Fidel Castro’s erfenis wordt instituut

Cuba richt een instituut op dat het gedachtengoed en levenswerk van de schepper van de Cubaanse Revolutie, Fidel Castro, moet bewaren en verspreiden. De huidige president Raúl Castro noemt dit project ‘een zware taak van het allergrootste belang.’ Fidel Castro overleed op 25 november 2016 op 90-jarige leeftijd.

Fidel Castro

Via een decreet heeft president Raúl Castro opdracht gegeven voor de vorming van een dergelijke werkgroep. De werkgroep moet de oprichting van het instituut voorbereiden. Ruim dertig experts uit diverse officiële organisaties, worden betrokken bij de formulering van de taken van het instituut en de oprichting ervan. De Eerste Vicepresident Díaz-Cane die verantwoordelijk is voor de uitvoering van het project, noemde de gedachten en daden van Fidel Castro deel van het ‘historisch geheugen van de natie’. Hij citeerde de overleden Colombiaanse schrijver Gabriel Garcia Márquez, die Fidel ooit omschreef als ‘de anti-dogmaticus bij uitstek.’

Bron
* Diverse Cubaanse media waaronder Cubadebate, 27 februari 2018

Kim Jong-un stuurt Minister Buitenlandse Zaken naar Cuba

Een Noord-Koreaanse delegatie onder leiding van de Minister van Buitenlandse Zaken, Ri Yong-ho, is vandaag voor een officieel bezoek naar Cuba vertrokken. De reis vindt plaats te midden van toenemende internationale druk op het geïsoleerde Aziatische land, na hardnekkige rakettesten en een op 3 september uitgevoerde kernproef.

De Noord-Koreaanse Minister van Buitenlandse Zaken, Ri Yong-ho

Het regime van Kim Jong-un probeert de banden met de regering van Raúl Castro aan te halen om het diplomatieke isolement van Korea te doorbreken. De internationale gemeenschap legde recent strengere sancties op. In mei jongstleden meldden de Noord-Koreaanse media dat Raúl Castro solidariteit en steun voor Pjongjang had betuigd in het licht van de crisis met Washington. De Noord-Koreaanse vakbondsleider Ju Yong-gil herhaalde deze steun tijdens een bezoek aan Havana waar hij een congres van het Wereldvakverbond WVV bijwoonde. In januari 2017 ontving de Cubaanse vicepresident Salvador Valdés Mesa de derde man van het Noord-Koreaanse regime, Choe Ryong Hae. De Cubaanse en Noord-Koreaanse regimes onderhouden sinds zij in 1960 diplomatieke relaties sloten goede en nauwe betrekkingen.

Maart 1986: Fidel Castro ontvangt een onderscheiding van de Noord-Koreaanse president Kim Il sung

Fidel Castro
Vorig jaar stuurde Pyongyang Choe Ryong-hae, de nummer drie van het Juché-regime, naar Havana om de begrafenis van dictator Fidel Castro bij te wonen. Fidel bezocht Noord-Korea in 1986, de eerste en enige keer dat hij de stichter van het land, Kim Il-sung, en zijn zoon en opvolger, Kim Jong-il, respectievelijk grootvader en vader van de huidige Noord-Koreaanse leider, Kim Jong-un, ontmoette.

Bron
* Persbureau EFE, 17 november 2017
Link
* Washington Post, 17 november 2017: Amid growing isolation North Korea’s  Foreign minister heads to Cuba 

 

Akoestische oorlogsvoering: wraak van Fidel Castro

Het mysterie over de zogeheten ‘akoestische geluidsignalen, uitgevoerd tegen medewerkers van de Amerikaanse en Canadese ambassades in Havana, heeft tot een diplomatieke crisis geleid tussen de VS en Cuba. Over het wie en waarom blijven de meningen verschillen. Volgens José Hernández Fonseca, medewerker van de website 14ymedio, is het de wraak van Fidel Castro en hij wijst erop dat de eerste ziektegevallen zich voordeden toen Fidel nog leefde. Hier volgt zijn tekst.

Fidel Castro tijdens een demonstratie gericht tegen de Spaanse president Aznar, 12 juni 2003.

