Klachten en kritiek bij derde test mobiel internet (deel 2)

Ook bij de proef met mobiel internet die ETECSA afgelopen weekend deed, duikt de alomtegenwoordige zwarte markt in Cuba op. Hoewel de MB’s niet overdraagbaar waren van de ene naar de andere telefoon. Maar daar vond men wel een oplossing voor. ‘Ik ben 78 jaar oud en ik ken niemand op het internet. Waarom zou ik in MB’s geïnteresseerd zijn’, verduidelijkt Prudencio, de broer van Victoria, die een buurman zijn SIM-kaart leende om zijn 100 MB te consumeren in ruil voor ‘twee pakjes sigaretten en een broodje ‘. Het is net als met de boodschappen doen in de bodega (winkel voor de gerantsoeneerde artikelen, redactie) ‘als mensen de producten van de libreta of bonnenboekje die ze zelf niet opeten, doorverkopen,’ aldus Prudencio.

De stroom van kritiek is van dien aard geweest dat de officiële website Cubadebate alle gebruikers aanbeviel om niet te wanhopen, aangezien het experiment drie dagen lang zou duren. Maar deze tip werd belachelijk gemaakt en vergeleken met de zogeheten pollo por pescado-aanpak (kip voor vis) van de autoriteiten. Wanneer er geen vis beschikbaar is van de libreta wordt ter vervanging kip aangeboden.

Uploaden
Katia en Norberto, een echtpaar met twee kinderen in Villa Clara, haalden het maximale uit de proef. ‘Wij zijn de hele ochtend wakker gebleven en aangezien er vier mobiele telefoons in huis zijn, twee van ons en twee van mijn schoonfamilie, hadden we 400 MB te besteden,’ legt de vrouw uit. Voor jongeren maakt de toegang tot het web vanaf een mobiele telefoon een groot verschil. ‘Als de service uiteindelijk goed werkt, zal het ons leven veranderen, want nu moeten we naar een Wifi-zone gaan om contact te leggen,’ zegt Norberto. Op de binnenplaats van het huis hebben ze een kleine pottenbakkerswerkplaats, het familiebedrijf dat hen al tientallen jaren in leven houdt. ‘We kunnen nu video’s op het net zetten waarop we de artikelen die we verkopen in beeld kunnen brengen,’ zegt Katia. Tot nu toe, zeggen beiden, was het publiceren van audiovisueel materiaal op het web ‘bijna onmogelijk. We hebben geprobeerd om een video van 10 seconden van een haan bij zonsopgang op Facebook te zetten, maar dat lukte ons niet,’ luidt de klacht die door verschillende internetgebruikers herhaald wordt.

Kritiek van bezoekers op de website van ETECSA. ‘Wat een rotzooi; vanwege zo’ n testje kunnen we niet meer goed communiceren.’

Vampiers
Voor de nachtbrakers is het navigeren bij zonsopgang echter een vorm van vermaak. ‘Dit is internet voor vampiers. Zodra de zon opkomt wordt het internet van steen en werkt niet meer,’ grapt Iskander, een jonge bewoner van Havana, die zich toelegt op het programmeren van mobiele toepassingen en liever na 22.00 uur werkt. ‘Om ongeveer twee uur ’s morgens werd het goed en ik kon zelfs een app downloaden om uit te proberen,’ zegt hij. Afgelopen zaterdag, rond vier uur ’s ochtends, downloadde Iskander een gecodeerde chatapplicatie uit de Google Play Store. ‘Mensen hebben geen idee hoe kwetsbaar hun privé-informatie is als ze vanaf hun mobiele telefoon het internet opgaan,’ waarschuwt hij. De computerdeskundige raadt aan ‘zich voor te bereiden op wat komen gaat, want zelfs als de snelheid traag is en onderbroken wordt, kan de privacy bedreigd worden’. Hoewel ETECSA niet heeft uitgelegd waarom de dienst zo slecht werkte tijdens de drie testen, zegt Iskander dat ‘het duidelijk een probleem met de infrastructuur van ETECSA is’. Het bedrijf brengt dure tarieven in rekening voor gesprekken en sms-berichten en daar is veel kritiek op. ‘Ondanks al dat geld dat ze elke dag binnenkrijgen, hebben ze niet genoeg geïnvesteerd en zijn ze nu niet in staat om een verbinding aan te bieden die voldoet aan de internationale normen.’ De computerspecialist sluit niet uit dat ‘de bewakings- en controlemaatregelen van het netwerk door het regime ook de traagheid ervan verklaren.’

Controle
Anderen hopen juist met internet op hun mobiel de controle te omzeilen. Mariuska gebruikt al 2 jaar een Tinderaccount om contact te leggen met toeristen die naar Cuba komen en gezelschap willen. ‘Ik kan dat nu alleen doen bij de Wifipunten aan de Rampa of die dicht bij de hotels van Vedado liggen. Als ik internet op mijn telefoon heb kan ik de hele tijd en op elke plek klanten zoeken.’ Zij gelooft dat de toegang tot het mobiele internet een ramp voor de pooiers zal zijn ‘omdat het veel vrouwen in staat stelt als zelfstandige te opereren.’

