Naties hebben een wapenembargo voor Noord-Korea uitgeroepen.
Werknemers in de gezondheidssector waren pijnlijk verrast toen ze hun recent verhoogde salaris ontvingen. In de pers waren eerder salarisverbeteringen aangekondigd, maar men was blijkbaar ‘vergeten’ te melden dat de vakbondscontribute tegelijkertijd werd verhoogd. Op deze wijze heeft de staatsvakcentrale Central de Trabajadores de Cuba (CTC) sinds juni jl. haar inkomsten aanzienlijk zien stijgen.
Een kantoor van de Bond van Medisch Personeel, SNTS
De meer dan 440.000 gezondheidsmedewerkers, die lid zijn van de CTC, zagen daardoor hun salarisverhoging in rook opgaan. De maatregel leidde tot openlijke boosheid, vragen en nieuwe eisen. Voor gezondheidsmedewerkers, die een beginsalaris kregen van 1.000 Cubaanse peso’s of €30, bedraagt de verplichte bijdrage rond 5% van het gehele salaris. Toen in mei de verhoging van de salarissen bekend werd gemaakt, regende het reacties in de poliklinieken en ziekenhuizen van het land over de fel begeerde salarisverhoging. Er werd gespeculeerd over de voordelen ervan, wat men voor het extra geld zou kunnen kopen en over persoonlijke schulden die men eindelijk zou kunnen aflossen. Niet zelden was er ook scepsis en riep iemand tijdens een consult of in de kantine uit: ‘Vriend, ik geloof het pas als ik de 1.000 peso’s in de hand heb!’
Partijcontributie ook verhoogd
Eindelijk brak de langverwachte dag aan en toen bleek al snel dat het uitgekeerde salaris niet overeenkwam met de verhoging, die de officiële media eerder hadden aangekondigd. Over verhoogde vakbondsbijdrage was niets gepubliceerd en dat ontdekte men pas op het moment dat men tekende voor ontvangst van het salaris en het geld ontving. De Cubaanse Communistische Partij PCC maakte ook gebruik van de gelegenheid en verhoogde de maandelijkse bijdrage voor zijn militanten. Dit alles leidde tot een serie opmerkingen en klachten over de veronderstelde rol die deze organisaties zouden moeten spelen bij de organisatie en de verdediging van de rechten van de arbeiders. De meest gestelde vraag was of een grotere bijdrage aan de CTC ook zou leiden tot een betere vertegenwoordiging van de leden van de CTC.
Medische ethiek
Volgens officiële statistieken maken de salarissen van de werkers in de gezondheidssector in Cuba 64% van alle inkomens van de dienstensector van het land uit. De verhoging van salarissen zou de exodus van professionele medewerkers in deze sector richting emigratie of andere beroepen, moeten afremmen. Ook zou een einde gemaakt moeten worden aan de praktijk waarbij doktoren extraatjes ontvangen en geschenken in ruil voor een betere medische dienstverlening. De medische ethiek zou gebaat zijn bij een verbetering van de salarissen in deze sector. Ook zou de maatregel effect moeten hebben op de ongewenste praktijken van ‘illegale operaties’ in een zwart circuit waar tegenwoordig veelvuldig sprake van is. Roberto Morales Ojeda, Minister van Gezondheid, zei in maart ‘dat er moet worden gestreefd dat alle patiënten die aankloppen bij onze instituten behandeld worden door het eigen gezondheidssysteem of verwezen worden naar specialisten.’ Een van de oorzaken van die illegale praktijken was juist de ontoereikende beloningen waar artsen en andere medewerkers van ziekenhuizen en politieklinieken mee te maken hebben.
Rol van de vakbond
Volgens velen is het hard nodig dat de bond niet langer inkomsten voor de overheid van de arbeiders int. maar moet veranderen in een schild dat de arbeiders juist beschermt tegen de excessen van de Staat. Een van de eisen die het meest wordt gehoord is de salarisverbetering voor personen die werkzaam zijn in internationale missies in het buitenland. Uit cijfers blijkt dat officiële instanties zich tot 80% toeëigenen van de salarissen die Cubanen in Brazilië, Portugal of Venezuela verdienen. Op dit moment werken 50.000 gezondheidswerkers in 66 landen en dat vormt een aantrekkelijke bron van deviezen voor de Cubaanse staat. Verder verwacht ment van de CTC dat men zich bekommert om de arbeidsomstandigheden in gezondheidscentra. Van de slechte kwaliteit van het kantinevoedsel en de geringe variatie van voedsel in veel centra tot en met gezondheidsrisico’s vanwege het tekort aan plastic handschoenen, zeep en andere zaken die de hygiëne moeten bevorderen. ‘Wij willen een vakbond die echt functioneert’, eisten de werknemers van het Hospital Julio Trigo in Havana tijdens de eerste vakbondsvergadering na de bekendmaking van de geringe salarisverbetering.
Provinciaal ziekenhuis van Santa Clara
De onvrede beperkt zich niet tot een bepaalde provincie of specialismen. In juni kwam het personeel van het Arnaldo Milián-ziekenhuis in Santa Clara bijeen. De werknemers lieten blijken het oneens te zijn met de salarisverbetering die ze ‘positief maar onvoldoende’ noemden. De leiding van het ziekenhuis antwoordde slecht met oproepen tot kalmte en geduld want ‘alles zal langzaam maar zeker goed komen.’ Soortgelijke situaties doen zich in ziekenhuizen overal in het land voor.
Eigen baas
Een andere veel gehoorde wens is de mogelijkheid om medische activiteiten te kunnen uitvoeren als eigen ondernemer. Maar op de lijst van meer dan 200 beroepen die vrij kunnen worden uitgevoerd, is er geen enkele die relatie heeft met de medische zorg. Veel Cubanen, verplegers en gezondheidstechnici, willen hun eigen gespecialiseerde praktijken openen. Maar voorlopig wordt dat niet verwacht. Met salarisverbeteringen wilde de regering de groeiende kritiek over de situatie in de gezondheidszorg het zwijgen opleggen, maar ze heeft dusdanig geopereerd dat de onvrede onder medici en verplegers nu groter is dan ooit.
Bron
* De digitale Cubaanse krant 14ymedio, geschreven op 21 augustus door Orlando Palma
Link
* Bericht op deze Cubaweblog van 25 maart 2014 over de verbetering van de salarisverhogingen voor medisch personeel.
CUBA 