Ik maakte een analyse op basis van de volgende uitgangspositie. Wie profiteren er van de crisis waar deze aanvallen toe hebben geleid? Dat leidt tot de volgende conclusie; namelijk de harde sector van anticommunistische ballingen in de VS of de meest conservatieve sector binnen de communistische beweging van Cuba. Er zijn waarschijnlijk derde landen die bij het complot betrokken zijn, zoals China of Rusland; maar laten we ons bij de analyse concentreren op die sectoren die het dichtst bij het ‘Cubaanse probleem’ staan, zonder deze andere mogelijkheid uit te sluiten, hoewel de logica erop wijst dat de belangstelling voor deze aanvallen van internationale actoren moet komen. Het officiële Cuba suggereert dat de CIA de oorzaak van de aanslagen zou kunnen zijn, maar welke belangen zou dat agentschap daarmee hebben? Dat zou kunnen, maar het lijkt onwaarschijnlijk. De Cubaanse ballingengemeenschap zou de oorzaak kunnen zijn, maar zijn deze ballingen machtig genoeg om een dergelijke operatie vanuit het buitenland uit te voeren? Het is onwaarschijnlijk.

Fidel Castro
Communistische sectoren binnen Cuba die belang hebben bij de verstoring van de betrekkingen met de VS, lijken eerder in aanmerking te komen om zo’ n operatie te organiseren, temeer omdat zij er technisch toe in staat zijn. Omdat de akoestische aanvallen begonnen tijdens de regering Obama – op een moment dat Fidel Castro nog in leven was – lijkt het zeer waarschijnlijk dat hij degene was die richting gaf aan de aanvallen. Niemand anders, buiten de overleden dictator, zou namelijk in staat zijn geweest hiertoe opdracht te hebben gegeven zonder Raúl Castro te raadplegen. Niemand dan de gepensioneerde dictator, was persoonlijk geïnteresseerd in het dwarsbomen van de toenadering tot de VS, zoals hij dat schriftelijk heeft verwoord en publiekelijk verkondigde.

Graftombe van Fidel. Raúl brengt een groet, 4 december 2016

Tevreden
Als het zo is gegaan, is er voor Raúl Castro geen uitweg uit het probleem. Hij mislukt als hij de waarheid spreekt en faalt – zoals hij nu doet – als hij niet de waarheid spreekt. Er zijn geen andere hypotheses die dit mysterie met meer kracht duiden. Het is bekend dat de overleden dictator een speciaal veiligheidskorps leidde dat hem zeer toegewijd was. Op basis van zijn orders voerde dit de akoestische aanvallen uit om verwijdering  tussen beide landen te provoceren, in weerwil van de wens van zijn broer Raúl. Niemand anders – noch de CIA, noch Cubaanse ballingengroepen, noch Rusland of China – kan tevredener zijn, vanuit zijn graf genietend van de huidige verwijdering tussen Cuba en de Verenigde Staten.

Bron
* Jorge Hernández Fonseca op de website 14ymedio, 6 oktober 2017

Link
* Chicago Tribune, 7 oktober 2017:  A few visitors to Cuba report symptoms similar to attacks on U.S. workers.

Het tweede Revolutionaire Offensief

Fidel Castro rekende in 1960 met de particuliere onderneming af toen hij alle grote bedrijven nationaliseerde. Daar kwam in 1968 de onteigening van alle kleine bedrijven, cafés, nachtclubs en winkels bij tijdens het zogeheten Revolutionair Offensief. Volgens de partijkrant Granma zelf werden 55.636 bedrijven door de staat genaast, bestaande uit 11.878 kruidenierszaken, 3.130 slagerijen, 3.643 kapperszaken, 3.198 bars, 8.101 winkels met voedingswaren, 6.653 wasserijen, 1.188 schoenherstellers, 4.544 automonteurs, 1.598 makers van artesania en 3.345 timmerlieden.

Het offensief van 1968 was o.a. gericht tegen cabarets en nachtclubs. Voor alles wilde Fidel Más Revolución / Meer Revolutie

Fidel Castro stond in de loop van de jaren negentig weer enige economische ruimte toe voor particuliere ondernemingen en coöperatieve vormen van bezit vanwege het falen van het socialistisch systeem sinds Stalin en de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Die politiek werd met de komst van zijn broer Raúl enigszins uitgebreid. Ondanks de hoge belastingen, veel obstakels en regelingen, boetes en het ontbreken van een groothandel, groeide het particulier bedrijfsleven in Cuba en schiep men duizenden betaalde banen in kleine kapitalistische ondernemingen. Volgens diverse bronnen, die in Cuba meestal weinig transparant zijn, is ongeveer 10% van de werkende bevolking in dergelijke bedrijven actief.