Mogelijkheden
Maar de toegang tot internet is maar een deel van het probleem van de connectiviteit in Cuba. ‘Stel dat ETECSA er uiteindelijk in slaaagt een stabiele en kwaliteitsvolle service op de markt te brengen,’ zegt Leoni Cuadras die de economische aspecten van de nieuwe technologie bestudeert: ‘De mogelijkheden die we als internetgebruikers in Cuba hebben, zijn zeer beperkt. Online betalen, aankopen doen of genieten van een dienst als Netflix is onmogelijk omdat we geen creditkaarten hebben waarmee we deze diensten on line kunnen betalen’, zegt hij. Leoni wilde zelf afgelopen zaterdag of zondag geen tijd meer verliezen. ‘Ik heb een vriend in Spanje gevraagd om een creditkaart voor mij te betalen. Bij een volgende test van ETECSA ben ik dan beter voorbereid’.

Bron
* Zunilda Mata, website 14ymedio, 10 september 2018

Klachten en kritiek bij derde test mobiel internet (deel 1)

Na drie testen door het Cubaanse staatsbedrijf ETECSA met internet op de mobiele telefoon, vragen veel Cubanen zich af of het staatsbedrijf zijn belofte om mobiel internet voor het einde van het jaar landelijk te installeren, zal kunnen waarmaken. Ook de derde test – afgelopen weekend met 72 uur gratis 100 MB aan internet per telefoon – leverde het bedrijf veel klachten op van ontevreden gebruikers. Ook bij de eerdere twee testen regende het kritiek.

Jongeren klaagden bij de klantenservice van ETECSA dat een goede ontvangst enkel mogelijk was wanneer men bij zonsopgang opstond. De medewerkers van de desk adviseerden het op een rustiger moment van de dag nog eens te proberen. De ergernis en kritiek op het bedrijf overspoelden de sociale netwerken ondanks de paar minuten die sommigen maar online konden zijn. ETECSA werd er beschreven als ‘inefficiënt’ en het bedrijf werd in diverse reacties vergeleken met de traagheid van schildpadden of slakken. ‘Drie keer is scheepsrecht behalve bij ETECSA want de derde test was slechter dan de vorige twee,’ laat een gebruiker uit Santiago de Cuba op Facebook weten. Maandagochtend reageerde ETECSA met een reactie aan de anderhalf miljoen Cubanen die aan de test hadden deelgenomen. Twee problemen werden erkend namelijk problemen met de verbindingen en de hoge congestie die leidde tot instabiliteit van het netwerk. Het staatsbedrijf beloofde gedurende de test tot maandagnacht verder te werken aan technische verbeteringen.

Vroeg op
De eerste test werd op 14 augustus jl. door ETECSA uitgevoerd. Zonder voorafgaande waarschuwing konden gebruikers tussen 11 en 20 uur van het mobiel internet gebruik maken. De tweede test was op 22 augustus; toen stond het bedrijf een verbruik van 70 megabyte per telefoonnummer toe. De derde test duurde 72 uur en eindigde deze maandagavond. Elke bezitter van een mobiele telefoon mocht 100 MB verbruiken, verdeeld in twee pakketten van elk 50 MB en zonder kosten. Wie die ochtend vroeg was opgestaan had succes met de in Cuba zeer populaire IMO-app voor videogesprekken met familieleden in het buitenland. ‘Voor het eerst was ik in staat om mijn zoon te bellen, in plaats van dat hij mij belde,’ vertelt Victoria, een gepensioneerde vrouw die plastic zakken verkoopt bij een boerenmarkt in Havana. ‘Ik zette de wekker op drie uur ’s ochtends en op dat moment werkte IMO zonder problemen’, legt de gepensioneerde uit. ‘Hij gaf me een rondleiding door zijn nieuwe huis en ik was in staat om hem de zonsopgang vanuit mijn raam te laten zien tot de verbinding uitviel,’ herinnert zij zich. ‘Het was een offer om zoveel uren wakker te blijven, maar het was het waard’.

Bron
* Zunilda Mata, website 14ymedio, 10 september 2018

Een vrij en efficiënt internet

Dinsdag 14 augustus was het zo ver; voor één dag konden de 500.000 Cubanen in bezit van een mobiele telefoon, internetten zonder naar een Wifi-punt te moeten gaan. Yoani Sánchez van de website 14ymedio maakte deze dag in Havana mee. Een journalist van een staatsmedium die nu ook internet op zijn mobiel heeft, zegt haar: ‘Ze hebben ons gevraagd om de Revolutie te verdedigen op sociale netwerken, maar met dit trage tempo is het erg moeilijk.’ Sánchez: ‘De verbinding was erg traag en er waren problemen. Op een bepaald moment viel de verbinding helemaal weg maar zelfs dan, we hadden even het gevoel alsof er een klein venster was geopend.’