Concurrentie staat
Het belangrijkste is dat deze bedrijven in twee opzichten concurrentie betekenen voor de staatsbedrijven: de kwaliteit van de dienstverlening en de geboden salarissen. Daarom geven veel klanten de voorkeur aan deze dienstverlening en hebben duizenden gekwalificeerde werknemers de staatsector ingeruild voor de kleine onderneming waardoor de levensstandaard aanzienlijk is gestegen tot ergernis van de bureaucraten. Voor deze haviken betekent de opening van de economie dat er een welvarende middenklasse ontstaat, die onafhankelijk van de bureaucratie opereert en zijn eigen politieke belangen behartigt. Deze orthodoxen beweren dat Obama dit bedoelde toen hij een oproep deed zelfstandig ondernemerschap te versterken en ook Trump herhaalde dit. Genoeg reden om hen ‘strategische monsters’ te noemen en ‘de Paarden van Troje’ in de strijd van het imperialisme tegen het socialisme.

Het eerste revolutionaire offensief van 1968 bond ook de strijd aan tegen de ondeugden in de samenleving, zoals het egoisme, parasitisme, de slapheid en de ondeugden.

Aarzelingen staatskapitalisme
Deze nieuwe fase van het ‘contrarevolutionaire offensief’ zoals onlangs in de partijkrant Granma aangekondigd met de definitieve en tijdelijke intrekking van vergunningen voor particuliere beroepen, begon al na het fameuze welkom van Fidel aan de vorige Amerikaanse president in de vorm van een brief aan Broeder Obama. ( Zie deze Cubaweblog van 29 maart 2016: Fidel wil geen cadeautjes van Imperium). Dergelijke opvattingen zijn logisch. Beide revolutionaire offensieven zijn gebaseerd op het feit dat het monopoliekapitalisme van de staat, dat achter het staatssocialisme schuilgaat, grote bedenkingen heeft over ontwikkeling van particuliere, zelfstandige bedrijven. Het is namelijk zelf niet in staat is buiten het monopolie de economische concurrentie te overleven. Het leidt onvermijdelijk tot zelfvernietiging omdat het de basis van dit systeem, namelijk de gesalarieerde arbeiders in overheidsdienst, verorbert. Daarom zal dit particulier ondernemerschap nooit toestemming krijgen zich uit te breiden, worden coöperaties geremd in hun functioneren en worden buitenlandse investeringen afgeremd door een eindeloze lijst van wetten en regels en worden deze investeringen slechts getolereerd binnen het raamwerk van de businessportfolio die de Staat bepaalt en kunnen daarbuiten geen vrije deals worden gesloten.

In 1960 tekenden de Cubaanse president Dorticos en Fidel Castro het decreet ter nationalisatie van de buitenlandse banken in Cuba.

Falen
Niemand verbaast zich over de onbepaalde opschorting van vergunningen voor kleine ondernemingen en de aankondiging van openlijke en geheime aankondiging van inspecties. Het zijn de voorboden van nieuw economisch geweld. Economen die het staatssocialisme aanhangen zullen nooit begrijpen dat gesalarieerde arbeid voor de staat per definitie inefficiënt is. Maar in het zicht van de crisis van het systeem, dacht men arbeiders voor eigen rekening en leden van coöperaties en kleine kapitalisten de mogelijkheid te geven in vrijheid te werken, maar onder controle van de Staat en ingesloten in het web van de markt van het staatsmonopolie. Zij begrepen niet dat vrije, particuliere of coöperatie arbeid en privékapitaal niet alleen een vrije markt nodig hebben maar dat ze deze zelf zullen vormgeven want dat is de modus vivendi van deze nieuwe groep ondernemers. Daarom namen zij afstand van al bestaande kanalen en netwerken en vonden alternatieve bevoorradingskanalen en zelfs een markt binnen en buiten het land, met een stabiele aanvoer en uitwisseling die  de staat zelf nooit had kunnen ontwikkelen. Dit tweede Revolutionair Offensief in Cuba is een bewijs temeer van het falen van het stalinistisch socialisme en een mislukt systeem gebaseerd op arbeiders die voor de staat werken.