Een jonge vrouw sprak dinsdagochtend via haar mobiele telefoon in een bar in Havana over de start van het internetexperiment. Mensen in haar omgeving beluisterden de conversatie en binnen enkele minuten tuurde iedereen naar het scherm van zijn telefoon. De start van het mobiele internet was begonnen. Het staatsbedrijf voor telecommunicatie ETECSA had de test niet officieel aangekondigd, maar sites van onafhankelijke journalisten hadden het bericht via sociale netwerken verspreid. Na 20 jaar uitstel en omgeven door de bekende geheimzinnigheid van de staatsinstellingen, geraakten de Cubanen via hun mobiele telefoon op het wereldwijde web. De ervaring was opwindend, maar technische problemen veroorzaakten meer frustratie dan hoop.

Mismanagement en vrees
Overbelasting maakte dat webpagina’s niet konden worden geopend, voortdurend werd de informatiestroom naar de telefoons gestoord en afbeeldingen in apps werden niet gezien. De Facebookpagina’s leken geheel onbereikbaar. Een tegenvaller voor de hongerige internetters die hoopten eindelijk voet in de virtuele wereld te zetten. ‘Ik heb 20 minuten op het internet gezeten en kon geen enkele pagina openen,’ klaagde een jongen die over de pilot had gehoord via een vriend die bij ETECSA werkte.’ Aan het einde van de dag kon hij ‘Messenger openen en een serie berichten schrijven’ en ‘de helft van een artikel uit een krant in Florida lezen want geheel downloaden lukte niet.’ De teleurgestelde jongeman was pas negen jaar toen in februari 2011 de 1.600 kilometer lange glasvezelkabel, de Alba 1 genoemd, tussen Venezuela en Cuba werd aangelegd. Op dat momenten dachten de meeste klanten van ETECSA dat internet binnen handbereik lag. Maar mismanagement en de angst van de heersende communistische partij voor uitgebreide en spontane acties op het web, zorgden voor vertraging van de groei van het aantal aansluitingen.

ETECSA-gebouw in Havana

Internet privé
Daarna volgde een lange periode van smoezen en uitvluchten. Officiële stemmen drongen bij de overheid aan op ‘maatschappelijk gebruik’ van nieuwe technologieën, maar de prijzen voor internetgebruik bleven hoog en stonden in geen verhouding tot de nationale salarissen. Er kwamen Wifi zones, een laatste poging om de komst van internet in de privéruimte te verhinderen. Het gevolg was dat het verlangen  naar meer communicatie en contacten wereldwijd, bij miljoenen Cubanen groeide. Het connectiviteitbeleid van de staat was erop gericht internetgebruik in de privésfeer af te remmen als Cubanen via een eigen scherm publiceren en hun mening gegeven en gehoord kan worden. Maar de argumenten die ETECSA gebruikte om dit restrictieve beleid te verdedigen, raakten op. De klanten waren niet langer overtuigd van het oude excuus van het Amerikaanse embargo en de eisen voor internet op mobiele telefoons werden luider en luider.

De Revolutie
Uiteindelijk heeft het onhandige staatsbedrijf – een van de minst efficiënte ter wereld – aangekondigd dat het voor het einde van het jaar toegang tot het web mogelijk zal maken via prepaid mobiele telefoons. De weinige bezitters van internet thuis en een aantal geprivilegieerde ambtenaren of officiële journalisten maken al maanden gebruik van deze mogelijkheid, maar hun mening over de kwaliteit van de navigatie is zeer negatief. ‘Het is hopeloos traag,’ zegt een jonge afgestudeerde journalist die werkt bij een lokaal medium waar een beperkt aantal mobiele telefoons verbonden zijn met het web. ‘Ze hebben ons gevraagd om de Revolutie te verdedigen op sociale netwerken, maar met dit tempo is het erg moeilijk,’ zegt hij. Deze informatieprofessional beperkt zich daarom tot het ‘uitwisselen van berichten door WhatsApp en het uitproberen van twee gefrustreerde videoconferenties binnen IMO’.

Uitbreiding
Na de ervaring van dinsdag, gefrustreerd door traagheid en technische problemen, wachten de klanten nu op een officiële aankondiging van ETECSA over de invoering van deze dienst en over de tarieven voor de verschillende pakketten. Zij willen ook garanties over de functionaliteit ‘want voor zoiets slechts ga ik niet de prijs van een echte internetaansluiting betalen,’ zei een vrouw in het kantoor van ETECSA afgelopen dinsdag. Het staatsmonopolie op communicatiegebied verkeert in moeilijkheden. Het heeft miljoenen klanten die het wachten moe zijn en op 14 augustus even een glimp opvingen van het netwerk via hun telefoons. Nu willen ze een herhaling van deze ervaring maar efficiënter en in alle vrijheid.