Economisch geweld
En net zoals men op politiek niveau met repressie optreedt tegen opposanten en de socialistische dissidenten, is men op economisch terrein enkel in staat op basis van zware druk en vervolging op te treden tegen productievormen die niet tot de staat behoren. Het is niet toevallig dat politieke en economische repressie beiden vandaag de dag openlijk zichtbaar worden. Het is een teken van de definitieve crisis van dit systeem. Elementen in de regering die overtuigd zijn van de noodzaak tot veranderingen, de socialistische dissidentie en de oppositie zouden door deze toestand de ruimte moeten kunnen vinden voor dialoog en een zoektocht naar een oplossing waarover zowel in politieke en democratische zin, wordt onderhandeld. Zo voorkomen we het grotere kwaad zoals bijvoorbeeld Venezuela dat nu beleeft. Maar daarvoor moeten de oude regering en de partij terugtreden.

Bron
* Pedro Campos, Havana Times, 12 augustus 2017
Cuba: the ’68 Revolutionary Offensive Reedited. Private businesses are successfully competing with state-run companies in two aspects: quality of their services and the wages they offer. Pedro Campos, publicist en voormalig Cubaans diplomaat, is een pleitbezorger van een democratisch socialisme in Cuba.

Linken
* Op deze Cubaweblog (6 oktober 2016): Castrisme vreest ‘de rijkdom’  van kleine zelfstandigen.
* Havana Times, 10 juli 2012: Recalling the Revolutionary Offensive of 1968 door Haroldo Dila Alfonso

Fidel Castro: over humor en vergetelheid

De man die tijdens zijn leven voorwerp was van duizenden grappen over zijn dood, speelt nu hij een half jaar dood is, in de Cubaanse volkshumor geen rol meer. Journalist en blogger Yoani Sánchez beschrijft deze teloorgang.

Fidel Castro

Tientallen jaren zijn de Cubanen gebombardeerd met officiële propaganda waarin de vermeende genialiteit van Fidel Castro werd beschreven. In die lofzangen was hij niet alleen een vader, maar ook een strateeg, pedagoog, boer en veefokker en had hij een visionaire geest naast veel andere uitmuntende karakteristieken. Maar dat prototype van een patriarch, wetenschapper en Messias had ook zijn ‘kwetsbare kanten’. Met de tijd, begrepen velen dat de Máximo Líder niet zo overweldigend was als zij ons wilden laten geloven. Hij had ook kapitale tekortkomingen: een volledig ontbreken van zelfkritiek, nooit het debat willen voeren en ook kon hij niet omgaan met ironie of humor, de moeilijkste en optimale schaal van de menselijke intelligentie.

Mea culpa
Ondanks de slechte adviezen en besluiten die hij nam, stierf Castro zonder dat er een excuus over zijn lippen kwam in tegenstelling tot iemand die zegt: ‘Fouten maken is menselijk, ze corrigeren is wijsheid’. Mijn generatie wachtte tevergeefs op de excuses voor de deelname van scholieren aan de werkkampen op het platteland en andere pedagogische experimenten. Zoals we wachten op een mea culpa vanwege de slachtoffers van de Quinquenio Gris (de jaren van censuur, redactie), de stalinistische zuiveringen of de straf- en werkkampen als de UMAPS, Unidades de Ayuda a la Producción.

Goed geïnformeerd
Controverses rond de Comandante en Jefe kwamen niet voor. Hij meed heftige kritiek en bereidde zichzelf voor met geselecteerd cijfermateriaal en strooide dat vervolgens uit over de verbaasde buitenlandse journalisten en menigten op het Plein van de Revolutie. Hij hoorde hen graag zeggen: ‘Wat een goed geïnformeerde man!’ Hij was in werkelijkheid slechts een heerser die toegang had tot de informatie waarover zijn burgers niet konden beschikken.