Bron
* Yoani Sánchez, website 14ymedio, 15 augustus 2018

Linken
* New York Times, 15 augustus 2018: For 9 Hours, Cubans Got Internet in an Unusual Place: Everywhere.
* Op deze Cubaweblog van 22 januari 2013: Jonge revolutionair en blogger: Waar blijft de kabel? 

Eén dag gratis mobiel internet

Het Cubaanse telecommunicatiebedrijf ETECSA heeft afgelopen dinsdag 24 uur proefgedraaid met mobiel internet in het hele land. De gebruikers konden 1 dag gratis van internet gebruik maken en hoefden daarvoor niet naar een van de ongeveer 250 Wifipunten in het land. Zij constateerden dat de snelheid extreem laag was. Eén van de gebruikers was de kritische journalist Yoani Sánchez die twitterde:  ‘U  zult het niet geloven… dit bericht verstuur ik vanaf mijn gsm… tijdens de eerste test van navigatie van internet door het staatsbedrijf ETECSA.’

Om toegang te krijgen tot deze navigatiedienst moeten klanten van ETECSA de gegevensverbinding van Nauta APN op hun telefoon configureren en activeren. Zie handleiding. ETECSA benadrukt dat men met deze proef meer zicht wil krijgen op de commercialisering van deze dienst in de toekomst. Hoewel de meeste landen in Latijns-Amerika al 4G-technologie uitrolden, heeft Cuba voorlopig gekozen voor 3G-technologie.

Vijf miljoen mobiele telefoons
Cuba telt op dit moment meer dan vijf miljoen mobiele telefoons. ETECSA heeft zich in het hele land voorbereid om in de kantoren van het bedrijf twijfels over de komst van het internet weg te nemen en vragen te beantwoorden. Al enkele maanden genieten enkele bevoorrechten al van het surfen op het web via hun mobiele telefoon, waaronder officieel erkende journalisten, buitenlandse zakenmensen en diplomaten. Tot nu toe kon de rest van de internetgebruikers alleen gebruik maken van de Wifipunten op hotspots in het hele landen en in sommige kantoren van ETECSA. De kosten daar bedragen 1 dollar per uur. Voor veel Cubanen met een gemiddeld inkomen van 30 dollar per maand, is dat veel geld. Tot 2013 was internet in Cuba enkel beschikbaar via toeristenhotels en ETECSA-kantoren. Daarnaast bestaat Nauta Hogar, een ETECSA-dienst die aankondigde dit jaar 52.000 huizen in het hele land van internet te voorzien.

Prijzen
De kosten voor deze individuele internetgebruikers zijn nog onbekend. ETECSA rekent op dit moment bij ambassades en bedrijven 45 dollar per maand voor 4GB aan data. Grotere beschikbaarheid van internet thuis verzwakt de informatiecontrole van de regering over de bevolking en kan een bedreiging vormen voor het huidige mediamonopolie van de Cubaanse autoriteiten. In juli zei president Díaz-Canel hierover: ‘Wij moeten in staat zijn de inhoud en betekenis van de Revolutie ook online te plaatsen’ en hij voegde er aan toe dat Cubanen ‘een tegenwicht kunnen vormen voor pseudoculturele, banale en vulgaire inhouden.’

Bron
* 14ymedio, Havana, 14 augustus 2018

Link
* Website ETECSA: Internet en connectiviteit

President Diaz-Canel, de YouTuber en een selfie

De Cubaanse YouTuber Luis Mario Guerrero was ‘onder de indruk’ van de reactie van de president van de Staatsraad en de Raad van Ministers, Miguel Díaz-Canel, toen Guerrero hem om een selfie vroeg. Hij plaatste de foto op zijn Facebook pagina en dat leidde weer tot veel kritiek, maar ook tot positieve reacties op sociale netwerken. Ook de officiële krant Juventud Rebelde drukte de foto van de YouTuber en de opvolger van Raúl Castro af.

Díaz-Canel en Luis Mario Guerrero

Het gebeurde in Holguín, tijdens het laatste werkbezoek van president Diaz-Canel, waar de Youtuber hem ontmoette. ‘Ik stond met mijn vrouw te praten in de Rincón de Romerías (een gastronomisch trefpunt in de stad, redactie) toen ik rond 16.00 uur Diaz-Canel binnen zag komen. Het is niet zo dat je de president elke dag op straat ontmoet. Dus logischerwijs word je nerveus en emotioneel, vooral als je die persoon respecteert. Toen begroette hij iedereen en toen hij naar mij toe kwam, wilde ik een selfie nemen,’ vertelt Guerrero op de overheidssite. ‘Eerst nam hij een foto met een gezin aan mijn tafel. Dat brak het ijs maar ik had ook een beetje medelijden met hem. Maar ik stond op en vroeg hem: ‘Mijnheer de President, kan ik een foto met u maken?’ Hij begon te lachen, legde zijn hand op mijn schouder en zei: ‘Ik ben je Voorzitter niet, ik ben je compañero.’