Keizer zonder kleren
Castro verdronk in die urenlange toespraken, die de schijn hadden van een gezonde politieke discussie en een constructieve aanzet om het land te verbeteren. Wij moesten hem toejuichen of klappen maar nooit tegenspreken. Hij week nooit van de schijnwerpers, bang dat we ons zouden realiseren dat de keizer geen kleren droeg en de guerrillero niet het minste benul had waarover hij sprak. Alle keren wanneer de overleden leider zich bewoog op het terrein van de polemiek, liep dit slecht af. Als hij deze uitnemende sport gelijkend op de schermkunst, beoefende, werd hij in de eerste helft al uitgeschakeld. Zijn manier om met deze nederlagen om te gaan was de tegenstander te overweldigen met lange toespraken of zijn trouwe volgelingen oproepen de reputatie van zijn tegenstander te vernietigen. Hij was middelmatig als een gladiator van het woord.

Fidel in de hel, 3 minuten

Pepito
Grappen waren niet zijn sterkste kant. Hoewel Castro een hoofdrol speelde in grappen en grollen, gaf hij zelf nooit in zijn leven blijk van gevoel voor humor. In een land waar altijd wel een grap bij de hand is om het ijs te breken, was hij in het keurslijf van zijn militaire tenue en met zijn gezwollen taalgebruik een voortdurend doelwit van spotternij. Zijn dood heeft dat gebrek aan charmante scherts nog eens benadrukt. De man die tijdens zijn leven doelwit van duizenden grappen over zijn dood en zijn veronderstelde aankomst bij de hel was, speelt nu een half jaar na zijn dood zelfs in de volkse humor geen rol van betekenis meer. Zelfs Pepito, de eeuwige hoofdfiguur in onze grappen, noemt de overledene nergens. Het lot van iemand over wie men zich geen grap meer herinnert, is triest. Armzalig degene die nooit zei ‘ik heb me vergist’, die nooit het genot smaakte om met argumenten de strijd met een tegenstander te beslechten en die zelfs de smaak van de humor niet proefde.

Bron
* Yoani Sánchez, website Generación Y, 3 juli 2017

Gevangenis voor Cubaanse arbeider die weigerde tv-reportage Fidel te zien

Darío Pérez Rodriguez die vorige week nog werd veroordeeld omdat hij weigerde de begrafenis van Fidel Castro via de televisie te volgen, is donderdag jl. voorlopig onverwacht vrijgelaten. Hij moet zich op 10 januari opnieuw bij de rechter melden om te horen hoe hij de rest van zijn straf moet uitzitten. ‘Ik wil die rotzooi op televisie niet zien’, had hij tegen een collega gezegd toen de Cubaanse televisie de reis van de as van de Cubaanse dictator, uitzond.

Raúl: ‘Zo leren zij respect.’ (Verschillende Cubanen moesten zich op politiebureaus melden of zijn gearresteerd omdat zij de begrafenis van Fidel weigerden bij te wonen.) Cartoon van Garrincha.

Darío Pérez werd door collega’s en de chefs (‘Dit is een zeer ernstig delict’) van het busbedrijf ASTRO aangegeven bij het regime en vervolgens gearresteerd. Bovendien had hij een vergelijking gemaakt met de as van Fidel en poedermelk. Pérez wordt beschuldigd van ‘laster over de martelaren van de Revolutie.’ Darío Pérez noemt zichzelf ‘een slachtoffer van het regime waarin ik leef omdat ik andere ideeën en gedachten heb als de anderen’. Tijdens het verhoor op het politiebureau werd mij duidelijk gemaakt dat ik ‘de Comandante had beledigd’ en dat ik behoorde tot ‘het uitschot’ en ‘de gusanos’ (wormen). Een politieofficier had verordonneerd: ‘Haal hem hier weg voor ik hem zijn hoofd in sla.’ Pérez wijst erop dat zijn collega’s die hem aanbrachten, een minderheid vormen op zijn werk. Op de dag van het voorval was er 1 persoon die tegen hem getuigde, toen de zaak voorkwam waren er plotseling 6 arbeiders die tegen hem getuigden.

Noodlot
Pérez denkt niet in beroep te gaan. ‘Mijn opvattingen zal ik in hoger beroep niet wijzigen.’ Hij maakt zich zorgen over mogelijk geweld dat tegen hem op instigatie van de gevangenisleiding, zal worden uitgevoerd en over zijn familie die economisch afhankelijk van hem is. ‘Ik heb een zoon van 18 met een psychische aandoening en dat grijpt me aan. Toen ik nog werkte, steunde ik mijn vrouw, mijn schoonvader van 86, mijn kind en mijn broer. Ik moet nu vanaf nul herbeginnen, mijn leven is grondig veranderd en ik ben tot dit noodlot veroordeeld,’ luidt zijn conclusie.

Bron
* Diario de Cuba, 7 januari 2017

Cuba verbiedt “personencultus” rond Fidel Castro

Monumenten ter ere van Fidel Castro of openbare plaatsen genoemd naar de overleden Cubaanse leider: het is voortaan bij wet verboden op Cuba. Het Cubaanse parlement respecteert zo de wens van Fidel Castro, die er steeds op stond om geen “personencultus” rond hem te bouwen.

Staatswinkel eert Fidel

De wettekst werd gisteren unaniem aangenomen door het parlement in Havana. De wet sluit uit dat Fidels naam gebruikt zal worden voor parken, instellingen of openbare sites. Ook herdenkingsmonumenten of eretekens die verwijzen naar de voormalige leider van Cuba kunnen niet. Tot slot mag diens naam ook niet dienen voor ‘commerciële of publicitaire’ doeleinden. Artiesten mogen de figuur van Fidel Castro wel nog gebruiken in hun werk. Castro overleed eind november op 90-jarige leeftijd. Zijn broer Raúl Castro, de huidige president van Cuba, had kort daarna al duidelijk gemaakt dat Fidel ook na zijn dood gekant is tegen “iedere vorm van personencultus”. ‘De beste manier om El Commandante ook na zijn dood te eren, is zijn concept van revolutie te volgen’, aldus Raúl Castro.

Cultus blijft
Dat laatste wijst meteen ook op het relatieve karakter van de pas aangenomen wet die de postume personencultus van Fidel Castro aan banden legt. Critici wijzen er namelijk op dat de cultus rond de figuur van de communistische revolutionair overal aanwezig is op Cuba. Op het Plein van de Revolutie in de hoofdstad Havana hangt bijvoorbeeld sinds het overlijden van Fidel Castro een grote foto van de oud-president in militair ornaat.

Bron
* Gianni Paelinck op de website van De redactie.be

Honderdduizenden mensen brengen laatste groet aan Fidel Castro

In de Cubaanse stad Santiago de Cuba zijn zaterdagavond honderdduizenden mensen samengekomen om een laatste groet te brengen aan de voormalige leider Fidel Castro, die op 25 november overleed op 90-jarige leeftijd. Ook linkse leiders van over de hele wereld waren aanwezig op de publieke ceremonie op de Plaza Antonio Maceo, die werd geleid door de huidige Cubaanse president, Fidels broer Raúl. Die beloofde na de dood van Fidel ‘het land en het socialisme te blijven verdedigen’.

De aanhangers van Castro hadden foto’s bij zich van de Cubaanse revolutionaire leider en zwaaiden met vlaggen. Ze riepen slogans als ‘Raúl, vriend, het land is met jou’, ‘Ik ben Fidel’ en ‘Fidel gaat niet weg’. (…) ‘Voor de resten van Fidel, in de heroïsche stad Santiago de Cuba, zweren we om het land en het socialisme te verdedigen’, zei Raúl Castro zaterdag. ‘Ondanks onze pijn deze dagen zijn we trots dat de kinderen van Cuba de ideeën van Fidel kunnen volgen. Hij heeft ons getoond dat we met onze vastberadenheid om in Cuba het socialisme uit te bouwen, elke hindernis kunnen overwinnen.’

Geen eerbetoon
Castro verklaarde ook dat er geen monumenten of locaties naar Fidel genoemd zullen worden, zoals hij dat gevraagd heeft. ‘Fidel heeft altijd gezegd dat na zijn dood zijn naam en gezicht nooit gebruikt mogen worden om instellingen, pleinen, parken, straten of andere publieke pekken te benoemen, en dat er geen herdenkingsmonumenten, standbeelden of gelijkaardige vormen van eerbetoon zullen worden opgetrokken’, aldus Raúl. ‘In overeenstemming met de beslissing van kameraad Fidel, zullen we bij het parlement de nodige voorstellen indienen om zijn wil te respecteren.’

Raúl Castro gisteren tijdens het zingen van het volkslied. Rechts van hem Maduro, president van Venezuela en links de ex-presidenten van Brazilië, Lula en Rouseff. Uiterst links president Morales van Bolivia.