Vertrouwen in jeugd
‘Iedereen was onder de indruk, ook ik,’ voegt Guerrero eraan toe. Daarna begon Díaz-Canel een vriendelijk gesprek met de manager van het lokaal en voordat hij vertrok ‘tikte hij mij opnieuw op de schouder en vroeg mij naar de kwaliteit van de service van de lokaliteit.’ (…) ‘Als je President je op de schouders tikt, naar je mening vraagt, zegt dat iets over de waardering die hij voor ons heeft en over zijn vertrouwen in de jeugd,’ aldus een trotse Guerrero in Juventud Rebelde. ‘Ja, ik ben trots Cubaan te zijn. Ik ben er trots op in Cuba te wonen. En ik ben er trots op een foto genomen te hebben met mijn President’.

Guerrero op Facebook

Kritiek
De website bekritiseert de ‘niet weinige beledigingen en het gebrek aan respect’ die de YouTuber ontving op zijn Facebook-profiel nadat hij de foto met Díaz-Canel vergezeld van een tekst, had geplaatst. ‘Geluk is een kwestie van toeval en het kan iedereen overkomen. Er zijn maar weinig mensen op de wereld die de kans hebbeb hun president de hand te schudden. Nou, ik ben de eerste Cubaanse YouTuber met een foto van zo’n belangrijke persoonlijkheid in mijn land. Wacht op mijn nieuwe video #StoryTime. Groeten en ik wens jullie een goede dag,’ schrijft Guerrero op zijn Facebook-profiel. Hij omschrijft zijn critici op Facebook met een term die het regime gewoonlijk ook gebruikt voor dissidente opvattingen, namelijk ‘contrarevolutionair’. (…) ‘Ik denk dat de president kwam met de bedoeling om te zien hoe de zaken in Holguín verlopen en welke problemen er in de provincie zijn. Ik heb er vertrouwen in dat hij daaraan zal werken. Maar er zijn nu eenmaal allerlei mensen op internet,’ zegt Guerrero.  Het YouTubekanaal van Guerrero, een student geneeskunde, heet Hallo, Youtubidentes en bestaat ongeveer een jaar. Het kanaal bevat 28 video’s (veelal humoristisch) en telt iets meer dan 1000 volgers.

Bron
* Diario de Cuba, 9 augustus 2018

Link
* Juventud Rebelde, 6 augustus 2018: Een foto met de president, interview met Guerrero.
* YouTubevideo met het relaas van Luis Mario Guerrero, 4 minuten. De mogelijkheid om te reageren is hier afgesloten.

Ondanks verbod en strenge controle groeit GPS-gebruik

Het schermpje valt op in de gammele drukke taxi. Een kleine pijl markeert het pad dat het voertuig volgt door de nauwe straten van Camagüey en de chauffeur stelt de passagiers gerust. ‘Ik weet niet waar het is, maar dit apparaat zegt het me wel,’ legt hij uit en streelt zijn TomTom. Samen met USB-sticks, externe harde schijven, smartphones en wifi-antennes, zijn satellietgestuurde GPS-systemen voor navigatie op het land of op de zee langzamerhand gemeen goed geworden in Cuba. Automobilisten, fietsers en bootvluchtelingen willen precies weten waar ze zijn en gebruiken deze steeds vaker.

GPS is op de Cubaanse markt niet te koop en de import ervan o.a. van het merk TomTom, wordt streng gecontroleerd.

De douane waarschuwt echter dat voor de invoer van deze apparaten voorafgaand toestemming van het Nationaal Bureau voor Hydrografie vereist is. Het verkrijgen van een vergunning voor een natuurlijke persoon is bijna onmogelijk. ‘Als u bij een bedrijf werkt of in het buitenland woont, moet u een brief meenemen waarin u aangeeft waarom u GPS nodig hebt’, legt een medewerkster van de douane ons telefonisch uit. ‘We geven geen toestemming als de persoon niet kan bewijzen dat hij dit apparaat voor zijn of haar werk bij een instelling of project nodigt heeft,’ zegt zij. ‘Volgens de wet kan het apparaat in beslag worden genomen en kan de persoon die een GPS het land binnenbrengt worden beboet,’ voegt ze er nog aan toe. De functionaris kan de website 14ymedio niet vertellen of het verbod op de invoer samenhangt met zorgen over de veiligheid. ‘Ze mogen niet vrij het land worden ingevoerd, punt uit’, benadrukt ze. Een gepensioneerde medewerker van het Ministerie van Binnenlandse Zaken laat anoniem weten dat ‘het verbod samenhangt met de vrees dat er op deze wijze informatie over militaire verplaatsingen of gegevens over de woningen van leiders van de Revolutie kunnen worden verspreid.’

Taxista in Havana met GPS

Onmisbaar
‘Te koop, een GPS van het merk Garmin met alle kaarten van Cuba voor 200 CUC,’ luidt een advertentie op een populaire website. Een telefoontje levert verdere details op. ‘Dit is het nieuwste op de markt en iedereen die professioneel wil chaufferen, moet investeren en een GPS kopen’, zegt de verkoper. Hij maakt ook duidelijk dat hij niet beschikt over de invoerpapieren en zegt ‘dat als u wordt tegengehouden door de politie, je de GPS moet verbergen.’ Onder illegale migranten is GPS bijna net zo populair als een boot of een goede motor voor illegaal vertrek uit het land. ‘Een GPS maakt het verschil tussen rondjes varen op zee of een veilige haven bereiken,’ zegt Victor Alejandro Ruiz, een Cubaanse inwoner van Tampa die naar de Verenigde Staten kwam na zes pogingen om de Straat van Florida over te steken.’ Hij kwam drie jaar geleden bij de Amerikaanse kust aan toen het droge voeten / natte voetenbeleid nog van kracht was. Hij hoefde de eigenaar van de boot niets te betalen om als passagier te kunnen aansluiten ‘want mijn betaling was de GPS.’ Na aankomst in de VS slaagde hij erin een GPS bestemd voor zijn neef in Cuba, het land binnen te smokkelen. De douane ontdekte deze wel, maar de douanemedewerkster kreeg een paar dollar in de hand gedrukt en liet de mula / muilezel passeren.  ‘Mijn neef heeft nu zijn Garmin GPS en veel van zijn problemen zijn opgelost’, aldus Ruiz. Zijn neef verving alle routekaarten door een bijgewerkt programma dat voor 20 CUC op de zwarte markt te koop is. ‘Zelfs de gaten in het wegdek kun je erop zien,’ grapt hij. ‘Hoewel de controle sterk is, gebeurt er hetzelfde als met satellietschotels. Je kunt ze niet in de winkel kopen of het land binnenbrengen, maar iedereen heeft er wel een gezien’. Diplomaten en buitenlandse journalisten, die wel een GPS mogen invoeren, spelen het lucratieve spel mee. Als ze worden overgeplaatst, verkopen ze de apparatuur door aan Cubanen. Drie taxichauffeurs met GPS TomTom of Garmin bevestigden tegenover de website 14ymedio dat zij die van buitenlanders hadden overgenomen.

Actie in Washington voor de vrijlating van Alan Gross.

Achterdocht
Kortgeleden publiceerde de site Cubanet het verhaal van de Amerikaanse historica Shannon Rose Riley, werkzaam aan de Universiteit van San José (California), die Santiago de Cuba bezocht voor het Fiesta de Fuego / Feest van het Vuur. Ze was in bezit van een apparaat dat werkte via het satellietsysteem SPOT. Het leidde tot een zware ondervraging en dreigende gevangenisstraf. In december 2009 werd Alan Gross in Cuba gearresteerd. Hij werkte voor de Amerikaanse instelling USAID (United States Agency for International Development). De belangrijkste beschuldiging tegen hem luidde dat hij onderdelen van satelliettelefoons het land had binnen gesmokkeld, bestemd voor de joodse bevolking van het eiland. Gross kreeg 15 jaar gevangenisstraf, maar kwam in 2014 vrij toen de diplomatieke dooi tussen Washington en Havana inzette.

Plaatsbepaling
Het verbod op GPS-apparatuur lijkt zinloos te worden omdat steeds meer nieuwe telefoonstellen ook de mogelijkheid van plaatsbepaling hebben. ‘De meeste mensen die in Cuba positiebepaling gebruiken doen het op deze manier, hoewel dit systeem slecht werkt in streken met een minimale dekking’, zegt Yips Gomze, een informaticus die in een werkplaats voor reparaties van computers en mobiele telefoons in de wijk Cerro in Havana werkt. ‘Er zijn steeds meer toestellen met de mogelijkheid om via de satelliet plaats van bestemming vastleggen en ze worden almaar kleiner,’ voegt hij er aan toe terwijl hij ons een Garmin Forerunner-sporthorloge met GPS laat zien.

Bron
* Marcelo Hernández, website 14ymedio, 16 juli 2018

Te koop

‘Miguel zegt dat Cubaanse journalisten niet te koop zijn. Zij blijven gewoon eigendom van de Cubaanse Communistische Partij.’

Cartoon van Santana
(Naar aanleiding van de uitspraken van president Miguel Diaz-Canel op het congres van de officiele journalistenbond UPEC over de functie van de  media in Cuba.)

Voor een pers zonder stilzwijgen (deel 2)

Aan de andere kant vraagt een deel van de vakbond, niet op het congres vertegenwoordigd en bestaande uit journalisten die voor onafhankelijke media werken of eigen media beheren, al jaren om een perswet die de uitoefening van de journalistiek buiten de strikte staatsmedia, mogelijk maakt. Ze willen wettelijke erkenning van hun werk, zodat ze niet in de gevangenis belanden.