Gasten
Zaterdag waren ook verschillende wereldleiders aanwezig, waaronder de presidenten Nicolas Maduro (Venezuela), Evo Morales (Bolivia) en Daniel Ortega (Nicaragua). Ook de voormalige presidenten van Brazilië Dilma Rousseff en Luiz Inancio Lula da Silva waren in Santiago, net als de Argentijnse voetballer Diego Maradona, een oude vriend van Fidel. Daarnaast waren ook de Franse minister van Milieu Segolène Royal en de president van Congo-Brazzaville Denis Sassou Nguesso aanwezig. Dinsdag vond al een herdenking plaats voor staatsleiders en diplomaten, waar een vijftigtal buitenlandse delegaties aanwezig waren.
De as van Fidel zullen zondagochtend bijgezet worden op het kerkhof Santa Ifigenia tijdens een begrafenisplechtigheid in private kring.

Bron
* Het Nieuwsblad, 3 december 2016

Nationale rouw: de een zijn dood …………

Een van de eerste maatregelen die de Cubaanse autoriteiten vrijdag afkondigden na het overlijden van Fidel Castro was de sluiting van discotheken, cabarets en nachtclubs. Ook werd een alcoholverbod afgekondigd. Hoewel de eigenaren van deze gelegenheden verlies lijden door het afkondigen van nationale rouw, zijn er ook winkels/zaken die er wel bij varen, aldus Yusimi Rodriguez Lopez op de website Diario de Cuba. Sommigen hebben er duidelijk voordeel van.

Toeristen vermaken zich op de Plaza de la Revolución

De verkopers van cd’s en usb-sticks met filmseries zagen hun inkomsten de laatste dagen flink stijgen sinds de staatstelevisie 24 uur lang beelden van Castro uitzendt. ‘Vooral kinderen komen hier tekenfilms zoeken. Ze gaan niet naar school en op de televisie zie je steeds hetzelfde; de kinderen vervelen zich’, vertelt een jonge man die zijn handel heeft aan de straat 10 de Octubre.

Meer vrij
Rigo, die twee blokken verderop zijn winkel heeft, vindt het logisch dat zijn inkomsten stegen en er een hoop mensen bij hem langs komen. ‘Oh, let op, niet wat er gebeurde beviel me, de dood van de commandant, maar dat mensen met deze vrije dagen meer thuis zitten en films- en shows willen zien ter ontspanning. In Oud-Havana waar mensen kleding en souvenirs verkopen gaat alles als voorheen. De nationale rouw beïnvloedt de verkopen niet. Er zijn goede en slechte dagen, maar het zal beter gaan. Het is hoogseizoen en de toeristen komen.

Boekhandel Victoria in Havana

Boeken en affiches
Boekhandel Victoria is ook gelegen in Oud-Havana in Calle Obispo. Het is een historische plek waar zich ooit de schrijvers van de in Cuba befaamde literaire groep Grupo Orígenes verzamelden. ‘Dit is de op een na oudste boekwinkel in deze buurt, de oudste is Ateneo’, vertelt Tony die er al jarenlang werkt als boekverkoper. Victoria verkoopt boeken maar heeft ook een grote verzameling aan foto’s van Ernesto Che Guevara, Camilo Cienfuegos en Fidel Castro. Je zou denken dat dit een goed moment is die te verkopen, maar dat valt tegen. ‘Veel mensen weten het niet en veel mensen vinden die duur. Het zijn de verzamelaars die met deze artikelen weglopen. Je moet geduld hebben, maar uiteindelijk duikt de klant op’, aldus een optimistische Tony.

‘Fidel komt eraan’ Cubanen staan urenlang te wachten op de stoet met Fidels stoffelijke resten. Pers is niet welkom en de held is rijkelijk te laat maar dat kan weinigen schelen. ‘Hij is niet dood, hij heeft zich vermenigvuldigd.’ Een Cubaanse politieagent parkeert zijn auto midden op de snelweg en blokkeert de afslag naar Madruga. Het is woensdagochtend 7 uur, de stoffelijke resten van oud-dictator Fidel Castro zijn zojuist begonnen aan hun eretocht door Cuba. De militaire karavaan gaat eerst door hoofdstad Havana en moet over een uur of drie in Madruga arriveren. ‘Je kunt deze weg niet meer op’, zegt de agent onverbiddelijk. ‘We moeten de veilige doorgang van El Comandante garanderen.’ Lees het verslag van Marjolein Van De Water in De Volkskrant en De Morgen.