President Diaz Canel sprak op het UPEC-congres de slotrede uit. ‘Los periodistas cubanos tienen el mérito indiscutible de haber sostenido la voz de la nación’ – ‘Cubaanse journalisten hebben de onbetwiste verdienste de stem van het volk te hebben ondersteund’.

Zij zijn de grote afwezigen en worden het meest getroffen door de mogelijke resultaten. Men verwacht dat dit congres erop is gericht de rijen te sluiten en degenen die banden onderhouden met de onafhankelijke pers of blogs, kranten en websites te veroordelen.
Ook zullen zij getroffen worden die taboe-onderwerpen aanroeren zoals het geweld op straat, de uitwassen van de geheime diensten, de bestuurlijke corruptie of milieuvervuiling, etcetera. Maar de deelnemers aan dit congres van de UPEC hebben zelf niets gepubliceerd over de meest urgente problemen die het eiland in de afgelopen weken hebben geschokt. Heeft een van hen de luchtvaartmaatschappij Cubana de Aviación gevraagd naar de details van de overeenkomst tussen dit staatsbedrijf, dat een 38 jaar oud toestel huurde van een Mexicaanse maatschappij, die wordt geplaagd door onregelmatigheden? Hebben zij informatie ingewonnen over de netelige kwestie van de schadeloosstelling van de families van de slachtoffers bij de vliegramp van begin mei toen dit toestel neerstortte?

Communicatie-expert Ana Teresa Badia over de snelheid van het nieuws. ‘Steeds vaker verliezen praktijken om informatie achter te houden, hun betekenis.’ Volgens Badía is vernieuwing van de discussie over de media noodzakelijk en moeten ‘de criteria die we nu hebben voor nieuwsfeiten, worden geactualiseerd.’

Kritische vragen
Wie van deze afgevaardigden legde zijn oren te luisteren bij de debatten achter gesloten deuren over de nieuwe grondwet van de Republiek? Of heeft minstens één regel gepubliceerd over de diefstal van duizenden dollars waar tientallen Cubaanse artsen in Venezuela slachtoffer van werden? Hoeveel van hen hebben hun hoofdredactie verzocht toestemming te geven voor een reportage over de nieuwe migratieroute die duizenden Cubanen naar Chili, Uruguay en Brazilie hebben gevonden om Cuba te ontvluchten.

Nee

Enkele slachtoffers van de gewelddadige actie tegen de veerboot 13de Marzo. Drie Cubaanse vaartuigen ramden op 13 juli 1994 een veerboot met Cubanen die hun land wilden ontsnappen. Zij zetten hogedrukspuiten in tegen de passagiers op het dek en vervolgens kapseizde de boot; 41 mensen verdronken waaronder 23 kinderen.

Zijn er congresafgevaardigden die gedacht hebben aan een journalistiek verslag over deze tragedie of die de telefoon hebben gepakt om een ministerie een serie vragen voor te leggen? Heeft een van hen om een interview gevraagd met de nieuwe leider van het land om hem te vragen welke plannen hij heeft met het land? Al deze vragen kunnen met Nee worden beantwoord. Alle journalisten die in het Palacio de Convenciónes aanwezig waren hebben gezwegen. Zij keken de andere kant uit en zij hebben geprobeerd de machthebbers niet te ontrieven. Het thema van het congres, luidde enigszins hooghartig: ‘De waarheid heeft ons nodig.’ In werkelijkheid zijn zij degenen die de waarheid nodig hebben en die achter de feiten zouden moeten aangaan.

Bron
* Yoani Sánchez, 14 juli 2018

Link
* De officiele website CubaInformación over de transformatie van het Cubaanse persmodel plus een serie besluiten van het UPEC-congres, 14 juli 2018.

Voor een pers zonder stilzwijgen (deel 1)

Eén van de twee was twee jaar werkloos geweest. De ander ging naar Miami en werkt, volgens de Cubaanse regering, voor de pers van het imperialisme, terwijl de derde korte berichten maakt voor een lokaal Cubaans radiostation en droomt van onderzoeksjournalistiek. Alle drie zijn afgestudeerd aan universiteiten op het eiland, zijn talenvolt en willen dingen doen, maar hen rest slechts beroepsfrustratie.

‘Opnieuw een 19e april vol successen’

Vrijdag begon in Havana het congres van de Unie van Journalisten van Cuba (UPEC) in Havana, waar 267 verslaggevers, redacteuren, fotojournalisten en nieuwsdirecteuren uit het hele land bijeenkwamen. De bijeenkomst vond plaats tegen de achtergrond van verwachtingen die variëren van het ene uiterste tot het andere. De slotverklaring kan een vernieuwingsimpuls betekenen voor de pers of is een keurslijf, nog strakker dan de huidige beroepsuitoefening al is.