Fietstaxi’s
Twee bestuurder van bicitaxi’s die beklemtonen Fidelistas te zijn, zeggen tot en met dinsdag geen toeristen naar het Plein van de Revolutie te hebben vervoerd om daar foto’s te maken. Ze moesten hen vier huizenblokken eerder uit laten stappen, vanwege de rijen vol mensen die de laatste eer aan Fidel Castro brachten en trouw zweerden aan zijn ‘concept van de Revolutie’. (…) ’Het is een flinke en zware rit vanuit Oud-Havana naar het Plein van de Revolutie, maar het levert dan ook wat op.’ Ze maken zich geen zorgen over het verlies aan klanten die naar het plein wilden gaan, want er zijn genoeg andere routes. ‘We kunnen over de Malecón rijden of elke ander plek waar ze naar toe willen. Er zijn zelfs bicitaxi’s die naar Marina Hemingway rijden. Het belangrijkste is dat er veel toeristen zijn op dit moment.’

Alleen eten
Hoewel er voor de toeristen op dit moment weinig mogelijkheden zijn om te feesten, naar muziek te luisteren of rum te drinken, kunnen ze wel eten. De restaurants Orozco, Doña Eutimia en Café Bianchini zitten deze dagen vol. Alle drie gevestigd in Callejón del Chorro, vlak bij de kathedraal en de klantenaanbrengers leveren voortdurend nieuwe bezoekers af. De porders overtuigen hen van de kwaliteit van het eten en ‘daar is de enige plek, waar je een biertje kunt drinken.’

Bron
* Yusimí Rodríguez López op de website Diario de Cuba, 1 december 2016

Fidel’s laatste reis dwars door Cuba

Gedrapeerd in de rood-wit-blauwe Cubaanse vlag is de kist met daarin de as van de overleden Cubaanse leider Fidel Castro vandaag aan de tocht van hoofdstad Havana naar de oostelijke stad Santiago de Cuba vertrokken. De stoet zal drie dagen over de 900 kilometer lange tocht doen door het Cubaanse achterland. De stoet vertrok vanmorgen aan het Plein van de Revolutie en passeerde onder andere de iconische zeedijk Malecón.

Na twee dagen eerbetoon op het Plaza de la Revolución (Plein van de Revolutie) begon het stoffelijk overschot van Fidel Castro aan zijn laatste tocht. De tocht van 950 kilometer gaat in de omgekeerde richting als die Castro aflegde eind jaren vijftig in de strijd tegen Fulgencia Batista, de dictator die steun genoot van de Verenigde Staten. De as ligt geborgen in een cederhouten kist, gewikkeld in een Cubaanse vlag en beschermd onder een glazen stolp. Een legerauto trekt de aanhangwagen met de kist op voort. Het konvooi vertrok om 07.16 uur (13.16 uur bij ons) aan het ministerie van Defensie. Onder de aanwezigen waren regeringsleden, functionarissen van de Communistische Partij en de weduwe van Fidel Castro, Dalia Soto del Valle.

Daliah Sotto del Valle. de vrouw van Fidel, wordt door haar zonen begeleid

Honderdduizenden Cubanen zagen vanachter een kordon de Vrijheidskaravaan van zeven voertuigen passeren. Ze wuifden met vlaggen en juichten het konvooi toe.

Stop in Santa Clara
Na een reis van vier dagen zal Fidel Castro zondag worden begraven op het kerkhof van Santa Ifigenia de Santiago, naast het mausoleum van José Marti, de Cubaanse onafhankelijkheidsheld die Fidel Castro inspireerde. Met de begrafenis komt een eind aan de negen dagen van nationale rouw die zijn broer en opvolger Raúl Castro vrijdag afkondigde na zijn overlijden. De eerste belangrijke stop van de processie zou Santa Clara moeten zijn, waar in een mausoleum de as van zijn strijdmakker Ernesto ‘Che’ Guevara rust. De Argentijnse guerrillero overleed in 1967.

Bron
* De Morgen, 30 november 2016 plus een tiental foto’s van de rit met de urn in Havana.