Ingewikkeld scenario
Zoals tijdens elk conclaaf van UPEC zal de roep klinken naar een doortastender journalistiek die dichter bij de werkelijkheid staat. Zal de eis klinken om nieuwsredacties meer toegang te geven tot officiële informatie en om de lokale pers een grotere redactionele autonomie te geven. De sector, die zo geplaagd wordt door buitensporige ideologische controle en materiële instabiliteit, snakt naar modernisering. Het congres kon niet ontkomen aan de verplichte eerbied als het bij de opening wordt opgedragen aan Fidel Castro Ruz, een hardnekkig roofdier van de persvrijheid en de belangrijkste architect van vele problemen waar de leden van dit gilde de afgelopen halve eeuw, onder leden. Maar naast deze formaliteiten, meer ingegeven door opportunisme dan door geloof, vindt dit congres plaats binnen een ingewikkeld scenario.

Afgevaardigden van de provincie Santiago de Cuba tijdens het congres van de officiële journalistenbond UPEC.

Censuur en intimidatie
De journalisten die in het Palacio de los Convenciónes bijeen zijn, wisselen van gedachten in een tijd waarin de censuur tegen El Paquete (een video- en televisie-aanbod dat via de informele markt via usb-sticks aan de Cubaanse consument wordt aangeboden, redactie) toeneemt, er nieuwe obstakels worden opgeworpen voor artiesten om in particuliere gelegenheden op treden en de intimidatie van onafhankelijke verslaggevers toeneemt. Al deze gebeurtenissen suggereren dat de regerende partij door intimidatie de ruimte wil terugwinnen die de laatste jaren bij de verspreiding van content en nieuws verloren is gegaan. UPEC heeft ook een ontmoeting met president Miguel Díaz-Canel, die enkele weken na zijn aantreden ambivalente uitspraken deed over de media. Enerzijds riep hij journalisten op om dieper in te gaan op kwesties met betrekking tot de Cubaanse realiteit, anderzijds presenteerde hij zich als de onverbiddelijke hoeder van de revolutionaire pers, die demoniseert en dreigt een einde te maken aan media die buiten de controle van de Cubaanse Communistische Partij vallen.

Fidel Castro – ook wel Soldaat met de Pen ggenoemd – bezoekt het redactielokaal van Granma, naast hem Jorge Enrique Mendoza, directeur.

Soldaat met de pen
Tijdens dit congres zou een nieuwe etappe kunnen worden toegevoegd aan het informatiebeleid en zou men – bij gebrek aan een succesvol systeem dat kan wijzen op tastbare resultaten en in afwachting van een diepe economische crisis – kunnen kiezen voor een beleid waarbij de krantenkoppen prioriteit krijgen boven de werkelijkheid, de ideologische component van de media wordt versterkt en een nieuwe inzet van persprofessionals wordt geeist die zich zouden moeten gedragen als ‘soldaten van de pen’ in plaats van als enthousiaste nieuwsmakers. Op hun beurt eisen journalisten die in de officiële media werken betere garanties om hun werk te doen, maar velen van hen eisen ook dat andere informatieverstrekkers, die zij slecht opgeleid of ideologisch verwerpelijk vinden, worden geëlimineerd.

Bron
* Yoani Sánchez, website 14ymedio, 14 juli 2018

Fernando Ravsberg stopt blog over Cuba

De journalist Fernando Ravsberg heeft bekend gemaakt dat hij zijn blog Cartas desde Cuba sluit. De in Uruguay geboren Ravsberg begon in 2007 met zijn blog. Hij is 25 jaar woonachtig in Cuba.

Fernando Ravsberg (rechts)

Hoewel hij sympathiseerde met de Cubaanse revolutie, werd hij gewantrouwd en verdacht gemaakt door de conservatief-orthodoxe vleugel van de communistische partij en de regering van Castro-Diaz Canel. Regimegezinde bloggers zeiden fysiek geweld tegen hem te willen gebruiken vanwege zijn kritische journalistiek. Hij ageerde in zijn artikelen o.a. tegen de verspilling van voedsel en landbouwproducten, de bureaucratie, de geheimzinnigheid rond de recente vliegramp en het verdacht maken van kritische stemmen in de Cubaanse samenleving. Heel zelden nam hij het op voor leden van de politieke oppositie.

Machtiger
Zelf constateert Ravsberg dat ‘de vijanden van Cartas Desde Cuba minder in getal zijn, maar wel veel machtiger. Ze zijn er uiteindelijk in geslaagd hun eisen ingewilligd te krijgen, ondanks het feit dat ze nooit konden bewijzen dat ik me heb onderworpen aan een Cuba-vijandige agenda.’

Bronnen: Diverse media, 13 juli 2018

Link
* El Nuevo Herald, 13 juli 2018: Interview met Ravsberg: ‘Tengo que callarme porque soy extranjero, pero eso no va a pasar con los jóvenes cubanos.’